Μια κλειστή συνάντηση της διεθνούς των τραπεζιτών, διερευνητική του μέλλοντος, με αντικείμενο την παγκόσμια οικονομία και την ταραγμένη μουσουλμανική πετρελαιοφόρο ζώνη που εκτείνεται από το Μαρόκο μέχρι την αραβική θάλασσα, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Χίλτον το περασμένο Σαββατοκύριακο.
Η «συνάντηση των Αθηνών», που οργανώθηκε από τον Ελληνα τραπεζίτη Μίνωα Ζομπανάκη (σ.σ. φίλος και συνεργάτης του Κ.Μητσοτάκη, από τα πρόσωπα που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη σύναψη μεγάλων δανείων της χώρας, ιδιαίτερα σε περιόδους δύσκολες και προβληματικές) και συμμετείχαν σ’ αυτή περίπου 50 επιφανείς της διεθνούς τραπεζικής αγοράς -μαζί και οι αντιπρόεδροι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Παγκόσμιας Τράπεζας- αφού εκτίμησε τις διαμορφούμενες διεθνώς συνθήκες ανάκαμψης, αξιολόγησε τους κινδύνους που πηγάζουν για το δυτικό κόσμο από τις δυσμενείς πολιτικές και οικονομικές συνθήκες, οι οποίες επικρατούν στον ταραγμένο αραβικό κόσμο.
Οι τραπεζίτες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η επίμαχη περιοχή, με τους πολλούς πολιτικούς κινδύνους και την πληγή της τρομοκρατίας, απειλείται με κατάρρευση αν στα επόμενα δέκα χρόνια δεν πραγματοποιηθούν επενδύσεις ικανές να δημιουργήσουν 40 εκατ. θέσεις εργασίας, ώστε να εξασφαλισθούν κάποια όρια ανεκτά οικονομικής ευημερίας.
Του Γιάννη Κοτόφωλου
Η οικονομία των ΗΠΑ θα παρουσιάσει σημαντική ανάκαμψη το προσεχές δεκάμηνο, η Ενωμένη Ευρώπη θα πρέπει απαραιτήτως να επιλύσει το πολιτικό της πρόβλημα για να δυναμώσει την οικονομία της και ο δυτικός κόσμος, συνολικά, θα πρέπει την επόμενη δεκαετία να δημιουργήσει 40 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας από το Μαρόκο μέχρι τη Σαουδική Αραβία, για να μην καταρρεύσει το σύστημα ολόκληρο στην περιοχή, κάτω από το βάρος της φτώχειας. Αυτά είναι ορισμένα από τα βασικά συμπεράσματα ενός «διήμερου εργασιών», που πραγματοποίησε τη φορά αυτή στο ξενοδοχείο Χίλτον της Αθήνας, μία ομάδα διεθνών τραπεζιτών, φημισμένων οικονομολόγων και πολύ πλούσιων επενδυτών ή εκπροσώπων επενδυτικών οίκων διεθνούς βεληνεκούς.
Τι συζητήθηκε
1. Το πρώτο θέμα, το οποίο απασχόλησε τα μέλη της εκλεκτής αυτής όπως φαίνεται ομάδας -που συναποτελείται από Αμερικανούς, Ευρωπαίους και Αραβες- είναι η συνεχής αναβάθμιση των Ηνωμένων Πολιτειών στη διεθνή σκακιέρα. Εξέλιξη η οποία ορισμένους δείχνει να τους ικανοποιεί, αλλά τους περισσότερους μάλλον τους προβληματίζει, δημιουργώντας αβεβαιότητες. Ουδείς πάντως από τους παρευρισκόμενους το διήμερο αυτό στο Χίλτον, αμφισβήτησε ότι η τάση αυτή θα συνεχίσει να ενισχύεται στο άμεσο μέλλον.
