Κύριε διευθυντά
Στην τραγική πολιτική, οικονομική και κυρίως κοινωνική κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας γεννιέται ένα εύλογο ερώτημα. Να γελάμε ή να κλαίμε για τα τόσα που συμβαίνουν καθημερινά; Ο Δημόκριτος τα αντιμετώπιζε με γέλιο. Ο Ηράκλειτος με κλάμα. Ο πρώτος διέκρινε φλυαρία και νηπιοφροσύνη, ο δεύτερος ανάγκη και αθλιότητα. Απάντηση στο ερώτημα δίνει ο μεγάλος φιλόσοφος Σενέκας τονίζοντας:
«…Αφροσύνες και σφάλματα της κοινωνίας θα πρέπει να τα δεχόμαστε σαν γελοία και όχι αξιομίσητα. Υπηρετεί καλύτερα την ανθρωπότητα αυτός που την περιγελά παρά αυτός που τη θρηνεί, καθότι ο μεν μας αφήνει ακόμη λίγη ελπίδα, ο δεύτερος αποκλείει κάθε βελτίωση. Επίσης αυτός που την περιγελά είναι περισσότερο μεγαλόψυχος διότι όλα όσα σε άλλους φαίνονται μεγάλα και αξιόλογα στα μάτια του είναι τόσο μικρά, ώστε να διεγείρουν το ευκολότερο και κουφότερο πάθος, αυτό του γέλιου…» Γελάτε λοιπόν!
Ι. Κ. Γεωργίου, Καρδιολόγος