Η δήλωση που έκανε την Τετάρτη στις Βρυξέλλες ο αρμόδιος για τις οικονομικές υποθέσεις επίτροπος κ. Χοακίν Αλμούνια και σύμφωνα με την οποία «Η Ελλάδα θα εξέλθει της επιτήρησης για υπερβολικό έλλειμμα πιθανότατα την άνοιξη του 2007», δεν πήρε στον Τύπο και στα κανάλια τη δημοσιότητα που της άξιζε. Δεν σχολιάσθηκε καν, ούτε φυσικά τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως τοποθετήθηκαν επ’ αυτής. Αλλά ούτε και αρκετές από τις φιλικά διακείμενες προς την κυβέρνηση εφημερίδες εξήραν το γεγονός. Γιατί άραγε;
Γιατί, όπως το έχω γράψει πολλές φορές, στα ΜΜΕ δεν αρέσουν οι καλές ειδήσεις, αντίθετα ξεσαλώνουν και ξεφωνίζουν μόλις στον ορίζοντα φανεί η απειλή, ο κίνδυνος, γενικά η κακή είδηση. Διότι, δυστυχώς, δημοσιογραφική επιτυχία θεωρείται καθετί που αναστατώνει, ανησυχεί ή πανικοβάλλει τους πολίτες, με το επιχείρημα ότι μόνο τέτοιες «ειδήσεις» πουλάνε, φέρνουν δηλαδή φύλλα ή ακροαματικότητα.
Ευτυχώς, η διαχρονική εξέλιξη των κυκλοφοριών των εφημερίδων ή της θεαματικότητας των καναλιών δεν επιβεβαιώνει αυτή την κακής ποιότητας δημοσιογραφία, ενώ επιβραβεύει τη νηφάλια στάση σοβαρών εφημερίδων και τηλεοπτικών σταθμών που ασχολούνται με την ενημέρωση των πολιτών αποφεύγοντας να τους πανικοβάλλουν.
Για σκεφθείτε, π.χ., ποια δημοσιότητα θα έπαιρνε και πόσα οχτάστηλα ή εμπρηστικές εκπομπές θα τροφοδοτούσε μια δήλωση του κ. Αλμούνια πως η Ελλάδα θα παραμείνει υπό επιτήρηση αφού δεν κάνει καμιά πρόοδο προς τη δημοσιονομική σταθερότητα; Η μεν αξιωματική αντιπολίτευση θα έβγαινε στα κεραμίδια και θα θριαμβολογούσε ότι δικαιώθηκε, όταν διά χειλέων της κ. Βάσως Παπανδρέου χαρακτήριζε τον προϋπολογισμό του 2007 «κουρελόχαρτο», οι δε λαϊκές εφημερίδες και τα κανάλια της διαπλοκής θα πρόβαλαν θορυβωδώς τα «χαστούκια» του κ. Αλμούνια προς Καραμανλή, Αλογοσκούφη κ. λπ.
Εν πάση περιπτώσει όλα αυτά τώρα δεν έχουν και μεγάλη σημασία αφού, όπως αποδεικνύεται, η πλειοψηφία των πολιτών αυτής της χώρας, αλλά και η επιχειρηματική κοινότητα ποτέ δεν πίστεψαν στην καταστροφολογία της αντιπολίτευσης. Αντίθετα, συνέχισαν να εργάζονται και να δημιουργούν και η δική τους συμβολή στην ανάπτυξη (ο ετήσιος ρυθμός της οποίας έφθασε αισίως στο 4,4% το τρίτο τρίμηνο) σχημάτισε τις προϋποθέσεις για να ευοδωθούν οι επίμονες προσπάθειες του κ. Γ. Αλογοσκούφη για δημοσιονομική προσαρμογή.
Ας μην ξεγελιόμαστε, το κλειδί της επιτυχίας της δημοσιονομικής πολιτικής βρίσκεται στο γεγονός ότι χάρη στις μεταρρυθμίσεις της κυβέρνησης (έστω και αν ήταν λίγες και εν πολλοίς ανεπαρκείς) δημιουργήθηκε ένα καλό κλίμα στην αγορά, το οποίο επέτρεψε τη δραστηριοποίηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη κατανάλωση, αλλά και επενδύσεις.
Ορισμένοι, θέλοντας να απαξιώσουν το έργο της κυβέρνησης, ισχυρίζονται ότι η ανάπτυξη οφείλεται αποκλειστικά στον υπερδανεισμό των νοικοκυριών, ο οποίος και χρηματοδότησε την υψηλή κατανάλωση. Αλλά έστω και έτσι αν είναι, ο υπερδανεισμός αυτός δεν προϋποθέτει μια εμπιστοσύνη στο μέλλον της οικονομίας; Αν τα νοικοκυριά συμμερίζονταν την καταστροφολογία της αντιπολίτευσης, ούτε θα κατανάλωναν ούτε θα έπαιρναν στεγαστικά δάνεια.
Αλλά πέραν της κατανάλωσης (που σε όλες τις χώρες με πρώτες τις ΗΠΑ είναι ο κινητήρας της ανάπτυξης), εν προκειμένω έχουμε και αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων, που τα προηγούμενα χρόνια μειώνονταν, και άνοδο των εξαγωγών και αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής και μεγάλη κερδοφορία των επιχειρήσεων και άνοδο επίσης της Σοφοκλέους. Τυχαία είναι όλα αυτά;