Οι κομματικές μετεγγραφές και οι συνευρέσεις αποτελούν διαχρονική πρακτική στην ελληνική πολιτική ζωή, αλλά πλην των περιπτώσεων των έντονων κομματικών αντιπαραθέσεων κρίθηκαν σε αρκετές περιπτώσεις, ειδικώς μάλιστα όταν προηγείτο διάλυση κομμάτων, ως νομοτέλεια. Στην περίπτωση αυτή στη μεταπολεμική περίοδο συνευρέθησαν φερ’ ειπείν υπό τον Παπάγο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και ο Γεώργιος Παπανδρέου, κάτι που η EPE πάντοτε «χτυπούσε» στον Γέρο στις σκληρές εποχές της δεκαετίας του ’60.
Στη μεταπολιτευτική περίοδο η λεπτομερής καταγραφή φέρει ούτε λίγο ούτε πολύ 75 βουλευτές από διάφορους κομματικούς σχηματισμούς να έχουν μετεγγραφεί κυρίως στα δύο μεγάλα κόμματα, ενώ η μεγαλύτερη μαζική μετακίνηση προήλθε από τη διάλυση του Κέντρου με το ένα τρίτο του συνόλου των στελεχών του να έχουν κατευθυνθεί σε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. Οι μετεγγραφές των Γ. Μπούτου και Δ. Λιβανού επί A. Παπανδρέου, αλλά και των B. Κοντογιαννόπουλου και Σ. Ματζαπετάκη επί K. Σημίτη, ήταν οι πρώτοι διεμβολισμοί του ΠΑΣΟΚ στη Ν.Δ. Μαζικές και οι μετεγγραφές με το πείραμα του Συνασπισμού του ’89 και τη διάλυσή του στη συνέχεια και μεμονωμένες με την παρουσία της ΔΗΑΝΑ και της ΠΟΛΑΝ.
Οι πιο πρόσφατες
Οι επικείμενες εκλογές με την κορύφωση του διπολισμού σηματοδότησαν οπωσδήποτε τις πλέον «φανταχτερές» και αμφιλεγόμενες μετεγγραφές, εντείνοντας την κομματική αντιπαράθεση και στοιχειοθετώντας για πρώτη φορά το πρόκριμα ή το διακύβευμα ή τον καταλύτη που θα κρίνει ενδεχομένως και την εκλογική νίκη στις 7 Μαρτίου.
Οι δύο πρόσφατες μετακινήσεις που αναμφίβολα κρατούν τα σκήπτρα της σφοδρής κριτικής από την πλευρά του φιλελεύθερου χώρου είναι αυτές των κ. Στ. Μάνου και Ανδ. Ανδριανόπουλου στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ. Και οι δύο, διαπρύσιοι κήρυκες του νεοφιλελευθερισμού, ως βασικοί υπουργοί της κυβερνήσεως Μητσοτάκη συγκέντρωσαν σχεδόν καθ’ ολοκληρίαν τα πυρά του αντιπάλου σοσιαλιστικού κόμματος για τη συνολική πολιτική της περιόδου 1990-93. O κ. Ανδριανόπουλος απεχώρησε από τη Βουλή του 1994 θεωρώντας ότι δεν καλύφθηκε επαρκώς από το κόμμα του στην υπόθεση της ΑΓΕΤ, για την οποία παραπέμφθηκε στο Ειδικό Δικαστήριο, αλλά και γιατί διεφώνησε γενικώς με το διαμορφούμενο πολιτικό σκηνικό. Απέφυγε την ενεργό ανάμιξη ως σήμερα, χωρίς να αποστεί από τις θέσεις του.
Το ίδιο ισχύει και για τον κ. Στ. Μάνο, ο οποίος μετά τη διαγραφή του από τη Ν.Δ. το 1998 -υπήρξε και μία πρώτη το 1983 επί προεδρίας Αβέρωφ- διαφωνώντας πλήρως με την ηγεσία του κόμματος ίδρυσε τους «Φιλελευθέρους». Μετά την αποτυχία να εκλέξει ευρωβουλευτή συνεργάσθηκε στις προηγούμενες εθνικές εκλογές με τη Ν.Δ. και εξελέγη ο ίδιος μαζί με τον καθηγητή Γ. Ψαχαρόπουλο. Αμέσως ανεξαρτητοποιήθηκαν, ενώ σε αρκετές περιπτώσεις κατά τη διάρκεια της τετραετίας διαφοροποιήθηκαν από θέσεις της Ν.Δ., εκφράζοντας ακραιφνώς νεοφιλελεύθερες θέσεις με κορυφαία την πρόσφατη και καθοριστική με την αποδοχή τους ψήφιση του εκλογικού νόμου.
