Το ΠΑΣΟΚ πεθαίνει… Ζήτω το ΠΑΣΟΚ! Ή, καλύτερα, ζήτω τα παλιά οράματα και, κυρίως, οι ψηφοφόροι του!
Κάπως έτσι σκέφτονται οι ηγεσίες των κομμάτων της Αριστεράς, βάζοντας τις τελευταίες πινελιές της προεκλογικής στρατηγικής τους, καθώς εισέρχονται τώρα στην τελευταία και κρίσιμη εβδομάδα πριν από τις κάλπες. Την ίδια ώρα που τα δύο μεγάλα κόμματα φαίνεται να έχουν στρέψει για τα καλά την προσοχή τους στην πολυσυζητημένη ομάδα των «αναποφάσιστων», Κομμουνιστικό Κόμμα, Συνασπισμός και Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα μοιάζουν να ετοιμάζονται να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, για να γοητεύσουν και να κερδίσουν τα, κατά δήλωσή τους, δυσαρεστημένα από τις εξελίξεις στο κόμμα τους, τμήματα της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Το στοίχημα του ΚΚΕ
Το στοίχημα για το KKE, βέβαια, είναι να «σπάσει» το φράγμα των πέντε ποσοστιαίων μονάδων το οποίο είχε σχεδόν αποσπάσει στις περασμένες εκλογές και που τώρα φαίνεται να κερδίζει και πάλι, σύμφωνα τουλάχιστον με τις δημοσκοπήσεις. Σε μια δεύτερη ανάγνωση, η ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος δεν θα έβλεπε αρνητικά και το πιθανολογούμενο ενδεχόμενο να είναι μόνο του στα έδρανα της επόμενης Βουλής, απέναντι στους δύο «μεγάλους»: Με άλλα λόγια, θα αντιμετώπιζε μάλλον ως… παράπλευρο κέρδος το να μείνει εκτός Κοινοβουλίου ο Συνασπισμός.
Αγώνας επιβίωσης του ΣΥΝ
Από την πλευρά του ο ΣΥδίνει (για μια ακόμα φορά τα τελευταία χρόνια) μάχη «επιβίωσης», καθώς οι εκ των δημοσκοπήσεων ενδείξεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι κινείται οριακά γύρω από το 3% -ποσοστό απολύτως απαραίτητο για την είσοδό του στο Κοινοβούλιο. Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν επίσης ότι εάν η ελληνική Αριστερά διαθέτει από τις 8 Μαρτίου αποκλειστική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση από το KKE, θα εισέλθει -τουλάχιστον το μεγάλο ανανεωτικό τμήμα της- σε μεγάλες περιπέτειες.
Αλλης «τάξεως» μάχη δίνει το ΔΗΚΚΙ: Ξεκινώντας από σαφώς αρνητικότερη θέση και πολύ μικρό ποσοστό (πρόθεση ψήφου περίπου στο 2%), το ΔΗΚΚΙ μοιάζει να στηρίζεται περίπου αποκλειστικά στο πρόσωπο του αρχηγού του κ. Δημ.Τσοβόλα και στα όσα αυτό συμβολίζει, κυρίως στον χώρο των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ.
Η μεγάλη δεξαμενή «προοδευτικών ψηφοφόρων» που ακούει στο όνομα ΠΑΣΟΚ, αναμένεται λοιπόν ότι θα είναι ο στόχος και των τριών «μικρών» κομμάτων της Αριστεράς τα προσεχή 24ωρα. Γεύση τούτης της επιλογής τους έχουν δώσει ήδη, υπερπροβάλλοντας την επιλογή του κ. Παπανδρέου να εντάξει στο Κίνημα, στελέχη- σημαίες (Μάνος – Ανδριανόπουλος) των κυβερνήσεων της Ν.Δ. κατά την περίοδο 1990-1993 και τις οποίες το προ Σημίτη ΠΑΣΟΚ κατακεραύνωνε ως αποτυχημένες και αρνητικές για τον λαό.
