Με τον θάνατο του Γεωργίου Ράλλη ο δημόσιος βίος της χώρας χάνει ένα πρότυπο πολιτικού ανδρός, το οποίο, δυστυχώς, ολοένα και περισσότερο σπανίζει στην εποχή μας. Απαράμιλλη εντιμότητα και ευθύτητα, σε συνδυασμό με πολιτική μετριοπάθεια και βαθύτατη δημοκρατικότητα, ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά του εκλιπόντος. Με αυτά πολιτεύθηκε επί σαράντα χρόνια, από το 1950 που ανεδείχθη βουλευτής έως το 1993, που εγκατέλειψε τα έδρανα της Βουλής. Από το 1954 έως το 1980 πέρασε από οκτώ υπουργεία πριν γίνει αρχηγός της Ν.Δ. και πρωθυπουργός για ένα 18μηνο (Μάιος ’80-Οκτώβριος ’81).
H βαθύτατη προσήλωσή του στη Δημοκρατία δοκιμάσθηκε σε δυσχερείς καιρούς· από το αξίωμα του υπουργού, κατά την περίοδο 1954-1967, και επισφραγίσθηκε, όταν από τη θέση του πρωθυπουργού είχε την ευθύνη λειτουργίας, για πρώτη φορά στη μεταπολίτευση, της διαδικασίας εναλλαγής των κομμάτων στην εξουσία. Πολλοί έχουν υποβαθμίσει τον ρόλο του Γεωργίου Ράλλη στην ομαλή διαδοχή του κόμματός του από το ΠΑΣΟΚ, οι δε νεότεροι πιθανώς θεωρούν αυτήν την εναλλαγή στην εξουσία φυσιολογική και αυτονόητη. Ωστόσο, η κρισιμότητα των εκλογών του 1981 ιστορικώς θα καταγραφεί ως αδιαμφισβήτητη. Οι ιδεολογικοπολιτικές διαφορές μεταξύ Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ εμφανίζονταν ως χαώδεις. Βασικές επιλογές τού τότε κυβερνώντος κόμματος στα θέματα της εξωτερικής και της οικονομικής πολιτικής, ακόμη και στη μορφή του πολιτεύματος, τελούσαν υπό αμφισβήτηση από την «Αλλαγή» που διακήρυττε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Ακριβώς, λόγω των ανατροπών αυτών το πολιτικό κλίμα ήταν οξύτατο και διχαστικό.
Ο Γεώργιος Ράλλης, ως πρωθυπουργός αλλά και θεματοφύλακας των πάγιων έως τότε επιλογών της χώρας μας, θα μπορούσε όπως εισηγούνταν πολλοί στο κόμμα του, να δώσει συγκρουσιακό χαρακτήρα στην αναμέτρηση του 1981, επιτείνοντας την οξύτητα και τη μισαλλοδοξία μεταξύ των δύο παρατάξεων. Ωστόσο, ο ίδιος επέλεξε την οδό της μετριοπάθειας, της συνέσεως και της πολιτικής εκτονώσεως. Στην οξύτητα αντέταξε τη διαλλακτικότητα. Το «δεν θέλω ου», με το οποίο απέτρεπε τις αποδοκιμασίες των οπαδών της Ν.Δ. κατά του ΠΑΣΟΚ, μπορεί να σχολιάσθηκε τότε ειρωνικά, αλλά σήμερα όλοι αναγνωρίζουμε ότι υπήρξε ένα σπάνιο για την εποχή εκείνη δείγμα πολιτικού πολιτισμού. Με το ίδιο πνεύμα ο Γεώργιος Ράλλης διενήργησε τις εκλογές του 1981 κατά τρόπο άμεμπτο και εξίσου άψογα η κυβέρνησή του παρέδωσε την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ. Πρωτοφανής για τα πολιτικά μας ήθη η συμπεριφορά αυτή του εκλιπόντος τού χάρισε από τότε την προσωνυμία του Ευρωπαίου Πολιτικού. Χαρακτηριστικό, τέλος, της σεμνότητος και της βαθιάς προσηλώσεώς του στους δημοκρατικούς κανόνες είναι το γεγονός ότι αφότου απεχώρησε από την ηγεσία της Ν.Δ. απέφυγε κάθε αρχηγική εμφάνιση ή άλλη ανάμιξη στην πολιτική του κόμματός του. Κλείνοντας δε την πολιτική του σταδιοδρομία, ως βουλευτής Κέρκυρας, αφιέρωσε όλη τη δραστηριότητά του στην αντιμετώπιση των προβλημάτων του νησιού.
Για όλους αυτούς τους λόγους ο Γεώργιος Ράλλης ευτύχησε να έχει τη γενική εκτίμηση των πολιτικών του αντιπάλων και την ειλικρινή αγάπη ολόκληρου του ελληνικού λαού. Οπωσδήποτε δε αυτά τα δύο στοιχεία καταξιώνουν τον εκλιπόντα πρώην πρωθυπουργό ως πρότυπο πολιτικού ηγέτη και δημοσίου ανδρός.