2. Ιδιαίτερα απασχόλησε όλους το μεγάλο ερώτημα που τοποθετείται σήμερα γύρω από την πορεία της Ενωμένης Ευρώπης, μετά τα όσα συνέβησαν με τον πόλεμο στο Ιράκ, με τη διεύρυνση των μελών της E.E. με 10 ακόμη χώρες, αλλά και με το ασαφές σχετικά νέο Σύνταγμα της Ενωσης. H εκτίμηση που κέρδισε έδαφος, είναι ότι εάν δεν επιλυθούν τα καθαρά πολιτικά ζητήματα και συγκεκριμένα ο τρόπος παραγωγής των στρατηγικών αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των αποφάσεων σχετικά με την οικονομική πολιτική και τη διαχείριση αυτού του τεράστιου πολυεθνικού οργανισμού, πολύ δύσκολα να ενισχυθεί ουσιαστικά και η οικονομία της E.E. την επόμενη δεκαετία. Ενδεικτικά, όπως επισήμανε κάποιος, η Ευρωπαϊκή Ενωση μοιάζει οικονομικά να προσπαθεί να κινηθεί με μία ρόδα, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Γίνεται όμως να κινηθεί το ποδήλατο, όταν λείπει η άλλη ρόδα που πρέπει να παίρνει τις ενιαίες αποφάσεις για την οικονομική ανάπτυξη, τα εισοδήματα, την φορολογία, τις μετακινήσεις κονδυλίων κλπ;
3. H ανάκαμψη στις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά τους τρεις σημαντικότερους οικονομολόγους της συνάντησης, πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Οι προβλέψεις που διατυπώθηκαν ομόφωνα, μιλούν για ανάπτυξη της αμερικανικής οικονομίας με ρυθμό 3,5% ώς 4% το επόμενο δεκάμηνο – δωδεκάμηνο. Τους ρυθμούς αυτούς, εφόσον επαληθευθούν, είναι αδύνατον να ακολουθήσουν οι οικονομίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οποία μάλλον θα επιδείξει έναν μέσο ρυθμό κάτω πιθανώς και από 1%. Αρκετά δύσκολα τα πράγματα για την Ευρώπη, με το δεδομένο ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα μετακινηθούν σημαντικά κεφάλαια απο την Γηραιά Ηπειρο στην Αμερική. Και βεβαίως θα αλλάξει και η σχέση δολαρίου – ευρώ. Στην περίπτωση βέβαια που οι προσδοκίες διαψευσθούν, το δολάριο θα υποστεί πίεση.
4. Σχετικά με την ευελιξία, την ανταγωνιστικότητα κλπ., ορισμένα στοιχεία που παρουσιάσθηκαν στη συνάντηση αυτή για τις διαφορές μεταξύ των ΗΠΑ και της E.E. (στη συγκεκριμένη περίπτωση αναφέρθηκε των χωρών της Ζώνης του Ευρώ) έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον. Οπως για παράδειγμα ότι ο δανεισμός των επιχειρήσεων από το τραπεζικό σύστημα αντιπροσωπεύει στην Ευρώπη το 90%. Ενώ στις ΗΠΑ αντιπροσωπεύει μόλις το 12%. Οι αμερικανικές επιχειρήσεις δηλαδή στρέφονται για άντληση κεφαλαίων κυρίως στις αγορές και όχι στα πιστωτικά ιδρύματα. Αυτή η μεγαλύτερη έκθεση, τις καθιστά πιο εύκολες στις αλλαγές και τις καινοτομίες. Ενισχύει το ένστικτο της επιβίωσης και την ανταγωνιστικότητα.
5. Κορυφαίος παράγοντας της Διεθνούς Τράπεζας, υποστήριξε πως στην ευρύτερη περιοχή των αραβικών χωρών, πετρελαιοπαραγωγών και μη, θα πρέπει να δημιουργηθούν περί τα 40 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας τα επόμενα δέκα χρόνια, για να δημιουργηθούν κάποια μίνιμουμ οικονομικά στάνταρ και να αποφευχθούν δυσάρεστες εξελίξεις. Μία ολόκληρη περιοχή τόνισε βουλιάζει οικονομικά και η τάση αυτή πρέπει οπωσδήποτε να ανακοπεί. Σχετική έκθεση πρόκειται να παρουσιάσει η Διεθνής Τράπεζα σε δυο – τρεις μήνες.