Μια ανιαρή συζήτηση παράλληλων μονολόγων έδωσε την ευκαιρία και την άνεση στους πολιτικούς αρχηγούς σε καμία περίπτωση να μην κάνουν λάθη. Από την άλλη, δεν ακούσθηκε τίποτε το καινούργιο, ούτε μπορεί να στοιχειοθετηθεί είδηση. O τρόπος που ετέθησαν οι ερωτήσεις δεν βοήθησε στη διατήρηση ενός ειρμού και οπωσδήποτε δεν έλυσαν τις τυχόν απορίες των λεγομένων αναποφάσιστων. Είναι χαρακτηριστικό ότι παρά το γεγονός ότι υποτίθεται πως οι δεύτερες ερωτήσεις θα ήταν διευκρινιστικές των πρώτων, σε καμία σχεδόν περίπτωση δεν απαντήθηκε από τους αρχηγούς η ουσία των όποιων αιχμών εκφράσθηκαν.
Από τους δύο μονομάχους των κομμάτων εξουσίας, ο κ. K. Καραμανλής είχε χαρακτηριστική άνεση. Κρίνεται πάντως ότι οι πλέον θετικές τοποθετήσεις του έγιναν στους τομείς της εξωτερικής πολιτικής και της οικονομίας.
Από την πλευρά του ο κ. Παπανδρέου δεν απέφυγε το γνώριμο τόνο της αοριστίας και της ασάφειας, αν και συμβουλευόταν και τις σημειώσεις του. Πιο ευκρινής στον προνομιακό του χώρο της εξωτερικής πολιτικής, ενώ ήταν μάλλον ατυχής η απάντηση που έδωσε στην ερώτηση για την οικονομία. Το μεγάλο του πρόβλημα ήταν όταν επρόκειτο αναγκαστικώς να «απολογηθεί» για τις παραλείψεις ή τα λάθη των κυβερνήσεων Σημίτη και στις περιπτώσεις αυτές συχνά απαντούσε ότι παραδέχεται το πρόβλημα. Οπως πάντως και στη συνέντευξή του στην κρατική τηλεόραση, το ασθενές του σημείο ήταν οι χαμηλοσυνταξιούχοι, ερώτηση στην οποία έδωσε μάλλον και την πλέον κακή απάντηση, ότι «από την επομένη των εκλογών θα κάνει ό,τι μπορεί».
Ξύλινος και με στερεότυπα ο λόγος της κ. Παπαρήγα, ήταν όμως σαφής και ξεκάθαρη στις απαντήσεις, επαναλαμβάνοντας γνωστές θέσεις της με βολές κατά και των δύο μεγάλων κομμάτων, αλλά με περισσότερες καταγγελίες κατά του ΠΑΣΟΚ. Θεωρητικός και με παραπομπές και σημειολογία που θύμιζαν το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, ο κ. Τσοβόλας, ενώ ο κ. Κωνσταντόπουλος δέχθηκε μάλλον τις πλέον «κακές» ερωτήσεις που του έδωσαν πάντως την ευχέρεια να αναπτύξει ευρύτατα το πρόγραμμα του κόμματός του.