Ροβόλησε κατά κάτ’ ο Τσίπρας, στον Πύργο της Ηλείας και πέριξ, l ανήσυχος και πενθών. l «Είμαι ανήσυχος», δήλωσε, «γιατί φοβάμαι ότι με την κυβέρνηση Μητσοτάκη θα πάει στις καλένδες το έργο της κατασκευής της εθνικής οδού Πάτρας – Πύργου». l Ναι, ναι. Το έργο που η κυβέρνησή του και το εξαπτέρυγον Σπίρτζης το τεμάχισαν σε οκτώ εργολαβίες l – για να τις αναθέσουν άνευ διαγωνισμών σε κακογρίτσες τους· l το έργο που βάλτωσε με τα καμώματά τους l και που δεν εδέησαν να το ξεβαλτώσουν επί τεσσεράμιση χρόνια. l Αααλλο όμως αυτό, βέβαια, και άλλο ο τωρινός «φόβος» και η «ανησυχία» του Τσίπρα l – μέχρι δακρύων δε: l «Οι πολίτες της Ηλείας δεν είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας και ο φόρος αίματος είναι μεγάλος», θρήνησε, l διότι «κάθε χρόνο χάνονται δεκάδες άνθρωποι». l Και κάλεσε «τους πολίτες, όλη την τοπική κοινωνία και τους βουλευτές, ανεξαρτήτως κόμματος, να διεκδικήσουν το αυτονόητο…» l Να του ψάλει κανείς τα αυτονόητα, δεν ξέρω αν βρέθηκε. l Σε γνήσια ηλειακά, ξέρετε. l
Το καινούργιο εφεύρημα του Τσίπρα l –το οποίο ακολούθως ρει εκ στόματος απαξάπασας της συριζαΐλας– l είναι ότι η Ν.Δ. κέρδισε τις εκλογές με απάτη. l Με απάτες, για την ακρίβεια· l τις οποίες απαρίθμησε με ασθμαίνουσα πειστικότητα πρόσφατα στη Βουλή και έκτοτε τις «εξειδικεύει» σε συνεντεύξεις, ομιλίες κ.λπ. l Είπε, λ.χ., προ ημερών στον ΑΝΤ1 ότι l «Τώρα είμαστε στη φάση όπου αρχίζει και συνειδητοποιεί και η μεσαία τάξη ότι έχει εξαπατηθεί». l Μωρέ και να μην αρχίζει ακόμη η μεσαία τάξη να το συνειδητοποιεί, l αφού βεβαιώνει ο Τσίπρας ότι πρόκειται περί απάτης, θα το πιστέψουμε ακραδάντως. l Οχι πτυχίο, ντοκτορά έχει ο άνθρωπος επί του θέματος. l
Να προσέξει μην τρώει βαριά κι αργά το βράδυ ο Φοίβος Δεληβοριάς. l Για να μη βλέπει κακά όνειρα, σαν αυτό με τα δύο πελώρια αμελέτητα που είδε να πλανώνται πάν’ απ’ την πόλη, με τη μορφή ενός υπουργού κι ενός τηλεαστέρα. l Και κυρίως για να μην κοινοποιεί τα όνειρά του με τρόπο τόσο κόντρα στο καλλιτεχνικό ήθος που καλλιεργεί χρόνια τώρα. l
Ή μήπως φταίνε οι παρέες του; l Διότι εθεάθη αγκαλιά με τον Κραουνάκη σε «διαδήλωση» των μουσικοσυνθετών για τα πνευματικά δικαιώματα l – δηλαδή άμεσος κίνδυνος μολύνσεως από Κραουναϊό. l Δες, λ.χ., πώς μίλησε ο συναγκαλιστής του εναντίον της υπουργού Λίνας Μενδώνη: l «Τα πρόσωπα που έχουν μπει στα υπουργεία δεν είναι υπουργοί, είναι εντεταλμένα τσιράκια συγκεκριμένης κατεύθυνσης…» l «Μιλάμε για βαθύτατο επαρχιωτισμό, αυτή η κυρία είναι μια υστερική κατηχήτρια του ’50 που θέλει να κουνήσει το δάχτυλο στους δημιουργούς. l Τολμάει το παραδουλάκι της εξουσίας να κουνάει το δάχτυλο στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού». l Ηθικόν δίδαγμα: Γλώσσα συριζαφρίζουσα, την αμετροέπεια λέγει. l Ρητόν: Και τη γενική χαμέρπεια προάγει. l
Σε περιβάλλον διαλείμματος, ακούμε ραδιοφωνικό σταθμό εμβέλειας, l όπου ο εκπομπιστής αναγγέλλει βιβλία-δώρα για τους ακροατές που θα τηλεφωνήσουν. l Μεταξύ των βιβλίων και των συγγραφέων τους εκφωνείται και «Ο Πατούχας» της… Ιωάννας Κονδυλάκη. l Προφανώς κάποιος καραφλιάσας τού επισημαίνει την κοτσάνα, οπότε σε λίγο: l «Αλλάξαμε το φύλο του συγγραφέα, πρόκειται για άντρα κι όχι για γυναίκα, συγγνώμη κύριε Ιωάννη Κονδυλάκη» l διορθώνει εκστομίζοντας νέα πατάτα, l αφού από το 1920 ήδη ο συγγραφέας του «Πατούχα», της «Πρώτης αγάπης» και του δημοφιλέστατου σ’ εμάς, τα παλιά γυμνασιόπαιδα, «Επικήδειου» τυγχάνει εν Κυρίω, και όχι «κύριος» πια. l Αλλά το ιλαρόν εξελίχθη σε τρίποντο: l Επαναλαμβάνοντας τα «δώρα» ο επίμονος κηπουρός αναγγέλλει: l «…και ο Πατούχας του Γιάννη Κονδυλάκη». l Περιλαμβανόταν κι ένα βιβλίο τού –ευτυχώς όχι Διονύση– Σολωμού.