Οι οργανωτικές αλλαγές που προώθησε αιφνιδιαστικά στο κόμμα του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπανδρέου τον φέρνουν αντιμέτωπο με μια κρίσιμη πρόκληση, που υπερβαίνει τα στενά κομματικά όρια και αφορά γενικότερα τη λειτουργία του ελληνικού πολιτικού συστήματος. Το ερώτημα είναι αν ο κ. Παπανδρέου είναι αποφασισμένος να μεταβάλει το ΠΑΣΟΚ σε ένα πραγματικά μεταρρυθμιστικό κόμμα ή θα περιοριστεί απλώς στις αλλαγές προσώπων, εμμένοντας σε μια στείρα αντιπολιτευτική τακτική, χωρίς όραμα για την Ελλάδα.
Στην πρώτη περίπτωση, η άσκηση αξιόπιστης αντιπολίτευσης, η κατάθεση εποικοδομητικών προτάσεων για τη γενικότερη ανόρθωση της χώρας, ώστε να διεκδικήσει με αξιοπιστία την εξουσία, είναι βέβαιο ότι θα έχουν ευεργετικά αποτελέσματα στο πολιτικό σύστημα, αλλά και θα συμβάλουν ώστε να λειτουργήσει καλύτερα και η κυβέρνηση Καραμανλή. Αντιθέτως, η παράταση της εσωστρέφειας και η συμπόρευση με το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» είναι βέβαιο ότι θα εγκλωβίσουν τον ίδιο στον λαϊκισμό και την καταστροφολογία.
Ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου φαίνεται ότι έχει συνειδητοποιήσει το μέγεθος της πρόκλησης και γι’ αυτό προχώρησε στις αλλαγές. Μένει να αποδειχθεί αν μπορεί να το πράξει.