Με αφορμή την τελευταία αύξηση επιτοκίων από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά για την επιβάρυνση των νοικοκυριών που δανείζονται για στεγαστικά, καταναλωτικά κ.λπ. Αντίθετα, ελάχιστα δημοσιεύματα υπήρξαν για τις δυσμενείς επιπτώσεις της αύξησης των επιτοκίων στα δημόσια οικονομικά μας, παρ’ ότι και τα βάρη αυτά θα τα πληρώσουν πάλι τα νοικοκυριά με τη μορφή φόρων ή ακόμη και πληθωρισμού. Για μια χώρα όπως η Ελλάδα, που το δημόσιο χρέος της (σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης) θα κλείσει εφέτος στα 226 δισ. ευρώ, για να ανεβεί στα 234,4 το 2007 κάθε αύξηση στα επιτόκια του ευρώ (στο νόμισμα αυτό είναι συνομολογημένο το 99% του χρέους μας) είναι ιδιαίτερα οδυνηρή, αφού επιβαρύνει τις ετήσιες δαπάνες του προϋπολογισμού για πληρωμή τόκων. Ο αρμόδιος υφυπουργός κ. Πέτρος Δούκας θα υποχρεωθεί να συνάψει εφέτος δάνεια ύψους 36 δισ. ευρώ για να χρηματοδοτήσει την αποπληρωμή των χρεολυσίων του δημόσιου χρέους, αλλά και για να καλύψει τα τρέχοντα ελλείμματα του προϋπολογισμού.
Ο πρόσθετος αυτός δανεισμός, αλλά και ένα μέρος των χρεολυσίων, που αφορούν δάνεια συναφθέντα με κυμαινόμενο επιτόκιο, θα επιβαρυνθούν από την αύξηση των επιτοκίων, που ήταν σχετικά μεγάλη μέσα στο 2006, αφού η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έκανε μέσα σε ένα χρόνο (Δεκέμβριος 2005 – Δεκέμβριος 2006) έξι διαδοχικές αυξήσεις, ανεβάζοντας το βασικό επιτόκιο από 2% σε 3,5%. Κατά τους υπολογισμούς του Γενικού Λογιστηρίου, η ετήσια επιβάρυνση του προϋπολογισμού, λόγω των αυξήσεων αυτών θα υπερβεί τα 100 εκατ. ευρώ.
Δυστυχώς, όμως, η επιβάρυνση αυτή δεν είναι ο μόνος πονοκέφαλος για τον κ. Πέτρο Δούκα, που πρέπει πάση θυσία να συγκρατήσει τις δαπάνες για να μειωθεί το έλλειμμα σε επίπεδα κάτω του 3% του ΑΕΠ, προκειμένου να βγει η χώρα το 2007 από το καθεστώς της κοινοτικής επιτήρησης. Ο κ. υφυπουργός διαμαρτύρεται, και όχι αδίκως, ότι υπουργοί και βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος υπερθεματίζουν σε δαπάνες. «Μια πρόταση για οικονομία, για αύξηση της παραγωγικότητας, δεν έχω ακούσει», λέει. «Αντίθετα, όλοι ζητούν πρόσθετες δαπάνες. Και εγώ για να ανταποκριθώ είμαι υποχρεωμένος να δανείζομαι. Η χώρα δανείζεται κάθε μήνα 3 δισ. ευρώ, επίπεδο ρεκόρ πανευρωπαϊκά!».
Και φυσικά, ο προϋπολογισμός πολιορκείται πανταχόθεν. Η μόνιμη πληγή των χρεών των νοσοκομείων (προς προμηθευτές φαρμάκων κ.λπ.) όχι μόνο δεν κλείνει, αλλά γίνεται πιο βαθιά από χρόνο σε χρόνο. Από 200 δισ. ευρώ, που ήταν τα χρέη των νοσοκομείων επί ΠΑΣΟΚ έχουν εκτοξευθεί τώρα στο 1,5 δισ. ευρώ! Παρ’ ότι ο προϋπολογισμός δίνει κάθε χρόνο επιδότηση 9 δισ. στα ασφαλιστικά ταμεία και άλλο 1 δισ. για την περίθαλψη των δημοσίων υπαλλήλων, τα νοσοκομεία βουλιάζουν στα χρέη. Δεν υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία ότι η υπερχρέωση αυτή έχει σχέση με σπατάλες, διαφθορά και ανίκανο μάνατζμεντ στα νοσοκομεία και αντί η ηγεσία του υπουργείου Υγείας να φωνάξει μια αναγνωρισμένη διεθνή εταιρεία για έλεγχο στα νοσοκομεία, ώστε να εντοπισθούν οι μαύρες τρύπες των διαρροών, η κατάσταση αφήνεται να χειροτερεύει ανεξέλεγκτα και τα χρέη να γιγαντώνονται. Πηγή χρεών προφανώς για λόγους κακοδιαχείρισης έγιναν τώρα και οι Δήμοι, παρότι η σημερινή κυβέρνηση τους δίνει τα διπλά χρήματα απ’ ό,τι η προηγούμενη. Σε 1 δισ. ευρώ υπολογίζονται τώρα τα χρέη που δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν από μόνοι τους οι Δήμοι.
Αλλο 1,5 δισ. ευρώ πρέπει να δανεισθεί το 2007 ο κ. Π. Δούκας για να καλύψει τα τοκοχρεολύσια του τελευταίου εξοπλιστικού προγράμματος του ΠΑΣΟΚ ύψους 17 δισ. ευρώ. «Γέμισαν τον Εβρο τανκς που δεν χρειάζονταν και φόρτωσαν τη χώρα με δυσβάστακτα χρέη», μου έλεγε στέλεχος του Γενικού Λογιστηρίου.