Ενα σημαντικό κεφάλαιο για την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εθνικές εκλογές είναι οι σχέσεις με την Ευρωπαϊκή Ενωση. H χώρα μας, όπως είναι γνωστό στις Βρυξέλλες, έχει ελλείμματα και χρέη τα οποία κρύβει επιμελώς. Για τους δικούς της λόγους, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών αλλά και ο «φίλος» του κ. Χριστοδουλάκη, Ισπανός επίτροπος κ. Πέδρο Σόλμπες, ανέχονταν μέχρι τώρα τις ελληνικές παρασπονδίες.
Η συγκεκριμένη ανοχή οδεύει μάλλον προς το τέλος της και το ερώτημα είναι πώς θα μετεξελιχθούν εφεξής οι σχέσεις Ελλάδος – Ευρωπαϊκής Επιτροπής. H εξαγγελλόμενη από τη Νέα Δημοκρατία γενική απογραφή επί των οικονομικών, δημιουργεί μια εξίσωση με αρκετούς αγνώστους. Το επιχείρημα που προβάλλεται από το ΠΑΣΟΚ για την απογραφή είναι ότι θα επιφέρει αύξηση των ελλειμμάτων και άρα, τοποθέτηση της χώρας κάτω από το κοινοτικό μικροσκόπιο, με ό,τι αυτό θα συνεπάγεται. Ως παράδειγμα φέρουν την Πορτογαλία, που αναγνώρισε τα υψηλότερα ελλείμματα και βρίσκεται σήμερα σε οικονομική ύφεση.
Επρεπε να τη ζητήσουμε
Η βάση του συγκεκριμένου επιχειρήματος αν και μοιάζει σοβαρή (καθώς αποσκοπεί στο να αποφευχθεί το πλήγμα στη χώρα), είναι σαθρή και αντιεπιστημονική. Από τη στιγμή που έχουμε βουτηχθεί μέχρι το λαιμό, με ευθύνη του ΠΑΣΟΚ, στα ψέματα όσον αφορά την οικονομία, το πρώτο ζητούμενο είναι να σταματήσει το «παραμύθι» και το δεύτερο να αναγνωρισθεί το εύρος του ψεύδους. Με απλά λόγια και παραφράζοντας μια παλαιότερη δήλωση, για άλλο θέμα, του πρώην υπουργού Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ κ. Αλέκου Παπαδόπουλου: την απογραφή ακόμα και αν δεν τη θέλαμε, έπρεπε να ζητήσουμε να μας την επιβάλουν, για να δούμε μέχρι πού πραγματικά φθάνουμε!
Η απογραφή τούτη ίσως αποτελέσει και μια καλή ευκαιρία για να δούμε πώς χρησιμοποιήθηκαν όλα αυτά τα χρόνια οι κοινοτικοί πόροι που εισέρρευσαν στην Ελλάδα, μέσων των Διαρθρωτικών Ταμείων. Αν για παράδειγμα η υπόθεση της Αττικής Οδού που από αρχικό κόστος 400 δισ. δραχμών έφθασε να αγγίζει (ελέω και του κ. Λαλιώτη) τα 1,2 τρισ. δραχμές, αποτελεί την εξαίρεση, τότε έχουμε ελπίδες. Αν όμως είναι ο κανόνας στη χρήση των κοινοτικών πόρων, όπως φαίνεται να είναι, τότε κάτι θα πρέπει να αλλάξει το συντομότερο.
Δεν διαχέονται στο σύνολο
Δεν πάει πάντως και πολύς χρόνος που ο αρμόδιος για τους κοινοτικούς πόρους επίτροπος κ. Μισέλ Μπαρνιέ παρατηρούσε ότι στην Ελλάδα, ενώ διατίθενται πολλά ευρωπαϊκά κονδύλια, δεν διαχέονται στο σύνολο της κοινωνίας. H σωστή αυτή διαπίστωση βοηθά στην ιχνηλάτηση ενός μείζονος προβλήματος της ελληνικής κοινωνίας, που αποθεώθηκε επί ΠΑΣΟΚ: Δηλαδή, το όλες οι δουλειές στους δικούς μας και στους φίλους, χωρίς το παραμικρό ίχνος αξιοκρατίας αλλά και ντροπής (σε θεσμοθετημένο καθεστώς ατιμωρησίας), για τη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος.
Το πρόβλημα με τους κοινοτικούς πόρους συνδέεται επίσης και με την αδυναμία των κρατικών μηχανισμών να σχεδιάσουν και να υλοποιήσουν τα προγράμματα. Από το B΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης μάθαμε μόλις προχθές ότι χάσαμε οριστικά τα τελευταία 520 εκατ. ευρώ. Αν αυτά προστεθούν στα 500 εκατ. ευρώ που είχαμε χάσει πάλι από το B΄ ΚΠΣ ένα χρόνο πριν, τότε οι απώλειες αγγίζουν το 1 δισ. ευρώ. Στο ρητορικό ερώτημα γιατί δεν μας έδωσαν τα χρήματα, η απάντηση είναι: γιατί δεν θεώρησαν σοβαρά τα δικαιολογητικά με τις δαπάνες που εμφανίσαμε!
Τα προβλήματα του B΄ ΚΠΣ επεκτείνονται και στο Γ΄ ΚΠΣ, το οποίο ενώ διάγει τον πέμπτο χρόνο της ζωής του εμφάνισε στις 31/12/03 απορρόφηση της τάξης του 22,6%. Συγκεκριμένα, απορροφήθηκαν 7,1 δισ. ευρώ από τα 31,57 δισ. ευρώ που είναι η συνολική δημόσια δαπάνη για το Γ΄ ΚΠΣ (2000 – 2006).
Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση των κοινοτικών ελεγκτών που παρουσίασε αναλυτικά χθες η «K», διαπιστώνεται ότι δεν έχουν ληφθεί ακόμα τα κατάλληλα μέτρα προκειμένου να προλαμβάνονται και να εντοπίζονται οι παρατυπίες που καταλήγουν σε υπερβάσεις του κόστους των έργων.