Ο Γεώργιος Ράλλης ήταν από τους τελευταίους πολιτικούς της χώρας που στην κυριολεξία έζησε τα περισσότερα από τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα του προηγούμενου αιώνα. Γεννήθηκε λίγο πριν από τη Μικρασιαστική Καταστροφή στις 26 Δεκεμβρίου του 1918 στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή από την οποία πήρε πτυχίο το 1939. Τότε κατετάγη στη Σχολή Εφέδρων Ιππικού Λαρίσης και κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπίλαρχος στην Α΄ Ομάδα Αναγνωρίσεως στην οποία διακρίθηκε και παρασημοφορήθηκε. Μετά την ανακωχή γράφηκε στον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών και άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου ώς τον Οκτώβριο του 1944, όταν στρατεύθηκε και πάλι. Πολέμησε με τα τεθωρακισμένα στη Στερεά και στην Ηπειρο κατά τις επιχειρήσεις εναντίον των κομμουνιστών και απολύθηκε οριστικά τον Δεκέμβριο του 1948.
Ο εκλιπών πρώην πρωθυπουργός πολιτεύθηκε για πρώτη φορά και εξελέγη βουλευτής Αθηνών το 1950. Εκτοτε επανεξελέγη σε όλες τις κατοπινές εκλογές, εκτός από εκείνες του 1958 στις οποίες δεν έλαβε μέρος. Το 1954 για πρώτη φορά ορκίστηκε υπουργός Προεδρίας, έχοντας ουσιαστικά την ευθύνη του συντονισμού του κυβερνητικού έργου με πρωθυπουργό τον στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο. Στη διάρκεια της πρώτης αυτής υπουργικής θητείας του, τέθηκαν οι βάσεις της τουριστικής πολιτικής και ιδρύθηκε το Φεστιβάλ Αθηνών.
Ιδρυτής της Ολυμπιακής
Το 1956-58 ανέλαβε το υπουργείο Δημοσίων Εργων και Συγκοινωνιών, ιδρύοντας την Ολυμπιακή Αεροπορία, ύστερα από επιτυχείς διαπραγματεύσεις με τον Αριστοτέλη Ωνάση. Είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα αποκτά Πολιτική Αεροπορία, με την οποία η Αθήνα συνδέεται αεροπορικώς και με τις πέντε ηπείρους. Μια άλλη σημαντική πρωτοβουλία του από το ίδιο υπουργείο ήταν η ανάθεση σε Γάλλους ειδικούς της προμελέτης για την κατασκευή μετρό, στην Αθήνα, ιδέα, ωστόσο, που δυστυχώς εγκαταλείφθηκε μετά την αποχώρησή του από το υπουργείο και επί 20 χρόνια δεν είχε προωθηθεί.
Τη διετία 1961-1963 ο Γεώργιος Ράλλης αναλαμβάνει το υπουργείο Εσωτερικών, καθιερώνοντας τη σταθερή κρατική χρηματοδότηση των δήμων και των κοινοτήτων. Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967 τον βρίσκει υπουργό Δημοσίας Τάξεως. Είναι γνωστό δε ότι από τον σταθμό δράσεως της Χωροφυλακής προσπάθησε να κινητοποιήσει το Γ΄ Σώμα Στρατού εναντίον των κινηματιών, αλλά οι διαταγές του δεν μεταβιβάστηκαν.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας τον συνέλαβαν τρεις φορές, φυλακίστηκε και εκτοπίστηκε στην Κάσο. Οταν επέστρεψε, συνέχισε με κάθε μέσο την αντίσταση κατά της δικτατορίας και τον Ιούλιο του 1973 έλαβε ενεργό μέρος στον αγώνα εναντίον του προκατασκευασμένου δημοψηφίσματος του Παπαδόπουλου. Την ίδια περίοδο ανέλαβε τη διεύθυνση του περιοδικού «Πολιτικά Θέματα» που έδωσε τον τόνο της αντιστάσεως και έγραψε τα βιβλία «Η αλήθεια για τους Ελληνες πολιτικούς» και «Η τεχνική της βίας» που είχαν βαθιά απήχηση στην κοινή γνώμη.
