Στις 12 Ιουνίου, στο τακτικό Συμβούλιο Σύνδεσης Ε.Ε. -Τουρκίας, αναμένεται να αρχίσουν και στην πράξη, οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις της Αγκύρας με την Ενωση, όμως σωρεία λεπτομερειών μένει να ρυθμισθεί στις δύο εβδομάδες που απομένουν μέχρι τότε, καθώς σε πολλά θέματα η Ευρώπη εξακολουθεί να αναζητεί την κοινή θέση των κρατών-μελών της σε ό,τι αφορά την ισορροπία μεταξύ «ενθάρρυνσης» της Τουρκίας και υπόμνησης των πολλών και σοβαρών υποχρεώσεών της.
Οι διαπραγματεύσεις θα αρχίσουν, όπως είναι προγραμματισμένο, από τα σχετικά ανώδυνα και με πολύ περιορισμένο κοινοτικό κεκτημένο, κεφάλαια της Ερευνας-Τεχνολογίας και της Παιδείας. Μάλιστα, στο πλαίσιο της αναζήτησης της προαναφερθείσας ισορροπίας, μια ιδέα που έχει κυκλοφορήσει στις Βρυξέλλες χωρίς όμως μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας, είναι να κηρυχθεί σχεδόν ταυτόχρονα, ίσως και αυθημερόν, το «άνοιγμα» και το (επιτυχές) «κλείσιμο» των δύο κεφαλαίων.
Σύμφωνα με διπλωματικές πηγές στις Βρυξέλλες, η «ιδέα» αυτή, η οποία προέρχεται από το Λονδίνο και φαίνεται πως δεν απορρίπτεται από την Επιτροπή, έχει προσκρούσει στις έντονες αντιδράσεις αρκετών κρατών-μελών, με επικεφαλής τη Γαλλία η οποία επιθυμεί να αποφύγει κάθε διευκόλυνση, έστω και συμβολική των τουρκικών διαπραγματεύσεων. Το επιχείρημα της άλλης πλευράς είναι ότι, πέραν της ενίσχυσης της κυβέρνησης Ερντογάν στο εσωτερικό της χώρας, μια τέτοια χειρονομία από την Ευρώπη θα καταστήσει ακόμα δυσκολότερο για την Τουρκία να συνεχίσει να αγνοεί τόσο επιδεικτικά τις υποχρεώσεις που έχει αναλάβει. Δεδομένου του ιστορικού της Αγκυρας στο θέμα αυτό, προς το παρόν ελάχιστοι πείθονται.
Σε κάθε περίπτωση οι διεργασίες και προετοιμασίες για το Συμβούλιο συνεχίζονται, σε επίπεδο ομάδας εργασίας αυτήν την εβδομάδα και σε επίπεδο πρεσβευτών-μονίμων αντιπροσώπων των «25» στις Βρυξέλλες την ερχομένη. Αν και τα κείμενα τελούν ακόμα υπό επεξεργασία, ορισμένα στοιχεία είναι γνωστά, με πρώτο την απαίτηση να ανοίξει, εντός του έτους η Τουρκία τα λιμάνια και αεροδρόμιά της στο κυπριακό εμπόριο, την αλλαγή στάσης της Αγκύρας στη συμμετοχή της Κύπρου σε διεθνείς οργανισμούς, η αποφυγή έντασης στις διμερείς σχέσεις, ο εκδημοκρατισμός της χώρας, ο πολιτικός έλεγχος των Ενόπλων Δυνάμεων και η προστασία των θρησκευτικών και εθνικών μειονοτήτων.