Στην παράκαμψη του νόμου και της σαφούς απόφασης της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων κατέφυγε το ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να διασφαλίσει τη συμμετοχή, στην ψηφοφορία της Κυριακής για την ανάδειξη του κ. Γ. Παπανδρέου στη θέση του προέδρου, και μη μελών του κόμματος. Μετά τις μείζονες αντιδράσεις που προκλήθηκαν και ύστερα από μια πολύωρη περίοδο αμηχανίας, χθες το πρωί αποφασίστηκε η τροποποίηση του καταστατικού του ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα οι «φίλοι» να εξομοιώνονται με τα μέλη μόνο κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, και αφού προηγουμένως εγγραφούν στους καταλόγους της οργάνωσης. Συγκεκριμένα το επίμαχο άρθρο 22α του Καταστατικού διαμορφώθηκε ως εξής: «Φίλοι του Κινήματος είναι όσοι έχουν συμπληρώσει το 16ο έτος της ηλικίας και εγγράφονται στους οικείους καταλόγους των οργανώσεών του. Οι φίλοι του Κινήματος έχουν δικαίωμα συμμετοχής στην εκλογή του προέδου, εξομοιούμενοι κατά την άσκηση του δικαιώματος αυτού με τα μέλη».
Η ανωτέρω διατύπωση επελέγη με τη σύμφωνη γνώμη του κ. Παπανδρέου ύστερα από σύσκεψη με τη συμμετοχή των κ. Χρυσοχοΐδη, Βενιζέλου και των συνταγματολόγων κ. Παπαδημητρίου και Τσάτσου και αφού απορρίφθηκαν άλλες λύσεις, όπως η «αγνόηση» της απόφασης ή ο περιορισμός της ψηφοφορίας μόνο στα ενεργά μέλη. Πάντως, τα «κενά» της λύσης που προεκρίθη τα αναγνώριζαν εμμέσως ηγετικά στελέχη του ίδιου του ΠΑΣΟΚ, τα οποία δεν ήταν σε θέση να διευκρινίσουν χθες το απόγευμα τι σημαίνει πρακτικά η εγγραφή των «φίλων» του ΠΑΣΟΚ στις οργανώσεις του κόμματος ή εάν μετά την ψηφοφορία το αρχείο δεδομένων που διαμορφώνεται με τα στοιχεία των ψηφισάντων θα καταστραφεί. Επίσης, διιστάμενες ήταν οι απόψεις για το «πολιτικό ισοζύγιο» που δημιουργεί για το ΠΑΣΟΚ εν όψει της ψηφοφορίας της Κυριακής, ο θόρυβος που προκάλεσε η απόφαση της Ανεξάρτητης Αρχής. Οι περισσότεροι σημείωναν πως η προσέλευση θα μειωθεί, ενώ άλλοι εκτιμούσαν πως θα αυξηθεί η συμμετοχή λόγω της συσπείρωσης της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ. Πάντως, όλοι σχεδόν σχολίαζαν σε ιδιαίτερα επικριτικούς τόνους ότι το περιεχόμενο της απόφασης διέρρευσε στα MME πριν κοινοποιηθεί στη Χαριλάου Τρικούπη, αλλά και την ολιγωρία της τελευταίας που δεν είχε προβλέψει πιθανές «εμπλοκές» στη διαδικασία.