Υπό τη βαριά σκιά των συνεχών αποκαλύψεων για τις υπό δικαστική διερεύνηση δραστηριότητες του επιχειρηματία κ. Σ. Κόκκαλη λειτουργεί πλέον η κυβέρνηση, καθώς γίνεται κάθε ημέρα και πιο ορατό ότι η υπόθεση του ιδιοκτήτη της «Ιντρακόμ» δημιουργεί σημαντικότατες παρενέργειες στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο.
Στο Μέγαρο Μαξίμου εκτιμάται πως η δικαστική έρευνα θα είναι χρονοβόρα και ότι το άνοιγμα των επίμαχων λογαριασμών του κ. Κόκκαλη μέσω των οποίων αναμένεται η τεκμηρίωση των κατηγοριών της κατασκοπείας και της ροής «μαύρου χρήματος» θα απαιτήσει πολύ χρόνο. Ως εκ τούτου, επικρατεί «αισιοδοξία» ότι τον αντίκτυπο τυχόν αποκαλύψεων για χρηματοδότηση κομμάτων και πολιτικών από τον κ. Κόκκαλη θα κληθεί να διαχειριστεί η επόμενη και όχι η παρούσα κυβέρνηση.
Ομως, ακόμη και αν το παραπάνω σενάριο επιβεβαιωθεί τα μεγάλα προβλήματα για τον κ. Σημίτη παραμένουν, στον βαθμό που δεν κάνει το «μεγάλο βήμα» του πλήρους απεγκλωβισμού από τη γραμμή της «αυστηρής ουδετερότητας» στην υπόθεση Κόκκαλη: Στο κυβερνών κόμμα, σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις αναγνωρίζουν ότι αφ’ ης στιγμής ο ιδιοκτήτης της «Ιντρακόμ» γιγαντώθηκε οικονομικά τα τελευταία χρόνια, «τον χρεώνεται πολιτικά το ΠΑΣΟΚ», το πολιτικό κόστος από τις συνεχείς αποκαλύψεις για τις πολυποίκιλες δραστηριότητες που έχει αναπτύξει θα το εισπράττει στο ακέραιο η κυβέρνηση.
Επίσης, όπως προαναφέρθηκε, η υπόθεση Κόκκαλη αναμένεται ότι θα έχει ευρύτερες επιπτώσεις στο πολιτικο-οικονομικό πεδίο δημιουργώντας έναν «ασφυκτικό» κλοιό γύρω από την κυβέρνηση και καθιστώντας εξαιρετικά δυσχερή την προσπάθεια του πρωθυπουργού για αντιστροφή του υφιστάμενου ιδιαίτερα αρνητικού κλίματος.
Ειδικότερα, στον τομέα της οικονομίας, ο μεγάλος πονοκέφαλος της κυβέρνησης ονομάζεται Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης. H κυβέρνηση είχε επενδύσει πολιτικά πάρα πολλά πράγματα στην έναρξη διάθεσης του ύψους 16 τρισ. δραχμών Γ΄ ΚΠΣ. Ομως, το «μοίρασμα» της συγκεκριμένης πίτας γίνεται πλέον ένα σταυρόλεξο για ιδιαίτερα δυνατούς λύτες. Ενδεχόμενη ανάθεση μεγάλων έργων ή προμηθειών στον ιδιοκτήτη της «Ιντρακόμ», όσο βαρύνεται με σοβαρότατες κατηγορίες ευλόγως θα μετατρέπεται σε μείζον πολιτικό ζήτημα. Ενώ, παράλληλα -επειδή θεωρείται μάλλον βέβαιο ότι ο κ. Κόκκαλης θα επιχειρήσει να αντεπιτεθεί- ανάλογες αντιδράσεις εκτιμάται ότι θα προκαλούνται από την πλευρά του, στις περιπτώσεις που η κυβέρνηση θα στρέφεται σε άλλους επιχειρηματίες που επίσης δραστηριοποιούνται στον δημόσιο τομέα. Ετσι, το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης από μεγάλο όπλο μπορεί να μετατραπεί σε αχίλλειο πτέρνα της κυβέρνησης, ειδικά εάν συνδυαστεί με μια συνεχιζόμενη πτώση της Σοφοκλέους.
