Η τήξη των πάγων, οι προ-ντιμπεϊτικές διαβουλεύσεις, των γκάλοπ ο τελευταίος ασπασμός, αλλά και το οcamera φιλί του Μπερλουσκόνι στην παρειά του κ. Καραμανλή, οι επισκέψεις Ευρωπαίων φίλων και συντρόφων, τα υπέρ και τα κατά της αμφίπλευρης διεύρυνσης, οι νέες πολιτικές διαφημίσεις, οι τηλεοπτικές συνεντεύξεις των δύο αρχηγών και οι ανταριασμένες τιμές των ραδικιών συνθέτουν το τηλεοπτικό τοπίο της εβδομάδας που πέρασε. Και αυτή την Κυριακή σταχυολογήσαμε τα πιο ενδιαφέροντα, πνευματώδη, αλλά και βλακώδη στιγμιότυπα της μικρής οθόνης. Το προεκλογικό τηλεοπτικό σκηνικό διαθέτει μυστήριο, γέλιο, λάμψη, μνημειώδεις ατάκες, ψώνια και ταλέντα, που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από τα σίριαλ και τα «τάλεντ σόου» τύπου «Super Ιdol».
Τη θέση του παραδοσιακού «μπαμπούλα της Δεξιάς» καταλαμβάνει ο φόβος του παλαιού έναντι του νέου. «Η Νέα Δημοκρατία είναι ξενόφοβη, ξενοφοβική, είναι ένα κλειστό κόμμα που θέλει μια κλειστή Ελλάδα», δηλώνει η κ. Ελένη Κούρκουλα (Μega). Στη συνέντευξή του στο ίδιο κανάλι, o κ. Παπανδρέου αναφέρθηκε πολλές φορές στα «φοβικά» χαρακτηριστικά της συντηρητικής παράταξης, που κλείνεται στον εαυτό της.
Ενα «διαρκές σχολείο» θα είναι το κόμμα, είχε υποσχεθεί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, και οι πολιτικοί, που συνέλαβαν το μήνυμα, χρησιμοποιούν εποπτικά μέσα για την εμπέδωση της διδασκαλίας. Μετά το τείχος από χρωματιστά τουβλάκια «Λέγκο» που παρουσίασε ο κ. Μάνος στο δελτίο του ΑΝΤ1, ο κ. Ψωμιάδης εμφανίστηκε σε παράθυρο στο Mega κουνώντας τενεκεδένια αυτοκινητάκια, ένα λαχανί και ένα ερυθρόλευκο, για να υποστηρίξει ότι το ΠΑΣΟΚ θυμίζει «μάντρα με παλιά ανταλλακτικά». Μετά την Ενόργανη Γυμναστική στο «φίτνες σέντερ» της Νέας Ευθραίας, μετά τη Φυσική Πειραματική, έρχεται και η σειρά της Χημείας. «Υπάρχει μια χημεία με τον Γιώργο Παπανδρέου», λέει ο κ. Ανδριανόπουλος (ΝΕΤ, 18.2). Σε λίγο θα ακούμε και για «θετικά βάιμπς» (vibs, vibrations, δονήσεις), μια προσφιλή έκφραση των παικτών των ριάλιτι.
«Υπήρξε κάποια προγραμματική συμφωνία με προοπτική προτού ανακοινωθεί η συνεργασία σας με το ΠΑΣΟΚ;» ρωτάει ο κ. Γιώργος Βότσης τον κ. Ανδρέα Ανδριανόπουλο («Μετά τις ειδήσεις», NET), ενώ ο κ. Στάμος Ζούλας, στην ίδια εκπομπή, παραθέτει πειστικά παραδείγματα που επιβεβαιώνουν ότι στο κυβερνών κόμμα ισχύει το «ενός ανδρός αρχή». Η διαχωριστική γραμμή, εξηγεί γι’ άλλη μια φορά ο κ. Ανδριανόπουλος, δεν βρίσκεται ανάμεσα σε σοσιαλιστές και νεοφιλελεύθερους, αλλά ανάμεσα στους νεωτεριστές και τους αναχρονιστές, στους μοντέρνους και τους παρελθοντολάγνους. «Οι μεν κλείνονται, οι δε ανοίγονται». Εξ άλλου, εγγύηση της «σύνθεσης» είναι ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου, ο οποίος, σύμφωνα με τον μετεγγραφέντα, διαθέτει «προβληματισμένο βλέμμα».
«Νιουζ ίτεμ» (news item) είναι ο κ. Παπανδρέου, υποστηρίζει ο κ. Ανδριανόπουλος. Με τον χαρακτηρισμό αυτόν, απέρριψε τις εστιάσεις των κ. Ζούλα και Βότση περί υπέρμετρης τηλεοπτικής προβολής του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ. Ομως, «νιουζ ίτεμ» κατάφερε να γίνει και ο κ. Τσοβόλας. Με την αγωγή που κατέθεσε ο κ. Τσοβόλας για τον συστηματικό αποκλεισμό του κόμματός του από τα κανάλια, πέτυχε την «ανατροπή». Ξάφνου το ΔΗΚΚΙ έγινε περιζήτητο, επιβεβαιώνοντας ότι και ο άγιος φοβέρα θέλει.
