Τις εικόνες βιβλικής καταστροφής, που συνάντησαν στην ισοπεδωμένη από τον ισχυρότατο σεισμό ιρανική πόλη Μπαμ και τις δυσκολίες που συνάντησαν στο έργο τους, μετέφεραν χθες οι άνδρες της 1ης Ειδικής Μονάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών (EMAK) του Πυροσβεστικού Σώματος, που συμμετείχαν στις προσπάθειες εντοπισμού και διάσωσης. Οι 21 άνδρες αναχώρησαν για το Μπαμ στις 27 Δεκεμβρίου μαζί με 2 ειδικά εκπαιδευμένους σκύλους και δύο οχήματα έμφορτα με υλικά και συσκευές έρευνας και διάσωσης.
Κατά την παραμονή τους στο Ιράν εντόπισαν, στο πλαίσιο των ερευνών στα συντρίμμια, και ανέσυραν έξι νεκρούς σε ένα χώρο, όπου πριν από τον σεισμό λειτουργούσε συγκρότημα καταστημάτων. Επιπλέον, εντόπισαν νεκρό ένα παιδάκι ηλικίας εννέα ετών, σε άλλο σημείο της πόλης. Οι έρευνες για την ανεύρεση επιζώντων διεκόπησαν στις 30 Δεκεμβρίου, οπότε η ελληνική αποστολή αναχώρησε από το Ιράν και επέστρεψε στην Αθήνα.
Ο επικεφαλής της ομάδας, επιπυραγός Βασίλης Παπαγεωργίου, ο οποίος έδωσε χθες το μεσημέρι συνένετυξη Τύπου μαζί με τον διοικητή της 1ης EMAK αρχιπύραρχο Γιώργο Καρδαρά, περιγράφοντας την κατάσταση που αντιμετώπισαν φθάνοντας στο Μπαμ, έκανε λόγο για μια ερειπωμένη πόλη, ένα σωρό χαλασμάτων, που λες και είχε χτισθεί σε άμμο, κατέρρευσε ολόκληρη.
Επιπλέον, αναφερόμενος στις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάσθηκαν οι άνδρες της EMAK, επισήμανε ότι υπήρχε παντελής έλλειψη συντονισμού, ενώ εξέφρασε την εκτίμηση ότι εάν από πλευράς οργάνωσης τα πράγματα ήταν καλύτερα, θα μπορούσαν, ιδιαίτερα κατά τις πρώτες ημέρες, να έχουν σωθεί πολύ περισσότερα άτομα, από εκείνους που παγιδεύθηκαν στα ερείπια.
Οπως χαρακτηριστικά ανέφερε, από ιρανικής πλευράς δεν υπήρχε καθοδήγηση, με αποτέλεσμα τον συντονισμό των ενεργειών να έχει αναλάβει η ιταλική αποστολή, ως χώρα που είχε την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ενώ ανάλογη προσπάθεια κατέβαλαν και οι εκπρόσωποι του OHE, οι οποίοι όρισαν τους τομείς της πόλης όπου εργάσθηκε το κάθε συνεργείο.
Ωστόσο, καθώς δεν υπήρχε από αυτούς καλή γνώση του χώρου, οι έρευνες συνάντησαν μεγάλη δυσκολία, ενώ σταματούσαν από τις 5 μ.μ. μια και δεν υπήρχε, λόγω σκότους, καμιά εγγύηση για την ασφάλεια των συνεργείων. Ετσι, οι νυχτερινές ώρες ήταν χαμένος χρόνος για τα σωστικά συνεργεία, που ξεκινούσαν ξανά να δουλεύουν στις 8.30 το πρωί της επόμενης ημέρας.
Εμπειρία
Ο κ. Παπαγεωργίου, αναφερόμενος στην εμπειρία συναδέλφων του από άλλες παρόμοιες αποστολές, είπε ότι ποτέ στο παρελθόν δεν υπήρξαν ανάλογες συνθήκες, τόσο σε επίπεδο καταστροφής, όσο και σε επίπεδο έλλειψης συντονισμού.