Ενας αθέατος πόλεμος εντός των τειχών του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη το τελευταίο διάστημα, με αφορμή την «προοδευτική συμμαχία» και το περίφημο άνοιγμα στον ευρύτερο προοδευτικό χώρο. Στο επίκεντρο αυτής της μάχης βρίσκεται το –αναπάντητο μέχρι στιγμής– κεντρικής φύσεως ερώτημα: «Τι κόμμα είναι σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ; Αριστερό ή, πλέον, κεντροαριστερό;». Σαφής απάντηση δεν υπάρχει. ‘H, για να ακριβολογούμε, υπάρχει σαφέστατη διάσταση στις απαντήσεις, ακόμα και μεταξύ κορυφαίων στελεχών, με αποτέλεσμα να εξάγεται ουκ ολίγες φορές μια πολυγλωσσία. Κάτι που αλλοιώνει τελικά το κεντρικό αφήγημα του κ. Τσίπρα, που αναμφίβολα είναι η δημιουργία «μετώπου», όπως τόνισε και ο ίδιος μιλώντας τόσο στην τελευταία Πολιτική Γραμματεία όσο και σε πρόσφατη εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη, όπου, απευθυνόμενος στα εκτός ΣΥΡΙΖΑ στελέχη που ανήκουν στον προοδευτικό χώρο, τους είπε «εδώ είναι το σπίτι σας».
Η τοποθέτηση Τσακαλώτου
Χαρακτηριστική του εσωτερικού μπρα ντε φερ για την κατεύθυνση του κόμματος είναι η πρόσφατη τοποθέτηση του κ. Τσακαλώτου, που υπενθυμίζεται πως ηγείται και της εσωκομματικής ομάδας των «53+», ο οποίος υποστήριξε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξεχνά την ταυτότητά του και στις επικείμενες εκλογές θα πάει «ως Αριστερά» και «ως Αριστερά επιδιώκει συμμαχίες». Η τοποθέτηση του κ. Τσακαλώτου –κάτι που δεν είναι αμελητέο– έγινε σε κομματική οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας προφανώς να διατηρήσει προνομιακή σχέση με τον «σκληρό πυρήνα» του κόμματος, στέλνοντας σαφές μήνυμα προς τα στελέχη της «Γέφυρας», αλλά και ευρύτερα στους κεντρογενείς, πως ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει κόμμα της Αριστεράς και δεν έχει μετεξελιχθεί σε κάτι άλλο.
Στον αντίποδα, εντός της εβδομάδας ήρθε η ανακοίνωση της κ. Ρεπούση, που ανέδειξε τις αντίρροπες δυνάμεις που συγκεντρώνονται πλέον στις παρυφές του εγχειρήματος που λέγεται «προοδευτική συμμαχία». Η κ. Ρεπούση, ανακοινώνοντας ουσιαστικά την απόσυρση του ενδιαφέροντός της για το ευρωψηφοδέλτιο, άφηνε αιχμές για τον βαθύ ΣΥΡΙΖΑ, λέγοντας πως δεν διαθέτει τον «κομματικό μηχανισμό» για να αντεπεξέλθει σε μια τέτοια υποψηφιότητα, δίνοντας την αίσθηση πως ο κομματικός μηχανισμός του κυβερνώντος κόμματος λειτουργεί ως «κλειστό κλαμπ». Στην περίπτωση βέβαια της κ. Ρεπούση, κομβικό ρόλο στον αποκλεισμό της έπαιξε, κατά πληροφορίες, η παλαιά δήλωσή της, που στιγμάτισε την πολιτική της διαδρομή, περί «συνωστισμού» στη Σμύρνη το 1922, που ήταν βέβαιο πως θα επανερχόταν με μία υποψηφιότητα της και κρίθηκε πως θα λειτουργούσε αθροιστικά με το κακό κλίμα που έχουν διαμορφώσει οι Πρέσπες.
Οι υπέρμαχοι του «μετώπου»
Τα δύο παραπάνω παραδείγματα αποτυπώνουν την ευρύτερη συζήτηση που έχει ανοίξει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ για το πού οδεύει το κόμμα. Η συζήτηση φαίνεται πως επηρεάζει πολλές φορές και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, που παρά το ότι είναι προσηλωμένος στο «προοδευτικό μέτωπο», μιλάει παράλληλα και για τον «αριστερό ΣΥΡΙΖΑ». Το τελευταίο διάστημα πάντως η συζήτηση έχει γίνει πιο έντονη με επίκεντρο τη στρατηγική του κόμματος στις αυτοδιοικητικές εκλογές, με αφορμή τις χαμηλές πτήσεις των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ σε περιφέρειες και δήμους. Το ενδεχόμενο υποψήφιοι του Μαξίμου σε κομβικές περιφέρειες και δήμους να μείνουν εκτός δευτέρου γύρου έχει ενισχύσει την εσωκομματική πτέρυγα, που λέει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είναι πιο «επιθετικός» στη συγκρότηση του μετώπου. Ως παράδειγμα φέρνουν τις περιπτώσεις του κ. Γερουλάνου στην Αθήνα και του κ. Βούγια στη Θεσσαλονίκη, διερωτώμενοι γιατί να μη στηρίξει απευθείας ο ΣΥΡΙΖΑ αυτές τις υποψηφιότητες, όταν μάλιστα έχει κινηθεί αντίστοιχα σε άλλες περιπτώσεις, όπως αυτή του περιφερειάρχη Δυτικής Ελλαδας Απ. Κατσιφάρα.
Η ίδια πτέρυγα αντικρούει το επιχείρημα του «αριστερού ΣΥΡΙΖΑ» λέγοντας πως η μετεξέλιξη του κόμματος έχει ήδη γίνει από τους ίδιους του ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ το 2015, που τον οδήγησαν στην εξουσία. Και όπως το θέτει πηγή στην «Κ», αν το Μαξίμου «δείχνει επιφυλακτικότητα απέναντί τους, είναι σαν να τους σπρώχνει πάλι στην αγκαλιά του ΚΙΝΑΛ».