Μόλις τέσσερις μήνες απομένουν, μέχρι να… εκπνεύσει ο χρόνος, τον οποίο ο πρωθυπουργός κ. K. Σημίτης είχε προσδιορίσει ως εξαιρετικά κρίσιμο για την κυβέρνησή του και για την τύχη του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος στην Ελλάδα. Λίγο μετά τις περασμένες βουλευτικές εκλογές (Ανοιξη του 2000) και κατά τη διάρκεια συνεδρίασης της Κυβερνητικής Επιτροπής, ο κ. K. Σημίτης τόνιζε ότι πρέπει μέχρι το καλοκαίρι του 2002 «να έχουμε εφαρμόσει όλα τα βασικά μέτρα, προκειμένου στο τέλος της τετραετούς θητείας μας να έχουμε τα αποτελέσματα από την εφαρμογή αυτών των μέτρων».
«Πρέπει, πλέον, να δώσουμε σκληρή μάχη με το χρόνο», αναφέρει σήμερα κορυφαία κυβερνητική πηγή, προσθέτοντας ότι η μάχη αυτή είναι άνιση: «Οχι μόνο γιατί χάσαμε πολύτιμο έδαφος και ευκαιρίες, αλλά και επειδή τώρα, ξανά, έχουμε αντίπαλο και τον ίδιο μας τον κακό εαυτό», είπε σχολιάζοντας έτσι τις τελευταίες αρνητικές εξελίξεις στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος.
Από το 1996 το μέγαρο Μαξίμου δεν έκρυβε το φόβο του για τον «κακό εαυτό» τού ΠΑΣΟΚ: μέχρι πρότινος, βέβαια, τα στελέχη που πλαισιώνουν το επιτελείο του κ. Σημίτη, χρησιμοποιούσαν τον συγκεκριμένο «αφορισμό» για να φωτογραφίσουν τους εσωκομματικούς αντιπάλους του εκσυγχρονιστικού ρεύματος. Τώρα, καθώς το αποκαλούμενο και «παλαιό ΠΑΣΟΚ» είναι αποδεκατισμένο μετά από σειρά χαμένων μαχών, το πρόβλημα εντοπίζεται στον κύκλο των υποστηρικτών του κ. K. Σημίτη. Οι διαχωριστικές γραμμές και οι αντιπαλότητες, έχουν εμφανώς εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά. Ηδη έκανε αισθητή την εμφάνισή του ο κύκλος των «νεοεκσυγχρονιστών», ο οποίος «βλέπει» την εικόνα του κακού εαυτού του και την πηγή των προβλημάτων για την κυβέρνηση και το κόμμα, στα πρόσωπα των συμμάχων της πρώτης περιόδου (1996-1999).
O προγραμματισμός, λοιπόν, τώρα είναι συγκεκριμένος. Μοιάζει, ωστόσο, ανελαστικός: «Μέχρι τον Ιούνιο θα πρέπει να έχουμε λύσει το θέμα Σκαραμαγκά, εκείνο της Ολυμπιακής, να έχουμε προχωρήσει με μεγάλα βήματα το ζήτημα του Ασφαλιστικού και ταυτόχρονα να γίνει ορατή και αισθητή η αξιοποίηση του τρίτου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης». Σε αντίθετη περίπτωση, εάν δηλαδή ούτε τώρα επιδειχθεί έργο, τότε και η ήττα στις προσεχείς δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές θα είναι όχι απλώς αναπόφευκτη αλλά και μεγάλης κλίμακας. Ενώ και το αρνητικό πολιτικό περιβάλλον για το ΠΑΣΟΚ θα είναι μη αναστρέψιμο.