Αναμενόμενες…
Αν η μεταπήδηση των πρώην στελεχών της Ν.Δ. στο ΠΑΣΟΚ θεωρήθηκε από τους αναλυτές είτε ως «κίνηση ματ σε βάρος της Ν.Δ.» είτε ως μοιραία πρωτοβουλία που θα στοιχίσει εκλογικά στο σήμερα κυβερνών κόμμα, η εκλογική σύμπραξη των στελεχών του Συνασπισμού, της κ. Μαρίας Δαμανάκη και του Μίμη Ανδρουλάκη με το ΠΑΣΟΚ ήταν από καιρό πιθανολογούμενη. H πρώην πρόεδρος του Συνασπισμού, που εισήλθε στο Κοινοβούλιο το 1977 σε ηλικία 25 ετών, με το KKE διέγραψε μία προς τα δεξιά πορεία για να φθάσει στο ΠΑΣΟΚ, αφού πέρασε από την ανεπιτυχή υποψηφιότητα του Δήμου Αθηναίων. H σύμπτωση πάντως απόψεών της με τον Γιώργο Παπανδρέου είχε εκδηλωθεί αρκετά νωρίτερα τόσο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως και σε άλλα, όπως αυτό της αντιμετώπισης του θέματος των ναρκωτικών.
Παρόμοια η σύμπτωση και με το έτερο πρώην ηγετικό στέλεχος της KNE και του KKE Μίμη Ανδρουλάκη, που προτίμησε να εγκαταλείψει το Κοινοβούλιο εδώ και μία δεκαετία φλερτάροντας τα τελευταία χρόνια με το ΠΑΣΟΚ. Νωρίτερα πάντως τους πρόλαβε ο Νίκος Μπίστης της ΑΚΟΑ.
Οι «φυσιολογικές»
Από την άλλη, οι προσχωρήσεις «αλλοφύλων» στη Ν.Δ. κρίθηκαν πιο «φυσιολογικές». O κ. Στ. Παπαθεμελής, παλαιό κεντρώο στέλεχος της Χριστιανικής Δημοκρατίας, μετέπειτα της Ενώσεως Κέντρου και στη συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, εξέφραζε και στην προηγουμένη Βουλή την ορθόδοξη και πατριωτική πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ, με εθνικιστικές πολλές φορές εξάρσεις σε θέματα εξωτερικής πολιτικής.
Παλινδρομώντας μεταξύ του αριστερότερου ΔΗΚΚΙ και της δεξιότερης Ν.Δ. προτίμησε την τελευταία, κρίνοντας ότι η προσωπική του πολιτική πελατεία -κυρίως από φανατικούς θρησκευόμενους- του εξασφαλίζει την επανεκλογή του, περιορίζοντας και τις ψήφους του ΛΑΟΣ. Κεντρογενής και ο Γ. Πέτσος με πλούσια υπουργική θητεία στο ΠΑΣΟΚ του Ανδ. Παπανδρέου διαγραφείς μία φορά το 1982 μετά την περιπέτεια του Ειδικού Δικαστηρίου και τη δολοφονική εναντίον του επίθεση της 17και επειδή δεν στηρίχθηκε από το κόμμα του το 1989 απεχώρησε, επανήλθε και πάλι, απεχώρησε και το 1998 εξελέγη ως ανεξάρτητος νομάρχης στην Πέλλα. Το φλερτ με τη Ν.Δ. δεν σταμάτησε έκτοτε, για να ευοδωθεί τώρα πλέον. Φυσιολογική και η επάνοδος του κ. Δ. Σταμάτη από την ΠΟΛΑστο κόμμα από το οποίο ξεκίνησε.
Στην ίδια λογική φυσιολογικές θεωρούνται και οι επάνοδοι στελεχών του ΔΗΚΚΙ, όπως των κ. Γ. Δημαρά και M. Δασκαλάκη στο ΠΑΣΟΚ από το οποίο προήλθαν. Συμβολικές και οι ευθυγραμμίσεις με τον Συνασπισμό των επί σειρά υψηλόβαθμων στελεχών του KKE, που είτε διεγράφησαν είτε απεχώρησαν, όπως του πρώην βουλευτή κ. Δ. Κωστόπουλου και του πρώην ευρωβουλευτή κ. Γ. Θεωνά καθώς και του πρώην εκπροσώπου Τύπου του KKE κ. Μάκη Κοψίδη.