Κραυγαλέες οι γιγαντοαφίσες, οι διαφημίσεις στις εφημερίδες: «Στις 8 Φεβρουαρίου δεν ψηφίζουμε τον Γιώργο Παπανδρέου μόνο για πρόεδρο ενός κόμματος… Στις 8 Φεβρουαρίου δίνουμε εντολή… Ζητάμε μια νέα διακυβέρνηση με ξεκάθαρες τις υποχρεώσεις του κράτους προς τον πολίτη… Για να ζήσουμε σε μια κοινωνία με ευημερία…».
Οχι, κακώς πανικοβάλλεστε, δεν γίνονται σήμερα οι βουλευτικές εκλογές της 7ης Μαρτίου, όσο και αν σας δημιουργούν αυτήν την εντύπωση τα συνθήματα του ΠΑΣΟΚ!
Ούτε να μπερδευτείτε πάλι το βράδυ, όταν θα βλέπετε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια να δείχνουν ουρές δεκάδων ψηφοφόρων μπροστά από κάλπες να ψηφίζουν και επιγραφές Πάτρα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Λάρισα, Περιστέρι κ.λπ. Οχι, δεν χάσατε τις εκλογές από αμέλεια! Ακόμη κι όταν θα δείτε στις οθόνες σας τα γνωστά χρωματιστά διαγράμματα με τα εκλογικά αποτελέσματα, όταν θα δείτε τον υπηρεσιακό και παντελώς λησμονημένο πρωθυπουργό K. Σημίτη και τον Γ. Παπανδρέου να κάνουν θριαμβευτικές δηλώσεις, όταν θα δείτε στα τηλεοπτικά παράθυρα έγκριτους αναλυτές να συζητούν εμβριθώς περί της σημασίας του αποτελέσματος, όταν θα δείτε ίσως μέχρι και «έξιτ πολς», ακόμη και τότε μην ταλαντευθείτε: όσο και αν δυσκολεύεστε να το πιστέψετε, όχι, δεν ζείτε τον μεγαλύτερο εφιάλτη της ζωής σας, όχι, δεν έγιναν οι βουλευτικές εκλογές και δεν εξελέγη πρωθυπουργός της χώρας εν αγνοία σας, χωρίς να ρίξετε την ψήφο σας!
Ολη αυτή η χολιγουντιανή υπερπαραγωγή τύπου… «εκλογικού Μπεν Χουρ», με εκατοντάδες χιλιάδες κομπάρσους, έχει στηθεί απλώς για να γιορτάσει την εκλογή του μοναδικού(!) υποψηφίου Γ. Παπανδρέου στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.
Τελευταίο κόλπο
Τώρα, βέβαια, πώς φθάσαμε στο σημείο μια εντελώς τυπική διαδικασία επικύρωσης ενός απολύτως προκαθορισμένου αποτελέσματος, η οποία κανονικά θα ήταν πλέον σημασίας μονόστηλου, να καταντήσει σε τηλεοπτικό υπερθέαμα στυλ «Τζίζας Κράιστ σουπερστάρ» -για να προσεγγίσουμε καλύτερα τις νεανικές αναμνήσεις του «παιδιού της αλλαγής»- αυτό μπορούν να το εξηγήσουν δύο πράγματα:
Πρώτον, η εξαθλίωση της πολιτικής στις μέρες μας και δεύτερον, η απεγνωσμένη προσπάθεια του ΠΑΣΟΚ μήπως του «κάτσει» το τελευταίο προεκλογικό κόλπο και κατορθώσει να ανατρέψει το κλίμα που οδηγεί στην ήττα του.
Ας μην κρυβόμαστε, όλο αυτό το σόου της εκλογής του Γ. Παπανδρέου από τη «βάση» αποσκοπεί πρωτίστως στο να εντυπώσει στη συνείδηση των πολιτών την παραπλανητική εικόνα ότι… «οι εκλογές έγιναν, ο ελληνικός λαός προσήλθε κατά μάζες στις κάλπες και ανέδειξε πανίσχυρο πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου»!
Αυτήν την εντύπωση προσπαθεί τεχνηέντως να υποβάλει το σύνθημα του ΠΑΣΟΚ ότι: «Δεν ψηφίζουμε τον Γιώργο Παπανδρέου μόνο για πρόεδρο ενός κόμματος». Τον ίδιο στόχο υπηρετούν οι προσεκτικά επιλεγμένες φράσεις: «Δίνουμε εντολή», «Ζητάμε μια νέα διακυβέρνηση», που φυσικά παραπέμπουν σε βουλευτικές και όχι σε εσωκομματικές εκλογές.
Φυσικά, το κυβερνών κόμμα κάνει καταρχήν ένα κορυφαίο παιχνίδι πολιτικής και εκλογικής προπαγάνδας, αξιοποιώντας στο μέγιστο όλες τις δυνατότητες που του παρέχει η εξουσία σε ό,τι αφορά τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο των MME, διαπλεκομένων ή μη.
