Ποιος «νίκησε» αλήθεια στη «μάχη των λιμανιών»; Κανείς, αν θέλουμε να είμαστε πολιτικώς ορθοί. Ολοι, αν θέλουμε να είμαστε αρεστοί. Ο κ. Στρατάκης, αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς! Χωρίς αμφιβολία, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, με την αφοπλιστικά ειλικρινή και διόλου αφελή δήλωσή του («η κυβέρνηση έπρεπε να έχει εξασφαλίσει τη διεξαγωγή δρομολογίων με πλοία υπό ξένη σημαία») είναι ο μεγάλος κερδισμένος, αφού:
– Εγινε αντικείμενο επιδοκιμασίας από τους συμπατριώτες του, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθετήσεως.
– Εδειξε στους απεργούς ότι η εμπορική ναυτιλία (και η ακτοπλοΐα πλέον) δεν υπόκειται σε καθεστώς «καμποτάζ», και
– Αφησε να φανεί πώς θα διαμορφωθούν στο μέλλον οι σχέσεις της ακτοπλοΐας με το ελληνικό νηολόγιο.
Αντιθέτως, κυβέρνηση και ναυτικοί μπορούν να μιλήσουν για «κέρδη», αλλά πολύ δύσκολα θα δυνηθούν να τα κεφαλαιοποιήσουν.
Η κυβέρνηση απέδειξε μεν ότι διαθέτει την απαραίτητη πυγμή για να προστατεύσει τους πολίτες, που θίγονται καίρια από τις κατά καιρούς κινητοποιήσεις, αλλά στην κοινή γνώμη «μέτρησε» το γεγονός ότι το υπουργείο Ναυτιλίας δεν προέβη στους κατάλληλους ελιγμούς ώστε να προλάβει μια καταιγίδα που όλοι γνώριζαν ότι βρισκόταν επί θύραις.
Οι ναυτικοί, που κινητοποιήθηκαν έχοντας υπόψη συγκεκριμένα αιτήματα, βρέθηκαν, αίφνης, παγιδευμένοι σε μια τροχιά που γύριζε τα πράγματα πολύ πίσω, ακόμη και από τη δεκαετία του ’80!
Αμηχανία και ολιγωρία
Η παρουσία των κ. Νταλακογιώργου και Μανουσογιαννάκη στα «παράθυρα», με μια φρασεολογία πιο ξύλινη και από τη γλώσσα των στελεχών του Περισσού, «πάγωσε» τις άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις. Ηταν, όμως, αργά, ακόμη και για τον έμπειρο γραμματέα της ΠΝΟ Γιάννη Χαλά (προσκείμενο στη Ν.Δ.) για ελιγμούς. Η κινητοποίηση, που αρχικά γινόταν με αίτημα να αποσυρθεί από τη Βουλή το σχέδιο νόμου για τη Ναυτική Εκπαίδευση, επειδή με ένα άρθρο του αφαιρούνται «κεκτημένα» με αναφορές στο συνταξιοδοτικό, μετετράπη σε «παναγωνιστική-παλλαϊκή κινητοποίηση ενάντια στις απαιτήσεις των εφοπλιστών και τον αυταρχισμό της κυβέρνησης»!
Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν συνέβαινε! Η κυβέρνηση επέδειξε, απλά, αμηχανία και το υπουργείο Ναυτιλίας ολιγώρησε, αντί να καθίσει εξ αρχής στο τραπέζι και να εξασφαλίσει τις απαραίτητες ισορροπίες. Σε καμία, όμως, περίπτωση, δεν υπήρξε αδιαλλαξία και αυταρχισμός. Υπήρξε, όπως αναφέρει το ρεπορτάζ, κάπως έντονο ύφος του υπουργού απέναντι στους συνδικαλιστές. Και είναι αλήθεια ότι ο Μ. Κεφαλογιάννης είναι ο μοναδικός υπουργός που απέφυγε επιμελώς να πλησιάσει τον Πειραιά και να «γίνει ένα» με τον παλμό του λιμανιού και της πόλεως, όπως οφείλει -κατά την άποψη των επαϊόντων- να κάνει ο κάθε υπουργός που εγκαθίσταται στη Βασιλίσσης Σοφίας. Αυτό, όμως, δεν είναι αρκετό για να αποκλείσει κανείς τα νησιά επ’ αόριστον!
Οι εφοπλιστές, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είχαν καμιά ανάμιξη στο όλο θέμα. Πόσω μάλλον η πλοιοκτησία των εταιρειών της Κρήτης, των οποίων μέτοχοι είναι όλοι εκείνοι που θα εδέχοντο το πλέον καίριο χτύπημα από την απεργία! Κι εδώ, πρέπει να γίνει ένας σαφής διαχωρισμός.
