Απέφυγε χθες ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ευάγγ. Αντώναρος να αποσαφηνίσει αν η κυβέρνηση θα κάνει δεκτή την πρόταση του υπουργού Μεταφορών κ. Μιχ. Λιάπη για τη χρήση πετρελαιοκίνητων αυτοκινήτων. «Στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη υπάρχει απαγόρευση της πετρελαιοκίνησης των Ι.Χ. για περιβαλλοντικούς λόγους. Είναι γνωστό ότι η επιβάρυνση της ατμόσφαιρας στις δύο πόλεις με σωματίδια βρίσκεται πολύ πάνω από το διεθνώς επιτρεπτό όριο», είπε ο κ. Αντώναρος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση. Πρόσθεσε, δε, ότι για να γίνει επιτρεπτή η πετρελαιοκίνηση, πρέπει να αρθούν αυτοί οι περιβαλλοντικοί λόγοι και αρμόδιο για θέματα περιβάλλοντος είναι το ΥΠΕΧΩΔΕ. «Οπως έχει δηλώσει ο Γιώργος Σουφλιάς, το θέμα μελετάται και όταν ολοκληρωθεί η μελέτη, θα γίνει σχετική εισήγηση στην κυβερνητική επιτροπή», κατέληξε ο εκπρόσωπος.
Διαφοροποίηση
Το θέμα προκαλεί έντονο προβληματισμό και στη Βουλή. Η διαφοροποίηση που καταγράφεται μεταξύ των κ. Γ. Σουφλιά και Μ. Λιάπη φαίνεται ότι διατρέχει οριζόντια και τα υπόλοιπα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου. Ερώτηση για το θέμα κατέθεσε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Χρ. Βερελής, ενώ η συζήτηση άνοιξε και στην Επιτροπή Περιβάλλοντος της Βουλής.
Στην ερώτησή του ο κ. Βερελής υπενθυμίζει παλαιότερη απάντηση του κ. Σουφλιά στη Βουλή, σύμφωνα με την οποία «η άρση της απαγόρευσης πετρελαιοκίνησης θα προσθέσει μία ακόμα πηγή ρύπανσης σωματιδίων στο ήδη βεβαρημένο περιβάλλον της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης» και καλεί την κυβέρνηση να δηλώσει τι έχει αλλάξει στο μεσοδιάστημα ώστε «να αγνοούν τις σωστές απόψεις του υπουργού ΠΕΧΩΔΕ και να άρουν την απαγόρευση».
Αντίθετη είναι η άποψη που διατύπωσε στην κοινοβουλευτική επιτροπή ο βουλευτής της Ν.Δ. κ. Α. Σταθάκης, υποστηρίζοντας ότι έχουν βελτιωθεί δραστικά οι προδιαγραφές τόσο του καυσίμου όσο και των πετρελαιοκινητήρων. «Δεν είναι το βενζινοκίνητο αθώο και το πετρελαιοκίνητο εκ προοιμίου ένοχο», επισήμανε, προσθέτοντας ότι «ένα κακοσυντηρημένο βενζινοκίνητο αυτοκίνητο είναι σαφώς πιο επιβλαβές από ένα πετρελαιοκίνητο». Επιφυλάξεις εξέφρασε ο κ. Χρ. Παπουτσής κυρίως ως προς τις δυνατότητες των μηχανισμών της πολιτείας να ελέγξουν τις προδιαγραφές των καυσίμων, την τεχνολογία των κινητήρων αλλά και το ενδεχόμενο νόθευσης του πετρελαίου.