Σενάρια αλλαγών
Ομως, μια εξέλιξη όπως η παραπάνω είναι προφανές ότι θα έχει ευθέως αντίκτυπο και στο πολιτικό πεδίο. Τυχόν αδυναμία της κυβέρνησης να διαχειριστεί το Γ΄ ΚΠΣ και οι συνεπαγόμενες αρνητικές εξελίξεις στον οικονομικό τομέα, θεωρείται βέβαιον πως θα επιτείνουν το κλίμα ηττοπάθειας που σταδιακά εμπεδώνεται στο ΠΑΣΟΚ. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος άρχισαν να διακινούνται εκ νέου σενάρια περί αποχώρησης του πρωθυπουργού και «αλλαγής αναβάτη» πριν από τις προσεχείς εκλογές, με τον υπουργό Εξωτερικών κ. Γ. Παπανδρέου να εμφανίζεται ως η πιθανότερη διάδοχη λύση.
Στο ΠΑΣΟΚ, ούτως ή άλλως, αποτελεί κοινό μυστικό ότι όλοι οι «δελφίνοι» αναπτύσσουν ήδη προσωπικές στρατηγικές με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον και ειδικότερα στο παιχνίδι της διαδοχής. Εξάλλου δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Σημίτης ένιωσε την περασμένη Τετάρτη την ανάγκη να διαμηνύσει στο Ε.Γ. ότι θα είναι «παρών» στις εκλογές του 2004.
H γραμμή άμυνας
Πάντως, επί του παρόντος, η κυβέρνηση εμφανίζεται τώρα δεσμευμένη σε μια γραμμή άμυνας που εδράζεται σε τρεις πυλώνες: Πρώτον, στην «οχύρωση» πίσω από την εν εξελίξει δικαστική έρευνα, με την παράλληλη διαβεβαίωση ότι εάν της ζητηθεί, η κυβέρνηση θα συνδράμει στο άνοιγμα των λογαριασμών του κ. Κόκκαλη. Δεύτερον, στην έμμεση -πλην σαφή όπως διαφάνηκε από την προχθεσινή τοποθέτηση του πρωθυπουργού κ. K. Σημίτη στη Βουλή- διασύνδεση της υπόθεσης με τους λογαριασμούς της λιβεριανής εταιρείας «Μάγιο», με το επιχείρημα πως ό,τι ισχύει για τον ιδιοκτήτη της «Ιντρακόμ» θα πρέπει να ισχύσει και για την τελευταία. Και τρίτον, στο επιχείρημα πως όλες οι μεγάλες συμβάσεις που υπεγράφησαν με τον κ. Κόκκαλη επί διακυβέρνησης του κ. Σημίτη έχουν ελεγχθεί από το Ελεγκτικό Συνέδριο.
Αρκετές εφημερίδες, ένθεν και ένθεν του Ρήνου, είδαν τη σύγκλιση Σρέντερ – Μπλερ ως απόδειξη χρεοκοπίας του περίφημου γαλλογερμανικού άξονα. Πιθανότατα, δεν έχουν δίκιο. Οπως δήλωσε ο Σρέντερ στην εφημερίδα «Ντι Τσάιτ», η Γαλλία ήταν εκ των προτέρων ενήμερη και απολύτως σύμφωνη με αυτήν την πρωτοβουλία η οποία, κατά τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών Ιμπέρ Βεντρίν, «βγάζει κάπως τη Βρετανία από τη γωνία στην οποία είχε αυτοπεριορισθεί». Αλλωστε, είναι ο ίδιος ο Μπους εκείνος που, με την αλαζονική πολιτική του μετά τις 11 Σεπτεμβρίου, τορπίλλισε την πολιτική Μπλερ, που ήθελε τη Βρετανία γέφυρα ανάμεσα στις δύο ακτές του Ατλαντικού, αναγκάζοντάς τον να αναζητήσει αυξημένο ρόλο στην Ευρώπη.