Κύριε διευθυντά
Μια και αποφασίσατε να φιλοξενήσετε στις στήλες σας έναν (πολιτικό) εφιάλτη (σελ. 4, φύλλο 3ης Μαρτίου), παίρνω το θάρρος να μοιραστώ μαζί σας και έναν δικό μου: Το σκηνικό, όπως σε πολλά όνειρα, ήταν ακαθόριστο αλλά υπήρχε μια γυναίκα που κρατούσε ένα κουτί.
«Ποια είσαι;» τη ρώτησα. «Είμαι η Πανδώρα, δεν με θυμάσαι; Και ετοιμάζομαι να ανοίξω το κουτί μου». Προσπάθησα να τη σταματήσω, αλλά δεν ήμουν αρκετά γρήγορος. Και από το κουτί πετάχτηκαν τα capital controls, οι μειωμένες συντάξεις, η ανεργία, η ξενοφοβία, η απαξίωση του πολιτικού συστήματος με την αδιαντροπιά (skamloes), από τη μια πλευρά, και την εσωστρεφή μεμψιμοιρία, από την άλλη. Θυμήθηκα τον μύθο και ήξερα ότι μέσα στο κουτί παρέμενε ένα μικρό πλασματάκι.
«Γεια σου, Ελπίδα», του φώναξα.
«Η Ελπίδα είναι σε άδεια, κύριε», μου απάντησε. «Εγώ είμαι το Χιούμορ». Αυτό το ύστατο εργαλείο επιστράτευσε ο Στέφανος Μάνος για να μας περάσει κάποια πολύ σημαντικά πολιτικά μηνύματα. Και τον ευχαριστούμε.
Ραφαηλ Μωυσης
Κηφισιά