«Εγινε χαμός από κόσμο στην εκδήλωση του τάδε και του δείνα». Πόσες φορές έχουμε ακούσει, ενόψει εκλογών, την συγκεκριμένη φράση και γιατί συμβαίνει αυτό;
Σε κάθε εκλογές ευδοκιμεί το επάγγελμα του «επικοινωνιολόγου». Υποψήφιοι, από βουλευτές μέχρι δημοτικοί σύμβουλοι, αναζητούν τον κατάλληλο άνθρωπο που θα τους οδηγήσει στη «γη της επαγγελίας», δηλαδή στην εκλογή τους. Και καλά κάνουν καθώς, πράγματι, υπάρχουν πολλοί επαγγελματίες του κλάδου που είναι σε θέση να «δομήσουν» έναν υποψήφιο, να τους βγάλουν κάποια στρατηγική, να οργανώσουν την δράση του και να τον πάνε εν τέλει ένα βήμα παρακάτω.
Η μεγάλη παρανόηση όμως – που έχει τελικά αντίκτυπο στην ίδια την πολιτική ζωή, αλλιώς θα ήταν άνευ αξίας – γίνεται όταν ο υποψήφιος πιστεύει πως ο «επικοινωνιολόγος» του, μπορεί να υποκαταστήσει τον ίδιο, τον πολιτικό του λόγο, την πολιτική του υπόσταση, τις ιδέες του. Η άσκοπη προβολή στα ΜΜΕ, οι φωτογραφίες από απλές «καθημερινές στιγμές», η «φασαρία» γύρω από το όνομα του, τείνουν να γίνουν η mainsteam «πολιτική», από την οποία απουσιάζει η ίδια όμως η πολιτική.
Ακούμε συχνά την φράση πως ο τάδε «είναι επικοινωνιακός», άρα καλός, προχωρά. Η επικοινωνία όμως είναι χρήσιμη μόνο ως το περιτύλιγμα της πολιτικής. Δεν γεννά η ίδια πολιτική, την οποία μπορεί να γεννήσει και να υποστηρίξει μόνο ο ίδιος ο πολιτικός. Αλλιώς τι πολιτικός είναι; Διαφορετικά δημιουργείται μία «φούσκα» που στην πρώτη ευκαιρία θα σκάσει και ο ίδιος ο επικοινωνιολόγος δεν θα αρκεί για να μαζέψει.
Δυστυχώς σε κάθε εκλογές, όλο και πιο έντονα, βλέπουμε κυρίως το αποτύπωμα από στρατιές επικοινωνιολόγων και εκατοντάδες πολιτικούς που τους αρκεί να δουν κάπου γραμμένο πως στην «ομιλία τους έγινε χαμός από κόσμο». Ελάχιστοι προσπαθούν να μας πουν τι ειπώθηκε σε αυτήν την ομιλία, βαδίζοντας όλο και πιο κοντά σε ένα μοντέλο πολιτικής χωρίς πολιτική. Μόνο «επικοινωνία».