Διαμετρικά αντίθετες ήταν οι δύο εισηγήσεις που διατυπώθηκαν χθες ενώπιον του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου, κατά τη συζήτηση της συνταγματικότητας ή μη του νόμου Σιούφα, που επιβάλλει πλαφόν στο εφάπαξ των συνταξιούχων του Δημοσίου και των τραπεζών. Η υπόθεση έφθασε στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο, καθώς για το ίδιο θέμα είχαν ληφθεί αντίθετες αποφάσεις από τις Ολομέλειες των ανωτάτων δικαστηρίων, του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η θέση της Ολομέλειας του ΣτΕ ήταν υπέρ της συνταγματικότητας του νόμου, ενώ αντιθέτως ο Αρειος Πάγος έκρινε ομόφωνα ότι το ανώτατο όριο στο εφάπαξ αντίκειται στη συνταγματική αρχή της ισότητας και στην υπόχρεωση του κράτους να μεριμνά για την ασφάλιση των εργαζομένων.
Οι εισηγήσεις, πάντως, κινήθηκαν στην ίδια κατεύθυνση, αφού η μεν αρεοπαγίτης κ. Ελένη Μαραμαθά τάχθηκε υπέρ της αντισυνταγματικότητας της επιβολής του ανωτάτου ορίου, ο δε σύμβουλος Επικρατείας κ. Αν. Γκότσης υπεραμύνθηκε της νομοθετικής διάταξης. Κατά την άποψη της κ. Μαραμαθά, το εφάπαξ δεν μπορεί να δίνεται «ψαλιδισμένο», διότι έχει αμιγώς ανταποδοτικό χαρακτήρα και επομένως η επιβολή του πλαφόν δεν μπορεί να δικαιολογηθεί από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημόσιου συμφέροντος. Οπως επισήμανε, πρέπει να υπάρχει «δίκαιη στάθμιση» μεταξύ του γενικού συμφέροντος και του συμφέροντος του εργαζομένου για την καταβολή ασφαλιστικής παροχής, όταν αυτή προέρχεται από τις ασφαλιστικές του εισφορές.
Απο την άλλη, ο κ. Γκότσης, ταυτιζόμενος με τις θέσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ, ανέφερε ότι το εφάπαξ δεν έχει ανταποδοτικό χαρακτήρα, καθώς το ασφαλιστικό κεφάλαιο των ταμείων δεν σχηματίζεται αποκλειστικά από τις εισφορές των ασφαλισμένων, αλλά και από αυτές των εργοδοτών. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται η απόφαση.