Από εκεί και πέρα εναπόκειται στην ικανότητα και την αποτελεσματικότητα των άλλων κομμάτων να το αποκαλύψουν πειστικά και στο επίπεδο συνειδητότητας των πολιτών ως προς το αν θα πέσουν ή όχι θύματά του.
Διάταξη ήττας
Αυτά ως προς τα έξω, προς το σύνολο του εκλογικού σώματος. Γιατί η σημερινή διαδικασία και το συνοδευτικό υπερθέαμα εξυπηρετούν ταυτόχρονα σοβαρότατες εσωκομματικές ανάγκες του Γ. Παπανδρέου.
Πριν ακόμη εκλεγεί και παρά το τριτοκοσμικού τύπου ποσοστό που τυπικά θα αποσπάσει, λόγω των συνθηκών, ο νέος αρχηγός γνωρίζει ότι κάθε άλλο παρά πανίσχυρος είναι εσωκομματικά. O Γ. Παπανδρέου έχει πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι αφενός ο ίδιος έχει περιορισμένου εύρους προσωπικό εσωκομματικό μηχανισμό στο ΠΑΣΟΚ και αφετέρου ότι τα «πρωτοκλασάτα» στελέχη έχουν δηλώσει πίστη και υποταγή στο πρόσωπό του εντελώς καιροσκοπικά.
Πειθαρχούν όσο υπάρχει θεωρητικό ενδεχόμενο νίκης ή οριακής ήττας, αλλά καιροφυλακτούν για να διεκδικήσουν ανακατανομή της εσωκομματικής επιρροής σε περίπτωση ήττας.
Ο Γ. Παπανδρέου ξέρει ότι είναι χαμένος σε περίπτωση σύγκρουσης μηχανισμών, οπότε προσφεύγει στην εκλογή από μέλη, φίλους και περαστικούς ώστε αφενός να αντλήσει ο ίδιος μεγαλύτερη «νομιμοποίηση» και αφετέρου να απαξιώσει συγκριτικά όλα τα όργανα του κόμματος, αφού αυτά έχουν εκλεγεί από αντιπροσώπους. Σε έσχατη περίπτωση είναι διατεθειμένος να καταργήσει ντε φάκτο, με πραξικοπηματικό τρόπο, ακόμη και όλα τα όργανα, αν δεν μπορέσει να τα ελέγξει.
Το προχθεσινό έκτακτο «συνέδριο» του ΠΑΣΟΚ αποτελεί ήδη πράξη αυτοδιασυρμού και αυτοϋπονόμευσής του, ως υπέρτατου κομματικού οργάνου. Δεν έχει ακουστεί πουθενά στον κόσμο, ούτε στη Ρουμανία του Τσαουσέσκου, συνέδριο κόμματος όπου να μιλούν μόνο ο απερχόμενος και ο υποψήφιος πρόεδρος και ο γραμματέας του κόμματος, όπως και να υφίσταται μια τόσο δραματική τροποποίηση το καταστατικό του, που μάλιστα είχε απορριφθεί ακόμη και να συζητηθεί σε δύο συνδιασκέψεις, και από κάτω 4.500 «σύνεδροι» να μην έχουν καν το δικαίωμα λόγου!
Οταν εξευτελίζεται έτσι το ανώτατο όργανο ενός κόμματος, το συνέδριο, ποιο κύρος μπορούν να έχουν η Κεντρική Επιτροπή ή το Εκτελεστικό Γραφείο του, ώστε να προβληθεί αντίσταση σε ενδεχόμενη κατάργησή τους;
«Να το διαλύσεις το μαγαζί!»
Ο Γεώργιος Παπανδρέου έφτιαξε την Ενωση Κέντρου για να μπορέσει να γίνει πρωθυπουργός. O Ανδρέας Παπανδρέου έκανε το ίδιο με το ΠΑΣΟΚ. O «Γιωργάκης», που γίνεται Γιώργος δείχνει τόσο έντονα την πρόθεσή του να φτιάξει και αυτός το δικό του κόμμα, τηρώντας την παράδοση της δυναστείας των Παπανδρέου, ώστε ο εκ των νεόκοπων υποστηρικτών του Αντώνης Καφετζόπουλος, με την ευαισθησία των καλλιτεχνών που διαισθάνονται γρήγορα και βαθιά τα νέα ρεύματα, διατύπωσε ευθέως την απαίτηση για τη μοίρα του ΠΑΣΟΚ:
«Να το διαλύσεις το γνωστό το μαγαζί!»
Αποτελεί όντως κωμικό φαινόμενο, όχι απλώς πολιτικό παράδοξο, ένα μήνα πριν από τις εκλογές, δύο εικοσιτετράωρα πριν από ένα καταστατικό συνέδριό του, ένα κόμμα που κυβερνά και διεκδικεί τη διατήρησή του στην εξουσία να περιδινίζεται τόσο βίαια στις συζητήσεις για την ανάγκη ύπαρξής του ή όχι, ώστε ο γραμματέας του να αναγκάζεται να δηλώσει την Τετάρτη: «Δεν υπάρχει καμιά διάθεση ούτε από τον Γιώργο Παπανδρέου ούτε από κανέναν να διαλυθεί το ΠΑΣΟΚ, αντίθε-