1 Το εκλογικό αποτέλεσμα του α΄ γύρου των φετινών νομαρχιακών εκλογών, απέδειξε ότι δεν υφίσταται, μεταστροφή του εκλογικού σώματος. Η νομαρχιακή επιρροή των δύο κομμάτων διακυβέρνησης παραμένει, σε σύγκριση με το 2002, ουσιαστικά αμετάβλητη, τόσο στο επίπεδο της ψήφου (πίνακας 1), όσο και στο επίπεδο των εκλεγέντων νομαρχών (πίνακας 2). Το αποτέλεσμα της κάλπης δεν μεταβάλλεται, παρά τη «διόρθωση» των εντυπώσεων, που επέφερε η επικράτηση του ΠΑΣΟΚ σε 5 από τις 7 αναμετρήσεις των β΄ γύρου, καθώς και οι σημαντικές απώλειες της Ν.Δ. στις Σέρρες, τη Μαγνησία και την Καρδίτσα.
2 Με βάση τον τελικό αριθμό ψηφισάντων στον α΄ γύρο (7.116.050 άτομα), η Ν.Δ. συγκεντρώνει ποσοστό 43,7% (2.906.635 ψήφοι), έναντι 40,9% του ΠΑΣΟΚ (2.719.634 ψήφοι). Η διαφορά νομαρχιακής επιρροής των δύο κομμάτων υπολογίζεται σε 2,8%, ποσοστό που μεταφράζεται περίπου σε 187.000 ψήφους. Επομένως, με βάση το πραγματικό εκλογικό αποτέλεσμα, η Ν.Δ. εξακολουθεί να διατηρεί σαφώς την πλειοψηφία στο εκλογικό σώμα.
3 Ο δικομματισμός διατηρείται σε επίπεδα της τάξης του 85%, έναντι 86% στις Β-2004 και στις Ν-2002, ενώ τα φαινόμενα της κομματικής ανυπακοής υποχώρησαν (πίνακας 3). Παρά την επικοινωνιακή τους υπερεκτίμηση, οι ανεξάρτητοι συνδυασμοί από τα δύο μεγάλα κόμματα συγκέντρωσαν πανελλαδικά, μόλις 2,4% (162.500 ψήφους), έναντι 6,8% το 2002 (458.000 ψήφοι – πίνακας 1).
4 Η νομαρχιακή επιρροή των δύο μεγάλων κομμάτων (43,7%-40,9%) εμφανίζεται ελαφρώς υψηλότερη από την εκτιμώμενη σήμερα βουλευτική τους επιρροή. (Η τελευταία εκτίμηση, με βάση το πανελλαδικό Βαρόμετρο της VPRC/Public Issue δίνει στα δύο κόμματα 42,5% και 38,5%, αντιστοίχως). Αυτή η απόκλιση οφείλεται πιθανώς στα εξής: α) στις ψήφους της Ν.Δ. περιλαμβάνεται, και ένας αριθμός ψήφων (εμπειρικά μπορεί να υπολογιστεί σε 1-1,5% του εκλογικού σώματος), που θα πρέπει να αποδοθεί στο ΛΑΟΣ. (Στις δώδεκα νομαρχίες, όπου το ΛΑΟΣ υποστήριξε, είτε επίσημους υποψηφίους της Ν.Δ. (6), είτε «αντάρτες» από τον χώρο της Ν.Δ. (6). β) Στις ψήφους του ΠΑΣΟΚ περιλαμβάνεται και ένας (μικρός) αριθμός, που θα πρέπει να αποδοθεί στο ΣΥΝ, στις έξι περιοχές συνεργασίας των δύο κομμάτων. Κυρίως, όμως, οφείλεται στην αυξημένη επιρροή που κατέγραψε η κ. Γεννηματά (επίδραση του προσώπου) στην Υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς, που αντιστάθμισε, σε ψήφους, την αυξημένη αποχή στους δήμους Αθηναίων και Πειραιά. Το γεγονός αυτό, όμως, είναι αμφίβολο αν θα διατηρηθεί και στις επόμενες εθνικές εκλογές.
5 Η νομαρχιακή επιρροή των κομμάτων της Αριστεράς παρέμενε καθηλωμένη, αν και υψηλότερη από την αντίστοιχη βουλευτική. Ο Συνασπισμός, παρά την αυξημένη πλέον την αυτόνομη παρουσία του σε 42 νομαρχίες συγκέντρωσε ποσοστό 4,5% (300.000 ψήφους). Το ποσοστό, αλλά και οι ψήφοι του σε σύγκριση με το 2002 παραμένουν εντυπωσιακά αμετάβλητοι. Αντιστοίχως, η νομαρχιακή επιρροή του ΚΚΕ, συνυπολογίζοντας και τις επτά νομαρχίες, όπου υποστηρίχθηκαν στελέχη του ΔΗΚΚΙ, υπολογίζεται σε 7,2% (479.812 ψήφοι), ποσοστό επίσης αμετάβλητο σε σχέση με το 2002. Στον χώρο της Αριστεράς, θα πρέπει να σημειωθεί, ακόμη, η ενίσχυση της επιρροής της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (1,4%, έναντι 0,85% το 2002, ή 95.000 ψήφοι), φαινόμενο που εκφράστηκε εντονότερα στο επίπεδο των δημοτικών εκλογών.
6 Τέλος, η νομαρχιακή επιρροή του ΛΑΟΣ, μόνον στις περιοχές της αυτόνομης καθόδου (20) υπολογίζεται σε 2% (133.052 ψήφοι). Το συγκεκριμένο ποσοστό ενδέχεται να υποεκτιμά την πιθανή σημερινή βουλευτική επιρροή του κόμματος, που προκύπτει με βάση τις δημοσκοπήσεις.