Η ακτοπλοΐα είναι, αυτήν τη στιγμή, η μοναδική ναυτιλιακή δραστηριότητα που δεν είναι κερδοφόρος! Ο κλάδος βρίσκεται ενώπιον μεγάλων εξελίξεων, μάλλον δυσμενών. Οι προβλέψεις είναι από απαισιόδοξες μέχρι απαξιωτικές, αλλά αυτό ουδόλως απασχολεί τους συνδικαλιστές «μιας άλλης εποχής», που θεωρούν «εφοπλιστή» τον Κρητικό αγρότη ο οποίος έχει αγοράσει, προφανώς όχι για να γίνει πλούσιος, ένα «πακέτο» μετοχών της ΑΝΕΚ ή των «Μινωικών»…
Ετσι, από το «τίποτα», και μάλλον επειδή το ΚΚΕ, που ελέγχει τα «μαχητικά» σωματεία των ναυτικών (κυρίως λόγω της αδιαφορίας(;) που επιδεικνύει για τον συγκεκριμένο συνδικαλιστικό χώρο η Ν.Δ.) έκρινε ότι «χάνει έδαφος και πρέπει να δείξει ότι παραμένει δυνατό», η ακτοπλοΐα βρέθηκε στη δίνη μιας συνεχώς παρατεινόμενης απεργίας, με τα ευπαθή προϊόντα να σαπίζουν, με ασθενείς να αποκλείονται από την αναγκαία νοσοκομειακή περίθαλψη, με επαγγελματίες να χάνουν σημαντικές επαφές και συμφωνίες.
Ασφαλώς, μια τέτοια ευκαιρία δεν χάνεται εύκολα. Ο Μ. Κεφαλογιάννης είναι ελάχιστα συμπαθής στη «διαπλοκή» (κάποια στιγμή, όμως, πρέπει να πάψει να βλέπει τους πάντες ως υπόπτους), τα λιμάνια αποτελούν προσφιλή χώρο των «καναλιών» (συνήθως τα καλοκαίρια), το σκηνικό είχε αρχίσει να διαμορφώνεται. Ο υπουργός δέχθηκε να συζητήσει αλλά «υπό όρους», έθεσε κάποιους χρονικούς περιορισμούς, αρνήθηκε να καταβάλει «μια κι έξω» την αύξηση του 25% του «εφ’ άπαξ» (κάτι που δεν θα ήταν δύσκολο να γίνει) και οι προσκείμενοι στο ΚΚΕ συνδικαλιστές (από τον χώρο τους προέρχεται και ο αποσκιρτήσας κ. Νταλακογιώργος) πήραν την πολυπόθητη απόφαση για «παράταση» μέσα σε μια «ολομέλεια-παρωδία» που συνήλθε επί του ογκώδους, φωτισμένου και «εντυπωσιακού τηλεοπτικά» πλοίου της ΑΝΕΚ «Ελ. Βενιζέλος», το οποίο εμποδίσθηκε να αποπλεύσει για κρουαζιέρα στο Καρναβάλι της Βενετίας!
Οι ξυλοδαρμοί των «οκτώ»
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Οι «ναυτεργάτες» του ΠΑΜΕ αλλά και άλλοι χώροι που ελέγχονται από το ΚΚΕ, κατέβηκαν στο λιμάνι και στις οκτώ ακριβώς, που «άνοιγαν» τα δελτία ειδήσεων και ενώ είχε υπάρξει συνεννόηση με τους αρμοδίους ρεπόρτερ, έγινε ο «σαματάς»! Τα «παράθυρα» βρήκαν την ευκαιρία, οι γνωστοί εκδότες-εργολάβοι-δημοσιογράφοι έδρασαν καταλλήλως και το σκηνικό ολοκληρώθηκε. Φαίνεται, όμως, ότι οι μετρήσεις δεν έδειξαν «κέρδη», καθώς τα βαπόρια άρχισαν να καταπλέουν στον Πειραιά χωρίς πρόβλημα, ο αποκλεισμός λύθηκε και, όπως έλεγαν παλιοί συνδικαλιστές, όλα έγιναν για «να δείξουν τα κανάλια το ξύλο»!
Η απεργία έληξε αιφνιδιαστικά, όπως άρχισε! Ηταν μια παράξενη κινητοποίηση! Πολλά μπορεί να υποθέσει κανείς. Ο πρωθυπουργός προσπάθησε, στην ομιλία του στην Κ.Ε. της Ν.Δ., να υπενθυμίσει ότι σέβεται τις κινητοποιήσεις, αλλά θα προφυλαχθούν οι κοινωνικές ομάδες που πλήττονται από αυτές. Καλή ήταν η υπενθύμιση, όπως αναγκαία ήταν και η «επιστράτευση», που είχε γίνει και επί Κ. Σημίτη, αλλά τότε το ΚΚΕ δεν είχε αντιδράσει, προφανώς γιατί… δεν υπήρχε ο Καρατζαφέρης!
«Τέλος καλό, όλα καλά», είπε ταλαίπωρος αγρότης της Κρήτης, στη ΝΕΤ. Αισιόδοξη άποψη, αλλά… too good to be true, που θα έλεγαν οι αλλοδαποί οδηγοί φορτηγών που γνώρισαν καλά την Πάτρα αυτές τις μέρες!