O Αμλετ υποψιαζόταν ότι «κάτι σάπιο υπάρχει στο Βασίλειο της Δανιμαρκίας» και η ταπεινότητά μου υποψιάζεται επίσης ότι στο υπουργείο Ανάπτυξης και ειδικά στον χώρο της ενέργειας κάτι, αν όχι σκοτεινό, πάντως ανεξήγητο συμβαίνει, αφού το τελευταίο διάστημα υφυπουργοί, διευθύνοντες σύμβουλοι, πρόεδροι κ. λπ. εκπαραθυρώνονται εν μια νυκτί και μέσα από τη σφαγή αυτή αναδεικνύεται ως ισχυρός άνδρας και υπερυπουργός, ένας γενικός γραμματέας, που η μόνη δύναμή του είναι η απόλυτη εμπιστοσύνη με την οποία τον περιβάλλει ο κ. Δημ. Σιούφας! Πρόκειται για τον κ. Νίκ. Στεφάνου, άξιο άνθρωπο αναμφίβολα, εργασθέντα για την επικράτηση της Νέας Δημοκρατίας αλλά ο πρωθυπουργός δεν τον ετίμησε με υπουργικό χαρτοφυλάκιο για να ασκεί αυτός την ενεργειακή πολιτική.
Τι έχει συμβεί, λοιπόν, το τελευταίο διάστημα στον τομέα της ενέργειας, ο οποίος είναι στρατηγικής σημασίας για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας, αφού μετά την απελευθέρωση της σχετικής αγοράς είναι ο χώρος στον οποίο αναμένουμε μεγάλες επενδύσεις, εγχώριες και ξένες, (3,5 δισ. ευρώ κατά τους μετριοπαθέστερους προϋπολογισμούς) που θα απογειώσουν την οικονομία; Πρώτον, όταν σχηματίστηκε η νέα κυβέρνηση στις 8 Μαρτίου, υφυπουργός Ανάπτυξης με αρμοδιότητα την ενεργειακή πολιτική ορίστηκε ο κ. Γ. Σαλαγκούδης, ο οποίος όλα τα χρόνια που η Ν.Δ. ήταν αντιπολίτευση έκανε κριτική στο ΠΑΣΟΚ για τα θέματα αυτά και έγραψε και το σχετικό κεφάλαιο για την ενεργειακή πολιτική στο πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας. Σαν υφυπουργός επετέλεσε σημαντικό έργο στον τομέα αυτόν και ειδικά στην υπογραφή των συμφωνιών για τον αγωγό Μπουργκάς – Αλεξανδρούπολη και τον ελληνοϊταλικό αγωγό και τη σύνδεσή του με την Τουρκία. Είχε όμως ο κ. Γ. Σαλαγκούδης μόνιμο πρόβλημα γιατί δεν ανεχόταν το «καπέλωμα», τη ανοχή του κ. Σιούφα, από τον κ. Στεφάνου. Το πρόβλημα έγινε πιο έντονο όταν ο κ. Γ. Σαλαγκούδης συνεργαζόταν στενά με τον τότε πρόεδρο της ΔΕΗ κ. Ιω. Παλαιοκρασσά, που δεν τον ήθελαν (ή μάλλον τον ήθελαν ως διακοσμητικό στοιχείο) οι κ. Σιούφας και Στεφάνου, ιδιαίτερα όταν ο δεύτερος διόρισε διευθύνοντα σύμβουλο στη ΔΕΗ τον κουμπάρο του κ. Δημ. Μανιατάκη.
Ο κ. Ιω. Παλαιοκρασσάς απελύθη ουσιαστικά από τον κ. Σιούφα, τη εισηγήσει του κ. Στεφάνου, με τον γνωστό απαξιωτικό τρόπο και η ΔΕΗ παραπαίει ακόμη, αφού δεν διευθύνεται από κανέναν και λειτουργεί απλώς ως παράρτημα της γενικής γραμματείας του υπουργείου Ανάπτυξης, που αυτό αποφασίζει για τον διορισμό από τους διευθυντές μέχρι τους κλητήρες. Με τον ανασχηματισμό απαλλάχθηκε ο κ. Σιούφας από τον κ. Σαλαγκούδη, ενώ το εντυπωσιακό είναι ότι ο αντικαταστάτης του, ως υφυπουργός, κ. Αν. Νεράντζης δεν καταξιώθηκε με καμιά αρμοδιότητα στα θέματα ενέργειας. O κ. Δημ. Σιούφας τον όρισε υπεύθυνο… για τα πρατήρια βενζίνης, κράτησε όμως όλη την ενεργειακή πολιτική για να την ασκεί προνομιακά ο κ. Στεφάνου.
Η σφαγή όμως όλων των έμπειρων και άξιων στελεχών δεν έχει τέλος. Τον Δεκέμβριο του 2005 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση από τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου της Δημόσιας Επιχείρησης Αερίου (ΔΕΠΑ) ο κ. Ραφαήλ Μωυσής, ο οποίος αρκέστηκε στη θέση του προέδρου. Διευθύνων σύμβουλος διορίστηκε κατεσπευσμένως ο κ. Ασημ. Παπαγεωργίου, διευθύνων σύμβουλος μέχρι τότε του προαστιακού και προσωπικός φίλος του κ. Στεφάνου. Και υπογραμμίζω το κατεσπευσμένως, γιατί από 1-1-2006 ετίθετο σε ισχύ ο νόμος για τις ΔΕΚΟ και έπρεπε να προκηρυχθεί διαγωνισμός για την κατάληψη της θέσης, οπότε δεν ήταν βέβαιο ότι θα επιλεγόταν ένας που είχε σπουδάσει νομικά και είχε εργαστεί σε εταιρεία εμπορίας αυτοκινήτων. Σαν διευθύνων σύμβουλος ο κ. Ασημάκης αγνόησε προκλητικά τον κ. Μωυσή.
Ας σημειωθεί εδώ ότι ο κ. Ραφαήλ Μωυσής είχε τεράστια και ανεκτίμητη πείρα στα ενεργειακά, αφού είχε χρηματίσει επιτυχημένος διοικητής της ΔΕΗ στην πρώτη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και επίσης επιτυχημένος μάνατζερ στην A-B «Βασιλόπουλος». Απηυδισμένος από τον διακοσμητικό ρόλο στον οποίο τον καταδίκασαν πήγε χθες και υπέβαλε την παραίτησή του στον κ. Σιούφα, ο οποίος δεν τη δέχθηκε και πληροφορημένος για την αντίδρασή μας, τον εκλιπάρησε να μείνει.
Τα συμφέροντα που συγκρούονται στα ενεργειακά (εν όψει είναι ο διαγωνισμός για τις τρεις ιδιωτικές μονάδες των 900 μεγαβάτ) είναι τεράστια. Προσωπικά δεν έχω στοιχεία ότι τα συμφέροντα παίζουν κάποιο ρόλο σε όσα διαδραματίζονται στο υπουργείο της οδού Μεσογείων. Πιστεύω ότι σε τελική ανάλυση πρόκειται για παιχνίδια εξουσίας που είναι όμως απαράδεκτα σε έναν τόσο ευαίσθητο τομέα.