H Εθνική Τράπεζα επί των ημερών της παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ είχε φθάσει στα πρόθυρα της χρεοκοπίας γιατί όλοι οι οικονομικοί πειραματισμοί της δεκαετίας του ’80 γίνονταν όχι «στο κεφάλι του κασίδη» αλλά αναλώμασι χρημάτων που οι αποταμιευτές -και κυρίως τα ασφαλιστικά ταμεία- είχαν καταθέσει στη μεγαλύτερη κρατική εμπορική τράπεζα της χώρας. Ολοι θυμόμαστε λίγο πολύ την απεγνωσμένη αντίσταση του κ. Στέλιου Παναγόπουλου και τα διαβήματά του στον Ανδρέα Παπανδρέου για να διασωθεί η Εθνική από τον ασφυκτικό κλοιό των μεγάλων προβληματικών, τις οποίες χρηματοδοτούσε αφειδώς με κρατική εντολή.
Με την επάνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία το 1993, ο πρώτος διοικητής ο κ. Γ. Μίρκος προσπάθησε να βάλει κάποια τάξη και ο αείμνηστος Θεόδωρος Καρατζάς, που ως διοικητής είχε την αμέριστη υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού κ. K. Σημίτη, απέκοψε τύποις και ουσία την Εθνική από τις ρουσφετολογικές δαγκάνες του κυβερνώντος κόμματος. Περηφανευόταν, μάλιστα, ο μακαρίτης ότι η Εθνική έπαψε να είναι κρατική και υποστήριζε ότι ο ίδιος δεν διορίσθηκε από την κυβέρνηση, αλλά εκλέχθηκε από τη γενική συνέλευση των μετόχων. Βέβαια, όλοι ξέραμε ότι ο Ανδρέας είχε διορίσει στην Εθνική τον κ. Γ. Μίρκο και ο Σημίτης τον Καρατζά, με μοχλό τις μετοχές που κατείχαν το IKA και τα άλλα ταμεία, η Εκκλησία κ.λπ., όμως η επικύρωση αυτής της εκλογής από τους μετόχους της πλειοψηφίας δεν ήταν μια τυπική πράξη, αλλά υπογράμμιζε ότι ο διοικητής δεν ήταν πια κομματική επιλογή, αλλά η πανηγυρική έκφραση της βούλησης των μετόχων. Οταν μάλιστα επί των ημερών του Σημίτη άρχισαν να αγοράζουν αθρόως μετοχές της Εθνικής οι ξένοι και η ίδια εντάχθηκε στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, διοίκηση και κυβέρνηση υπογράμμιζαν και δήλωναν ότι η τράπεζα είναι ιδιωτική, δεν έχει καμιά σχέση με το κράτος και διευθύνεται με βάση τις αρχές της εταιρικής διακυβέρνησης, δηλαδή έχει μια ανεξάρτητη από το κράτος διοίκηση και λογοδοτεί για τις πράξεις της μόνο στη γενική συνέλευση των μετόχων της.
Αυτή η πρακτική είχε άλλωστε και νομικά κατοχυρωθεί, αφού ήδη με τον νόμο 1892/90 η Εθνική λειτουργεί ως ιδιωτική τράπεζα και με τον νόμο 2937/01 ο διοικητής της δεν υπάγεται στη διαδικασία του αρ. 49A του Κανονισμού της Βουλής, δεν πηγαίνει δηλαδή στην αρμόδια διακομματική Επιτροπή για να τον εγκρίνει.
Επειδή, όμως, πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του (σύμφωνα με τη λαϊκή παροιμία), οι πασόκοι δεν μπορούν να ξεχάσουν το αμαρτωλό τους παρελθόν. Εξακολουθούν ορισμένοι εξ αυτών να θεωρούν την Εθνική παραμάγαζο του κράτους και για να κάνουν και αντιπολίτευση στον πρωθυπουργό (που πράγματι όρισε τον σημερινό διοικητή), ζήτησαν από τον κ. Τάκη Αράπογλου να έλθει στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και να τους εξηγήσει γιατί αγόρασε την τουρκική τράπεζα. Είχαν ποτέ καλέσει τον Καρατζά να τους εξηγήσει γιατί αγόρασε ρουμανικές, βουλγαρικές, σερβικές, σκοπιανές τράπεζες; Οχι, ποτέ! Απετόλμησαν να ζητήσουν από τον διευθύνοντα σύμβουλο της Eurobank κ. Νανόπουλο να τους πληροφορήσει για τις εξαγορές που κάνει στο εξωτερικό; Προφανώς όχι, αν και στην Eurobank οι καταθέτες και μεταξύ αυτών και τα ταμεία είναι ελληνικά.
Πρόκειται, λοιπόν, όσον αφορά το αίτημα του ΠΑΣΟΚ, πρώτον για μια αναβίωση της παράδοσης του κομματικού κράτους (σε μια περίοδο μάλιστα που το 40% του μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής ανήκει σε ξένους) που ήθελε την Εθνική όργανο επιρροής και δύναμης του εκάστοτε κυβερνητικού κόμματος και δεύτερον για μια ενσυνείδητη υπονόμευση του κύρους της σημερινής διοίκησης. Πράγματι, αν ο κ. Αράπογλου λογοδοτούσε και περίμενε έγκριση των πράξεών του όχι από τους μετόχους του -όπως συμβαίνει σε όλες τις εταιρείες- αλλά από τους βουλευτές, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, ποιο κύρος θα είχε να συνάψει συμφωνίες εξαγοράς ή πωλήσεων και γενικά πώς θα είχε τη δύναμη να υπογράψει μεγάλα τραπεζικά συμβόλαια αν οι διευθύνοντες τις άλλες τράπεζες τον ρωτούσαν με αρκετή δόση ειρωνείας: «Εχετε την έγκριση κ. Αράπογλου του κ. υπουργού Οικονομίας; Συμφωνεί η κ. Βάσω Παπανδρέου;».
Σήμερα, το κράτος δεν διαθέτει ούτε μια μετοχή της Εθνικής, αλλά ο κρατισμός σαν νοοτροπία και συμπεριφορά είναι τόσο ισχυρός, ώστε θα περάσουν όντως χρόνια για να το καταλάβουν ορισμένοι. Μέχρι τότε, όμως, καλά θα κάνει ο κ. T. Αράπογλου να τους θυμίζει τους νόμους, τη διεθνή πρακτική και προπαντός ότι έχουν αλλάξει οι εποχές. Και ακόμη να τους αποστομώνει λέγοντάς τους ότι σύμφωνα με τους νόμους ενημέρωσε ήδη την εποπτεύουσα αρχή, δηλ. την Τράπεζα της Ελλάδος και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, που ενέκριναν τη συμφωνία.