Καθώς, όμως, η προοπτική να υπάρξουν συγκεκριμένα και χειροπιαστά αποτελέσματα κυβερνητικών δράσεων εντός του κρίσιμου επομένου τετραμήνου μοιάζει σχεδόν μη ρεαλιστική, άρχισαν ήδη να κάνουν την εμφάνισή τους κύκλοι εντός του εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, περισσότερο μετριοπαθείς, οι οποίοι δίνουν μεγαλύτερη πίστωση χρόνου στην κυβέρνηση και προσωπικά στον πρωθυπουργό. Βάζουν δε, άλλους «στόχους» και χρονοδιαγράμματα. Χαρακτηριστικά είναι τα όσα αναφέρει σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις στέλεχος, εκ των στενών συνεργατών του πρωθυπουργού: «Το στοίχημά μας θα κριθεί στο τέλος της τετραετίας και όχι τώρα. Ξέρουμε τις δυσκολίες, αλλά έχουμε μπροστά μας τον απαραίτητο χρόνο, τις πολιτικές και το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό για να τις ξεπεράσουμε», σημειώνει χαρακτηριστικά. H αισιοδοξία του Μεγάρου Μαξίμου (φαίνεται ότι υπάρχει ακόμα και τώρα αυτό το στοιχείο στους χώρους όπου δραστηριοποιείται το πρωθυπουργικό επιτελείο) στηρίζεται κυρίως στην παρουσία του κ. N. Χριστοδουλάκη στο υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και του κ. Χρυσοχοΐδη στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης -κυρίως για την καυτή υπόθεση της τρομοκρατίας. «Οταν λοιπόν θα γίνουν οι εκλογές, το 2004» υποστηρίζει το ίδιο στέλεχος, θα έχουμε τρία σημαντικά όπλα μαζί μας: «Πρώτον, την πλήρη ανάπτυξη του σχεδίου «αξιοποίηση του Γ΄ ΚΠΣ», δεύτερον τα μεγάλα έργα να ανοίγουν σε μια μεγάλη «βεντάλια» σε όλη την Ελλάδα και τρίτον, το «δίλημμα» ποια κυβέρνηση έχει την πείρα, την ικανότητα και την ισχύ να αντεπεξέλθει στη μεγάλη πρόκληση της επιτυχούς τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων: Μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ η οποία τους προετοίμασε με συνέπεια, ή της Ν.Δ. που συνεχώς αμφισβητούσε το έργο, θέτοντας σε κίνδυνο την εθνική προσπάθεια»;
Ενα άλλο κρίσιμο ζήτημα, στου οποίου τη θετική εξέλιξη προσέβλεπε και προσβλέπει η κυβέρνηση Σημίτη, είναι το Κυπριακό: «Το θέμα είναι διπλό» σημειώνει κυβερνητική πηγή η οποία παρακολουθεί από κοντά τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Και διευκρινίζει: «Από την μία πλευρά είναι η πτυχή η οποία αφορά την επίλυση του πολιτικού προβλήματος. Και από την άλλη, είναι η ενταξιακή πορεία της Κύπρου προς την Ευρωπαϊκή Ενωση. Το καλό σενάριο είναι να ολοκληρωθεί αυτή η πορεία κατά τη διάρκεια της ελληνικής προεδρίας, το πρώτο εξάμηνο του 2003».
Μια τέτοια εξέλιξη, ωστόσο, θα συνιστούσε -όπως λέγεται στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ- «μια πολύ καλή ευκαιρία για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, με τον κ. K. Σημίτη να έχει ένα πρόδηλα σημαντικό χαρτί έναντι του κ. Καραμανλή».
– Αρα και έναν «άσο στο μανίκι» εν όψει της διαδικασίας εκλογής νέου Προέδρου της Δημοκρατίας; (ήρθε αβίαστα η ερώτηση προς τον συνομιλητή μας). Κι εκείνος απάντησε αμέσως:
– Τέτοιο θέμα (ενν. μεταπήδησης του κ. K. Σημίτη από την πρωθυπουργία στην Προεδρία της Δημοκρατίας) δεν τίθεται. Το ξέρει και ο πρόεδρος. Είναι «καμένο χαρτί» είτε με νίκη του ΠΑΣΟΚ (αφού δεν θα έχει «προεδρική» πλειοψηφία στη Βουλή), είτε -πολύ περισσότερο- με νίκη της Ν.Δ. στις εκλογές. O Καραμανλής», πρόσθεσε, «θα προτιμήσει να πάει σε εκλογές με τον κίνδυνο να τις χάσει και να γυρίσει στην αντιπολίτευση και πάλι, παρά να προτείνει Σημίτη για Πρόεδρο».
Υπ’ αυτό το πρίσμα, είναι προφανές ότι η πορεία του ΠΑΣΟΚ προς τις δημοτικές εκλογές του Οκτωβρίου θα είναι ένας μεγάλος ανήφορος. Πολύ περισσότερο τώρα που έγινε εμφανές ότι υπάρχει μεγάλη δυστοκία εξεύρεσης αξιόπιστων υποψηφιοτήτων για τους μεγάλους δήμους, με την εξαίρεση της Αθήνας, όπου η «εκδήλωση προθέσεων» από τον κ. Χρ. Παπουτσή φαίνεται να τυγχάνει της θετικής ανταπόκρισης των κ. Λαλιώτη και Σκανδαλίδη.