«Δεν είσαι ούτε η Περόν ούτε η Αλιέντε», λέει σε οξύ τόνο ο κ. Κακαουνάκης (Alpha) στην κ. Δήμητρα Παπανδρέου. Πάλι καλά που δεν ανέσυρε τη χήρα του Μάο. «Να περιορίσεις τη γλώσσα σου και να είσαι ευγνώμων στον κόσμο που σ’ έκανε γυναίκα πρωθυπουργού». Ο τίτλος στο κάτω μέρος της οθόνης θυμίζει επεισόδιο της «Λάμψης» («Το παράπονο της Δήμητρας») και απο-πολιτικοποιεί το θέμα. Η κ. Παπανδρέου επικρίνει την αμφίπλευρη διεύρυνση, αλλά διαπράττει ένα πολιτικό φάουλ, καθώς παραδέχεται ότι, αν ήταν υποψήφια του ΠΑΣΟΚ, ίσως να μιλούσε αλλιώς, ίσως «να μασούσα τα λόγια μου».
«Το σύνθημα «Στις 18 σοσιαλισμός!» (που αντηχούσε στις συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ πριν από τις εκλογές του Νοεμβρίου 1974) έχει αντικατασταθεί από το «Πάρτι, πάρτι στις 7 του Μάρτη»», παρατηρεί ο κ. Βότσης (Alpha). Αλλοι θυμούνται τους στίχους τους άσματος της μόδας «Χαλαρά»: «Κλείσε στον καημό το μάτι / κοίτα τη δική σου πάρτη».
«Εμείς δεν κάνουμε μεταγραφές, κάνουμε διευρύνσεις», εξηγεί η κ. Κούρκουλα (Alter) και καπάκι έρχεται η υπενθύμιση του κ. Ευαγγελάτου: «Ναι, και ο Ανδρέας Παπανδρέου δεν έκανε ανασχηματισμούς, αναδομήσεις έκανε». Ο όρος «αμφίπλευρη διεύρυνση» δεν είναι καθολικά αποδεκτός. Σύμφωνα με τον κ. Τσοχατζόπουλο, «στήριξη του ΠΑΣΟΚ είναι αυτή η συνεργασία» (Mega). «Είμαστε φιλοξενούμενοι», επαναλαμβάνει μονότονα ο κ. Ανδριανόπουλος και εξηγεί «προσχωρήσαμε στον κ. Παπανδρέου, όχι στο ΠΑΣΟΚ» (ΝΕΤ). Ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης παρατηρεί ότι «πρόκειται για διεθνή πρωτοτυπία… ένα κόμμα να φιλοξενεί ανεξάρτητες, ανήσυχες φωνές, όταν στην ουσία είναι πολιτική συνεργασία με ό,τι αυτό συνεπάγεται» (Alpha), ενώ ο συγγραφέας κ. Νίκος Δήμου (Mega) βλέπει «ξεχείλωμα, όχι διεύρυνση». «Κάνατε ένα τουρλού τουρλού», λέει ο κ. Εβερτ (Alpha). Ο κ. Βερελής (ΝΕΤ) περιγράφει πώς είδε ένας γέροντας στην Αιτωλοακαρνανία τη διεύρυνση: «Τυλίχτηκε ο γάιδαρος με τη γίδα, αλλά δεν πειράζει. Εμείς είμαστε γερά κόκκαλα της Δημοκρατίας και θα τους ξετυλίξουμε».
«Πώς θα αντιδράσετε αν σε κάποια συγκέντρωση του ΠΑΣΟΚ ακούσετε το σύνθημα «Ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά»;» ρωτά ο κ. Παπαπαναγιώτου (ΝΕΤ) τον κ. Μάνο. «Δεν νομίζω ότι θα υπάρχει τέτοιο σύνθημα, νομίζω θα αποφευχθεί», είναι η απάντηση. Ομως το φοβικό αυτό σύνθημα δεν απεφεύχθη, αλλά αντήχησε πανηγυρικά τόσο στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ όσο και στις συγκεντρώσεις του στη Στουτγάρδη, στο Ηράκλειο και στη Ρόδο. Παραδόξως, η Δεξιά είναι αυτή που δεν ξεχνά τι σημαίνει Αριστερά, όχι όμως αναβιώνοντας τους διχασμούς του παρελθόντος, αλλά καταγγέλλοντας τον αποκλεισμό της από τα «ντιμπέιτ», που εξελίσσονται σε ριμέικ της κλασικής σειράς «Εκείνος κι εκείνος». Το συμμετοχικό ντιμπέιτ δεν χωρά στην αγκαλιά της συμμετοχικής δημοκρατίας, όχι μόνο επειδή θα εξελισσόταν στο «Εκείνος κι εκείνοι», αλλά και γιατί θα υπενθύμιζε ότι, πέρα από το πολωτικό δίλημμα, υπάρχουν και άλλες επιλογές.
Κάτω από τη βαριά σκιά της καθημερινότητας διεξάγονται οι συζητήσεις για τα φοβικά σύνδρομα, «την κοινωνία της γνώσης» και τα προβληματισμένα βλέμματα. Μετά τον παγετό, τα κανάλια θυμήθηκαν τις λαϊκές αγορές, ενώ οι ρεπόρτερ μιλούν για «καραβιές» με πατάτες, κρεμμύδια και φρούτα που φτάνουν στον Πειραιά από την Αίγυπτο (εδώ ξυπνά το φοβικό σύνδρομο του Ιμπραήμ). Στα άτυπα λαϊκά «ντιμπέιτ», η τιμή της λαγάνας ακούγεται πιο συχνά από ό,τι το όνομα του ρόδου ή του «καταλληλότερου», ενώ η επίγνωση ότι «δεν μασάει η κατσίκα ταραμά» επισκιάζει την περιέλιξη όνου και αιγός.