Kύριε διευθυντά
Οι ομοιότητες του καταστροφικού ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 με τη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ κατά την προεκλογική περίοδο και το πρώτο εξάμηνο του 2015, εντυπωσιάζουν. Ετσι η οίηση και η αλαζονεία που χαρακτήριζαν την Ελλάδα του 1897, ότι ο πόλεμος με την πανίσχυρη τότε Οθωμανική Αυτοκρατορία θα μπορούσε να την οδηγήσει ακόμα και στην… κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, οδήγησε –αντίθετα– τη χώρα σε μια επονείδιστη ήττα. Γράφει ο Ιωσήφ Κασσεσιάν σ’ ένα σχετικό κείμενό του, το 1997: «… η Ελλάδα προσέφυγε ως ικέτης στην Ευρώπη προκειμένου να διασώσει την ίδια την ύπαρξή της» και επικαλείται, για τον πόλεμο του 1897, τα λόγια ενός Γερμανού επιτελικού αξιωματικού, ο οποίος παρατηρούσε: «Το ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να υπάρχει, θα το οφείλει στην καλή θέληση των Ευρωπαϊκών δυνάμεων, τις οποίες οι κυβερνήσεις της περιφρονούσαν για τόσο καιρό». Και ο Αμερικανός δημοσιογράφος Πάλμερ, ο οποίος παρακολούθησε τον πόλεμο του 1897, έγραφε: «Στην πολύχρονη και πολυποίκιλη πείρα μου δεν συνάντησα ποτέ άλλον λαό, που δημόσιες υποθέσεις του να διεκπεραιώνονται στη βάση μιας συστηματικής απάτης…» Ετσι η πλειονότητα του λαού το 1897 απαιτούσε, με μεγάλες διαδηλώσεις, την εισβολή του Ελληνικού Στρατού στα οθωμανικά εδάφη, κραυγάζοντας «Ζήτω ο πόλεμος». Επίσης η πλειονότητα στο δημοψήφισμα του 2015, απαιτούσε κατ’ ουσίαν την αποχώρηση της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, για να πάμε, κατά την έκφραση του πρωθυπουργού, σε άλλους… γαλαξίες.
Αντώνης Ν. Βενέτης, Μοναστηράκι Δωρίδος