Κύριε διευθυντά
Με αφορμή την επέτειο του Ζαλόγγου, ο κ. Θ. Πάγκαλος στο Twitter έγραψε: «Σαν σήμερα 215 χρόνια πριν, στα βουνά βόρεια της Πρέβεζας οι Σουλιώτισσες ρίξαν τα βρέφη τους στον γκρεμό και μετά πήδηξαν και οι ίδιες. Ο θάνατος ήταν προτιμότερος από τον εξευτελισμό. Πώς όμως οι Σουλιώτισσες λέγαν “ανθός στην αμμουδιά”, ενώ ήταν παντελώς αλβανόφωνες; Ας καταλάβουν επιτέλους τα “γκρίζα και ροζ φασιστοκουμμούνια” ότι Ελληνας είναι όποιος αισθάνεται έτσι και όχι όποιος γεννήθηκε στη χώρα αυτή». Κάποιοι άλλοι «εγκρατείς των γραφών» πιστεύουν ότι τον Ελληνα διακρίνει το «όμαιμον, ομόγλωσσον και ομόθρησκον». Ωστόσο, η αυταπάρνηση που έδειξαν οι Σουλιώτισσες έχει το προηγούμενό της στην Ιστορία πριν από… 2.400 χρόνια: «Εκ δε τούτων επορεύθησαν εις Ταόχους… ενταύθα δη δεινόν ην θέαμα, αι γαρ γυναίκες ρίπτουσαι τα παιδία είτα εαυτάς επικατερρίπτουν, και οι άνδρες ωσαύτως. Ενταύθα δη και Αινείας Στυμφάλιος λοχαγός ιδών τινα θέοντα ως ρίψοντα εαυτόν στολήν έχοντα καλήν επιλαμβάνεται ως κωλύσων, ο δε αυτόν επισπάται, και αμφότεροι ώχοντο κατά των πετρών φερόμενοι και απέθανον». [Και από εκεί πορεύτηκαν (οι μύριοι του Ξενοφώντα) στους Ταόχους (κάπου στις πηγές του Ευφράτη). Το θέαμα ήταν φοβερό. Οι γυναίκες έριχναν τα παιδιά στα βράχια, ύστερα πηδούσαν αυτές και οι άνδρες ομοίως. Εδώ ο λοχαγός Αινείας από τη Στυμφαλία είδε κάποιον, που φορούσε καλή στολή, να τρέχει για να πέσει. Τον έπιασε για να τον εμποδίσει, αυτός όμως τον παρέσυρε και έπεσαν αμφότεροι στα βράχια και πέθαναν]. (Ξενοφώντος «Κύρου Ανάβασις» Δ VII 1, 13-14). Δηλαδή, όπως περιγράφει ο ίδιος ο Ξενοφών, και μόνη η είδηση πως πλησιάζει «η κάθοδος των μυρίων» προκάλεσε τόσο φόβο στους κατοίκους, ώστε ανέβηκαν στην κορυφή του λόφου και ρίχτηκαν στα βράχια «συν γυναιξί και τέκνοις» για να αποφύγουν εξευτελισμούς, δηώσεις και σφαγές.
Ιορδανης Β. Παπαδοπουλος, Χολαργός