Εκπαιδευτική μεταρρύθμιση
Στην κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας, o Κωνσταντίνος Καραμανλής του αναθέτει το υπουργείο Προεδρίας, αξίωμα που διατήρησε και στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1974 και από τον Ιούλιο του 1976 αναλαμβάνει και το υπουργείο Παιδείας, στο οποίο εισηγήθηκε την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και επέβαλλε σε όλες τις βαθμίδες της εκπαιδεύσεως και στη Διοίκηση τη χρήση της νεοελληνικής, καταργώντας την καθαρεύουσα. Μετά τις εκλογές του Νοεμβρίου 1977 ανέλαβε το υπουργείο Συντονισμού και τον Μάιο του 1978 το υπουργείο Εξωτερικών, όπου συνεχίζει τις διαπραγματεύσεις με την ΕΟΚ, οι οποίες τον Μάιο του 1979 καταλήγουν στην υπογραφή της συμφωνίας εισδοχής της Ελλάδος ως δέκατο μέλος της Ευρωπαϊκής Κοινότητας.
Στις 8 Μαΐου του 1980 και μετά την επιλογή του Καραμανλή να διεκδικήσει την Προεδρία της Δημοκρατίας εκλέγεται από την κοινοβουλευτική ομάδα αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας και τη μεθεπόμενη ορκίζεται πρωθυπουργός. Στις 18 Οκτωβρίου του 1981, χάνει τις εκλογές από τον Ανδρέα Παπανδρέου και δύο μήνες αργότερα θέτει στην Κοινοβουλευτική Ομάδα θέμα εμπιστοσύνης για να παραιτηθεί από την αρχηγία του κόμματος και να παραμείνει απλός βουλευτής. Τον Μάιο του 1987, ύστερα από διαφωνία του με τον Κ. Μητσοτάκη ανεξαρτητοποιείται από τη Νέα Δημοκρατία και δεν πολιτεύεται στις εκλογές του Ιουνίου 1989.
Υστερα από πρόσκληση τού τότε προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, μετέχει στις εκλογές του Νοεμβρίου 1989 και του Απριλίου 1990 και εκλέγεται και παλι βουλευτής, αλλά τούτη τη φορά στην αγαπημένη του Κέρκυρα. Με την ιδιότητά του αυτή αγωνίστηκε για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του νησιού. Εγκαταλείπει οριστικώς την ενεργό πολιτική τον Μάρτιο του 1993, όταν διαφωνεί δημοσίως με τον χειρισμό του Σκοπιανού.
Τιμές και βιβλία
Ο Γ. Ράλλης τιμήθηκε μεταξύ άλλων με το Μεγαλόσταυρο της Τιμής που είναι το ανώτατο ελληνικό παράσημο, με τους Μεγαλόσταυρους της Γαλλίας, Legion d’Honneur, τον οποίο του απένειμε ο στρατηγός Ντε Γκωλ, και L’Ordre Nationale du Merite, τον οποίο του απένειμε ο Ζισκάρ Ντ’ Εστέν και με τους Μεγαλόσταυρους της Γερμανίας, Ιταλίας, Ισπανίας, Πορτογαλίας, Γιουγκοσλαβίας, Ταϊλάνδης και Αβησσυνίας.
Πλούσιο είναι και το συγγραφικό έργο που αφήνει πίσω του, με γνωστότερα βιβλία του την «Αλήθεια για τους Ελληνες πολιτικούς» (1971), το «Ωρες ευθύνης» (1983), το «Χωρίς προκατάληψη για το παρόν και το μέλλον» (1983), τις «Πολιτικές εκμυστηρεύσεις» (1990), το «Εις ώτα μη ακουόντων» (1995) και το «Με ήσυχη συνείδηση» (2002).