Αυστηρό μήνυμα ισχύος προς την αντιπολίτευση απέστειλε η υπουργός Παιδείας κ. Μαριέττα Γιαννάκου, ανοίγοντας -ουσιαστικά- το χθεσινό κύκλο συζήτησης περί πρόωρων εκλογών στην αίθουσα του Κοινοβουλίου κατά τη συζήτηση επί του προϋπολογισμού. Μπορεί η ίδια να μην αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες, ωστόσο με την οξεία κριτική της έστησε τον καμβά της αντιπαράθεσης που ακολούθησε την παρέμβασή της. «Η θεωρία ότι επειδή κάποιοι αντιδρούν, κάνουν καταλήψεις ή διαμαρτύρονται θα πρέπει να σταματήσει να λειτουργεί το κράτος, τα κόμματα και η πολιτεία είναι καινοφανής, πολιτικό πυροτέχνημα», επεσήμανε η κ. Γιαννάκου, αναφερόμενη στις αντιδράσεις στον χώρο της Παιδείας και εξαπέλυσε προς το ΠΑΣΟΚ την κατηγορία ότι βρίσκεται πίσω από αθέμιτες πρακτικές: «Η υποστήριξη από την αξιωματική αντιπολίτευση αθέμιτων τρόπων αντίδρασης μέσα στη δημοκρατία είναι επιεικώς περίεργη!».
«Αν νομίζετε ότι αυτός που διαμαρτύρεται με αθέμιτους τρόπους, τελικά θα επιβάλει το δικό του, κάνετε λάθος» προσέθεσε, καθώς «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν τέτοιου είδους αδιέξοδα». Σε προσωπικό τόνο, η κ. Γιαννάκου παρουσίασε τις προωθούμενες αλλαγές στην Παιδεία ως κυβερνητικό, αλλά και δικό της στοίχημα. Υπεραμύνθηκε επίσης όλων των κεντρικών επιλογών του υπουργείου (αναμόρφωση ΔΙΚΑΤΣΑ, βάση του 10 για την είσοδο στα Τεχνολογικά και Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα, αξιολόγηση στα πανεπιστήμια) και επανέλαβε ότι ουδέποτε έχει γίνει τόσο εξαντλητικός διάλογος στην Ελλάδα. Η κ. Γιαννάκου αναγνώρισε μεν ότι χρειάζονται επιπλέον χρήματα, «αλλά κυρίως χρειάζεται πολιτική», πρόσθεσε. Κατά την υπουργό, το 90% της κοινής γνώμης ζητεί να γίνουν μεταρρυθμίσεις στην Παιδεία σε αντίθεση με την αντιπολίτευση που επιδεικνύει «υπερβάλλοντα ζήλο άρνησης». «Θέλουμε, δεν θέλουμε όλοι μαζί θα πάμε στις αλλαγές για την εκπαίδευση, γιατί δεν θα μπορούμε να κάνουμε αλλιώς», κατέληξε.
Νωρίτερα ο τομεάρχης Παιδείας του ΠΑΣΟΚ κ. Μιχ. Χρυσοχοΐδης χαρακτήρισε αδύνατη οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική προσπάθεια της κυβέρνησης στον χώρο της παιδείας, αφού όπως υποστήριξε, οτιδήποτε επιχειρείται, προκαλεί κοινωνικές αναστατώσεις με δεδομένο ότι ούτε σχεδιασμός υπάρχει ούτε επαρκής χρηματοδότηση με αποτέλεσμα τη συνεχή υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας προς όφελος ιδιωτικών συμφερόντων.