Το KKE πιστεύει ότι, ως το μεγαλύτερο των μικρών και με την πλέον σταθερή και καθαρή φωνή «για μια άλλη πολιτική», έχει περισσότερες πιθανότητες να προσελκύσει σημαντικό τμήμα είτε των αναποφάσιστων ακόμα ψηφοφόρων της «προοδευτικής παράταξης», είτε των δυσαρεστημένων αριστερών ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Ως επιπλέον «όπλο» σ’ αυτή του την προσπάθεια, ο Περισσός προβάλλει στην κάθε ευκαιρία τον ισχυρισμό ότι ο έτερος πόλος έλξης, δηλαδή ο ΣΥΝ, είναι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο διαθέσιμη συμπληρωματική δύναμη του ΠΑΣΟΚ. Προσπαθεί με άλλα λόγια να περάσει το μήνυμα ότι η ψήφος προς τον ΣΥ«είναι περισσότερο από πιθανό να καταλήξει στο ΠΑΣΟΚ».
Στον αντίποδα, ο Συνασπισμός προβάλλει ως ισχυρό του χαρτί την εμμονή στη θέση περί ευρύτατης ανασυγκρότησης της Αριστεράς, ως ισχυρού πόλου απέναντι στα δύο μεγάλα κόμματα, καθώς η ηγεσία του διαπιστώνει πως μια τέτοια προοπτική είναι σήμερα «ζητούμενο» για μεγάλο τμήμα της βάσης της προοδευτικής παράταξης. Στο πλαίσιο αυτό, υπερτονίζεται η άρνηση του Κομμουνιστικού Κόμματος, μια και στην Κουμουνδούρου εκτιμούν πως αυτή η άρνηση θα προκαλέσει και αρνητικά αντανακλαστικά στους ψηφοφόρους εκείνους, οι οποίοι ακόμα ταλαντεύονται ως προς το ποιο από τα δύο κόμματα θα στηρίξουν με την ψήφο τους. Την ίδια στιγμή, πάντως, αναμένεται ότι η ηγεσία του ΣΥθα επιχειρήσει να αξιοποιήσει στο έπακρο ενδείξεις, φήμες ή -τέλος πάντων- την όποια αίσθηση της τελευταίας στιγμής, περί «σίγουρης νίκης της Ν.Δ.». Εάν φθάσουμε στην Κυριακή των εκλογών με την εικόνα μιας αμφίρροπης αναμέτρησης, το πολωτικό κλίμα που θα δημιουργηθεί, θα λειτουργήσει, προφανώς, ασφυκτικά για τον Συνασπισμό. Αντίθετα, η «σιγουριά» της πρωτιάς για τη Ν.Δ., εκτιμάται ότι θα «απελευθερώσει» δυνάμεις της εκλογικής βάσης του ΠΑΣΟΚ.
Η μάχη του ΔΗΚΚΙ
Μέσα σε ένα τέτοιο «φιλοπασοκικό» κλίμα, λοιπόν, είναι… φυσικό να αισθάνεται περισσότερο άνετα ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ κ. Δημ.Τσοβόλας, καθώς είναι ο μόνος εκ των τριών που έχει μακρά και βαθιά γνώση των αντανακλαστικών ενός «πράσινου» ψηφοφόρου. Και είναι ενδεικτικό ότι στην προ τριών ημερών τηλεοπτική αναμέτρηση όλων των πολιτικών αρχηγών, ο κ. Τσοβόλας επί της ουσίας αν κάτι έκανε με προσεκτικό και μεθοδικό τρόπο (ορισμένοι εκτιμούν τελικώς και με επιτυχία), να εμφανίσει εαυτόν ως γνήσιο εκφραστή των οραμάτων με τα οποία «μεγάλωσε» το ΠΑΣΟΚ και που η σημερινή ηγεσία του κατηγορείται ότι τα εγκαταλείπει. H φράση-σύνθημα, άλλωστε, ότι «κάποιος πρέπει να νοιαστεί για τους μη προνομιούχους», καταδεικνύει την πρόθεση αυτή του κ. Τσοβόλα και του κομματικού οργανισμού του οποίου ηγείται.