Ενοχλήθηκε το σωματείο ηθοποιών από την απόφαση του Εθνικού Θεάτρου να δώσει το όνομα της Ελένης Παπαδάκη σε μία από τις τρεις σκηνές του Ρεξ. l Χωρίς να σκεφθεί, το παλαιόθεν αυτόφωτο και πεφωτισμένο ΣΕΗ, πως όταν τα ανακατεύεις βρομάνε. l Μόνο του έσπευσε να τα ανακατέψει l και μάλιστα με τέτοια εμπάθεια, που έφτασε να υποστηρίζει ότι η απόφαση αυτή «αμαυρώνει τη μνήμη» όσων ηθοποιών είχαν ενταχθεί στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. l Στελέχη του οποίου είχαν σφαγιάσει στον Εμφύλιο τη λαμπρή νέα ακόμη πρωταγωνίστρια Ελένη Παπαδάκη, την οποία φθονεροί ομότεχνοί της είχαν καταδώσει ως δωσίλογο. l Ποιος ασχολείται με το ΣΕΗ, θα μου πεις. l Θα σου απαντήσω με κάτι που γράφει ο Μισέλ Ουελμπέκ (στο τελευταίο του βιβλίο «Σεροτονίνη») για την εφημερίδα Λιμπερασιόν: l «Σήμερα πια τη διαβάζουν αποκλειστικά οι καλλιτέχνες περιστασιακής απασχόλησης». l Σαπάκι τελειωμένο πλέον η έννοια «συνδικαλισμός» στο Ελλαδιστάν. l Συνδικαλιστής της Ν.Δ., εκπαιδευτικός, πρόεδρος της ΟΛΜΕ, l ΟΛΜΕ τρώει, ΟΛΜΕ μαρτυράει. l «Ελιτίστικα» λοιπόν l –κατά Σύριζα, κατά Μπαλτά, τώρα και κατά συνδικάλα Ν.Δ.– l τα πρότυπα σχολεία που ετοιμάζεται να ιδρύσει η κυβέρνηση. l Να χαίρεται τους συνδικάλες της η Ν.Δ. l και κυρίως να χαίρεται τη στρατηγική της πρόνοια, στα εκπαιδευτικά τουλάχιστον. l Τρία με ενόχλησαν σφόδρα από τη μέχρι τώρα, εν γένει ευαγή, πολιτεία της κυβέρνησης Μητσοτάκη. l Πρώτον, η λεγόμενη «φορολογική περαίωση» l – άρον άρον «περαίωσε» και γλίτωσε καμπόσα. l Παλιές αμαρτίες, απέθαντες. l Δεν το λες και μεταρρύθμιση. l Δεύτερον, το «μέρισμα» στους συνταξιούχους στρατιωτικούς. l Δεν κατάλαβα, σ’ αυτούς δεν δόθηκε πέρυσι αύξηση, κατόπιν δικαστικής απόφασης, και αναδρομικά, ενώ λαμβάνουν πάντα και όποιο «δωράκι» δίνεται σε όλους τους συνταξιούχους; l Από πού κι ώς πού λοιπόν το επιπλέον; l Τρίτον: Φορολογική ελάφρυνση στους δηλούντες έως 10.000 ευρώ τον χρόνο. l Δηλαδή οι μυριάδες ελεύθεροι επαγγελματίες που φοροκλέβουν κραυγαλέα, δηλώνοντας ετήσιο εισόδημα έως 10 χιλιάδες, δεν θα πολλαπλασιαστούν τώρα; l Ελάφρυνση όμως και για τους άνω των 30.000. l Ενώ τα συνήθη υποζύγια που δηλώνουν έως 30 χιλιάδες, παραμένουν το ίδιο βαρυφορτωμένα. l Μεταρρύθμιση όχι αστεία.
Την Ελλάδα την έχει βαθιά μέσα του ο Τσίπρας. l Μπορεί να την «έγραψε» το ’14 και το μισό ’15, όταν έριχνε τους «Σαμαροβενιζέλους» και μας φόρτωνε με τα καουμποϊλίκια του άλλα τέσσερα μαύρα χρόνια l («Στάχτη και μπούρμπερη, προκειμένου να γίνω εγώ πρωθυπουργός – τώρα») l αλλά τον ακούς συνέχεια να τη νοιάζεται: l «Η Ελλάδα επιστρέφει στη δεκαετία του ’50…» δήλωσε περιδεής μετά τις ανοησίες με την ταινία «Τζόκερ», l ενώ «Η Ελλάδα γυρνάει σε ρόλο κομπάρσου στα Βαλκάνια» κατεθλίβη όταν η Ευρώπη αποφάσισε να μην ανοίξει ακόμα ενταξιακές διαπραγματεύσεις με Αλβανία και Β. Μακεδονία. l Μέσα στην αντάρα του όμως για τη χώρα, του ξέφυγαν και κάποιες αλήθειες που αδύνατον να εκστομίσει νηφάλιος: l «Τον αντιπολιτευτικό λαϊκισμό συνήθως τον πληρώνεις μεταχρονολογημένα», είπε θέλοντας να καρφώσει τον Μητσοτάκη, l χωρίς να καταλάβει, ο καημένος, ότι λέγοντας αυτό ήταν σαν να μιλάει για τον εαυτό του. l Και το τερμάτισε κιόλας: l «Το κακό όμως είναι ότι τον πληρώνει και η χώρα». l Τον αντιπολιτευτικό λαϊκισμό. l Στερνή μου γνώση… l Δεν την είχε «πρώτα»,l αλλά ούτε και «ύστερα» την έχει απ’ ό,τι φαίνεται. l Τρικυμία εν κρανίω και στο Κινάλ l αν κρίνουμε από το δικό του α λα Σύριζα σχόλιο για το μέγα ζήτημα «Τζόκερ»: l «…έχει άμεση σχέση με μια περιρρέουσα πολιτική αντίληψη, που μετατρέπει την Ελληνική Αστυνομία ξανά σε χωροφυλακή». l Ομπρός ο Καραγκιόζης και ξωπίσω του το Κολλητήρι. l «Μπαμπάκοοο!»