Kύριε διευθυντά
Γράφω σχετικά με το άρθρο του κ. Χρήστου Γιανναρά για τα δίγλωσσα βρέφη (21/6). Ως ψυχολόγος, συμφωνώ απόλυτα μαζί του όσον αφορά τη χρησιμότητα της δεύτερης γλώσσας στο νηπιαγωγείο. Εζησα από κοντά το μεγάλο λάθος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, με τα παιδιά να μπαίνουν στη σχολική διαδικασία στην ηλικία των πεντέμισι χρόνων. Ηταν τότε που, μαζί με τη θλιβερή αλλαγή των βιβλίων, πολλά παιδιά παρουσίασαν κάποια μαθησιακή δυσκολία. Ο παιδικός, ανώριμος εγκέφαλος έπρεπε να μπει γρήγορα στην απαιτητική κατά τα άλλα σχολική διαδικασία.
Τώρα, όταν τα παιδιά του νηπιαγωγείου πρέπει να έχουν ως κύρια ασχολία το παιχνίδι, που είναι το καλύτερο μέσο μάθησης και που συμβάλλει στην κοινωνικοποίησή τους, στη βελτίωση του λεξιλογίου τους, στη βελτίωση της προσοχής τους, της κριτικής τους σκέψης, στο να εμπλουτίσουν τη μητρική τους γλώσσα, θα έρθει η εκμάθηση μιας δεύτερης γλώσσας.
Αυτό είναι τελείως διαφορετικό στα παιδιά που από πολύ νωρίς ακούνε στο περιβάλλον τους μια δεύτερη γλώσσα και τη μαθαίνουν εύκολα, μιας και η γλώσσα δεν είναι μόνο γνώση, αλλά και συναίσθημα και βίωμα.
Ας αφήσουμε, λοιπόν, τα παιδιά να έχουν χαλαρή παιδική ηλικία. Ολοι μας γνωρίζουμε παιδιά που ξεκίνησαν την ξένη γλώσσα σε πολύ μικρή ηλικία και το μόνο που κέρδισαν είναι η ατελής μάθησή της ή να τη θεωρήσουν μόνο ως μάθημα και να τη μισήσουν.
Παναγιωτοπουλου Ελευθερια