Μπορεί σε μερικούς η χθεσινή παραίτηση του κ. Ζαφειρόπουλου να προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία, πλην όμως για τους βιώνοντες εκ των έσω την κατάσταση που είχε δημιουργηθεί στο ΥΠΕΞ τους τελευταίους μήνες, η απόφαση του υφυπουργού να αποχωρήσει από την κυβέρνηση ήταν απλώς θέμα χρόνου. Ενδεχόμενο που είχε υπαινιχθεί η «K» από τις 29 Δεκεμβρίου, περιγράφοντας το παράδοξο ένας υφυπουργός τρεις μήνες μετά την ορκωμοσία του να μην έχει ακόμη μεταβεί με τους συνεργάτες του στο νέο του γραφείο…
Ολα ξεκίνησαν από την εντελώς απροετοίμαστη -όπως απεδείχθη- απόφαση του πρωθυπουργού να μεταφέρει στον τελευταίο ανασχηματισμό το χαρτοφυλάκιο «Αναπτυξιακή Βοήθεια και Διεθνείς Οικονομικές Συναλλαγές» από το ΥΠΕΘΟ στο ΥΠΕΞ, μετονομάζοντας απλώς τον κ. Ζαφειρόπουλο σε υφυπουργό Εξωτερικών. O κ. Σημίτης, όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος, δεν είχε ενημερωθεί από τους συνεργάτες του για μια σειρά προβλημάτων που θα επέφερε η εν λόγω επιλογή του: από την πρώτη κιόλας στιγμή, τα περισσότερα από τα 250 στελέχη του ΥΠΕΘΟ που υπάγονταν στον κ. Ζαφειρόπουλο προσπάθησαν να μποϊκοτάρουν την πρωθυπουργική απόφαση, γνωρίζοντας ότι τυχόν μετάβασή τους στο ΥΠΕΞ θα επέφερε δραστική μείωση των μισθών τους, καθώς στο ΥΠΕΘΟ απολάμβαναν -και απολαμβάνουν- σειράς πλουσιοπάροχων επιδομάτων.
Ανάλογες ενστάσεις, όμως, διετύπωσαν και τα στελέχη του ΥΠΕΞ, διαβλέποντας ότι αν όλος αυτός ο μηχανισμός του ΥΠΕΘΟ μεταφερθεί στο υπουργείο Εξωτερικών, θα διαταραχθεί άρδην η αυστηρώς διπλωματική ιεραρχία του υπουργείου. Ενδεικτικώς αναφέρεται ότι ο μηχανισμός του κ. Ζαφειρόπουλου τελούσε υπό 2 γενικούς διευθυντές και 8 διευθυντές, οι οποίοι θα έπρεπε να ενταχθούν στην ιεραρχία του ΥΠΕΞ σε θέσεις που μόνον πρέσβεις με πολυετή εμπειρία μπορούν να αναλάβουν.
Το βασικότερο, ωστόσο, πρόβλημα που προκάλεσε τις χθεσινές εξελίξεις ήταν μάλλον ο καθορισμός και η ακριβής κατανομή των αρμοδιοτήτων του νέου υφυπουργού. Τα υψηλόβαθμα στελέχη του κ. Ζαφειρόπουλου εξέφρασαν από την πρώτη στιγμή την άρνησή τους να εκχωρήσουν πολιτικώς στο ΥΠΕΞ τον τομέα του Διεθνών Οικονομικών Συναλλαγών και κυρίως το «κομμάτι» που σχετίζεται με τον Παγκόσμιο Οργανισμού Εμπορίου, ο οποίος θεωρείται και το «φιλέτο» της διαχείρισης τεράστιων κονδυλίων. Στο σημείο αυτό, ως φαίνεται, προέκυψε και η διαφωνία όχι μόνον του κ. Γ. Παπανδρέου, ο οποίος επεδίωξε από την πρώτη στιγμή να θέσει υπό την στενή εποπτεία του το νέο υφυπουργείο, αλλά ακόμη και του κ. N. Χριστοδουλάκη, που φέρεται να θεώρησε «υπερβολικές» τις αρμοδιότητες που θα «αποχωρούσαν» από το ΥΠΕΘΟ και θα εκχωρούνταν στο ΥΠΕΞ.
Με τα δεδομένα αυτά, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η χθεσινή «δέσμευση» του νέου υφυπουργού Εξωτερικών κ. Ανδρέα Λοβέρδου πως θα τιμήσει την «απόφαση του πρωθυπουργού» μάλλον στερείται ουσίας, καθώς το ζητούμενο είναι ο κ. Σημίτης να λύσει προηγουμένως ένα πρόβλημα που άθελά του μόνος του προκάλεσε…
