Πομπήιος Τρόγος, αρχαία Αθήνα και βελανίδια

Πομπήιος Τρόγος, αρχαία Αθήνα και βελανίδια

Κύριε διευθυντά

Εύλογα και δίκαια ο συνεργάτης σας κ. Τάκης Θεοδωρόπουλος γράφει («Πατριωτισμός τότε και τώρα», «Καθημερινή» της 28ης Οκτωβρίου 2018) πως «εθνικιστής, ας πούμε, είναι όποιος λέει “όταν εμείς χτίζαμε τον Παρθενώνα εσείς τρώγατε βελανίδια”», συχνά απευθυνόμενος κυρίως σε Δυτικούς, προσθέτοντας πως αυτοί οι «εσείς» ζούσαν σε σπηλιές ή προτάσσοντας άλλα επιτεύγματα των ευκλεών προγόνων μας. Δίκαια, ιδιαίτερα όταν αυτοί που επικαλούνται τη σύγκριση δεν κάνουν καμία προσπάθεια να φανούν αντάξιοι των μακρινών προγόνων τους.

Ωστόσο, ενδιαφέρον θα είχε να ερευνηθεί ποιος έβαλε τον θεμέλιο λίθο αυτής της ελληναράδικης παράκρουσης. Ισως να μην ήταν εθνικιστής. Ισως να μην ήταν καν Ελληνας. Πιθανόν να ήταν ο Ιουστίνος, ο Ρωμαίος ιστορικός του 2ου μ.Χ. αιώνα. Σε ένα εδάφιο στην «Επιτομή» του των «Φιλιππικών Ιστοριών» του Πομπηίου Τρόγου, ανέφερε για τους Αθηναίους και όχι για όλους τους Ελληνες (μεταφράζω από την αγγλική απόδοση του κειμένου γιατί τα λίγα λατινικά που έμαθα στο πρακτικό τμήμα στο Βαρβάκειο της δεκαετίας του 1960 δεν μου επιτρέπουν άμεση πρόσβαση και κατανόηση του πρωτότυπου κειμένου): «Γιατί είναι μοναδικοί στο να καμαρώνουν για την καταγωγή τους καθώς και την ανάπτυξή τους. Δεν ήταν μετανάστες ή ένα ετερογενές μάζωμα λαών που βρέθηκαν τυχαία μαζί και ίδρυσαν την πόλη· αντίθετα, οι Αθηναίοι γεννήθηκαν από τη γη που κατοικούν και η πατρίδα τους είναι ο τόπος καταγωγής τους. Υπήρξαν οι πρώτοι που δίδαξαν πώς να δουλεύεις το μαλλί και τη χρήση της ελιάς και του κρασιού· και όταν οι άνθρωποι έτρωγαν ακόμα βελανίδια, οι Αθηναίοι τούς έδειξαν πώς να οργώνουν και να σπέρνουν στάρια. Οσο για τη λογοτεχνία και τη ρητορική και όλο τον σημερινό πολιτισμό μας – η Αθήνα είναι το ιερό λίκνο τους»!

Λεανδρος Σλαβης, Πολιτικός μηχανικός, Αθήνα

Πομπήιος Τρόγος, αρχαία Αθήνα και βελανίδια-1

«Ενα μεσημέρι στης Ακρόπολης τα μέρη/ άπονοι ληστές κάναν τις πέτρες τις ζεστές λημέρι. Στο Μοναστηράκι Βαυαροί χωροφυλάκοι μες στην αντηλιά/χορεύουν μπρος στο βασιλιά συρτάκι…». Η σύζευξη στίχων Νίκου Γκάτσου με μουσική Σταύρου Ξαρχάκου έτεκε αυτό το σπουδαίο τραγούδι που ευτύχησε να ερμηνευθεί από τον Σταμάτη Κόκοτα. Στου Οθωνα τα χρόνια μάς μεταφέρει ο επιστολογράφος της «Κ» ξεφυλλίζοντας δημοσίως εμπιστευτικό γραπτό της συζύγου του προσωπικού ιερέα της βασίλισσας Αμαλίας. Στη φωτογραφία (Εθνικό Ιστορικό Μουσείο) άποψη της Αθήνας, αρχές του δευτέρου ημίσεος του 19ου αιώνα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή