Κύριε διευθυντά
Θα ’χουμε καινούργιο διευθυντή στο σχολείο, μαθεύτηκε τις τελευταίες ημέρες στη «γειτονιά». Ο προηγούμενος, καλός άνθρωπος, ίσως όμως λίγο υποτονικός, κάπως άχρωμος. Εγινε ο αγιασμός, δύο (κατά κυριολεξία όμως) λόγια ο σχολικός σύμβουλος και ο τοπικός παράγων. Ο νέος διευθυντής μίλησε στους γονείς. Τις προηγούμενες ημέρες είχε ακουστεί ότι είναι καλός, όλοι λοιπόν περιμέναμε να τον γνωρίσουμε. Είπε τα αυτονόητα. Ποια θα είναι η διαδικασία που τα παιδιά θα έρχονται και θα φεύγουν από το σχολείο. Τι θα γίνεται όταν καθυστερούν. Πώς θα λειτουργεί το ολοήμερο. Πώς θα γίνεται η επικοινωνία και ενημέρωση των γονιών με το σχολείο και τους δασκάλους. Πως η συνάντηση με τον ίδιο θα γίνεται κατόπιν συνεννόησης. Τι ενέργειες έχει κάνει μέχρι σήμερα για να βελτιωθούν οι εγκαταστάσεις του σχολείου. Ο καθένας έχει τις αρμοδιότητές του. Ποιος ο ρόλος του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, από τον οποίο περιμένει προτάσεις για συγκεκριμένα ζητήματα. Κοιτώντας τα πρόσωπα των γονιών δίπλα μου, αισθάνθηκα μια απορία, μια διστακτικότητα να πιστέψουμε, αλλά ακόμα και να δεχθούμε ότι μίλησε για τα ουσιώδη. Καθ’ υπερβολή θα πω, έναν φόβο ότι η λογική… θα μας κυριεύσει. Πού έχουμε φτάσει! Καλή χρονιά στα παιδιά!
Κωνσταντiνος Λιβανιος, Αθήνα