«Είχα την ευκαιρία να συναντηθώ με τον Τούρκο ομόλογό μου και να τον ρωτήσω για τις συνομιλίες Τσαγλαγιανγκίλ – Μπίτσιου στις 11 Δεκεμβρίου στο περιθώριο της διυπουργικής συνόδου του ΝΑΤΟ στο Οσλο», γράφει στις 20 Δεκεμβρίου 1976, ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Βρετανίας στο ΝΑΤΟ σερ Τζον Κίλικ. Η αναφορά του είχε παραλήπτη τον αναπληρωτή υφυπουργό των Εξωτερικών Ρέτζιναλντ Χίμπερτ.
Σε αυτήν, ο Βρετανός διπλωμάτης γνωστοποιεί ότι «εξεπλάγην όταν ο Τούρκος συνάδελφός μου είπε ότι τα αποτελέσματα της συνάντησης ήταν αρκετά ελπιδοφόρα». Σύμφωνα με τον Τούρκο πρέσβη στις Βρυξέλλες, δύο γεγονότα είχαν συμβάλει στην εξέλιξη αυτή: πρώτον, η δημόσια δήλωση του νεοεκλεγέντος προέδρου των ΗΠΑ Τζίμι Κάρτερ – «μία δήλωση «λιγότερο φιλική» προς τις ελληνοκυπριακές θέσεις» και δεύτερον, η απόφαση των δύο υπουργών, παρά τη σκληρή γλώσσα που χρησιμοποίησαν στο συμβούλιο των υπουργών, να μιλήσουν κατ’ ιδίαν με ειλικρίνεια.
Στο θέμα της υφαλοκρηπίδας του Αιγαίου συμφώνησαν να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων (τεχνικές επιτροπές), με βάση τη συμφωνία της Βασιλείας. Εκπρόσωποι των δύο πλευρών θα είχαν συνομιλίες τον Ιανουάριο του 1977 για να εξετάσουν αν υπήρχε παρεμφερής διένεξη στην Ευρώπη. «Δεν νομίζω να υπάρχουν πολλές θαλάσσιες περιοχές με τόσο πολλά νησιά», παρατηρεί ο Κίλικ. Και συνεχίζει: «Το ζήτημα του εναερίου χώρου είναι περισσότερο περίπλοκο… Οι συνομιλίες στο Παρίσι για το FIR κατέληξαν σε συμφωνία για λήψη προσωρινών μέτρων… Στη συνάντηση που είχαν οι δύο υπουργοί στο περιθώριο της διυπουργικής Συνόδου στο Οσλο αποφασίσθηκε να τεθεί σε εφαρμογή η προκαταρκτική συμφωνία του Παρισιού χωρίς να ενσωματωθούν σ’ αυτήν οι ελληνικές επιφυλάξεις. Οι επιφυλάξεις των δύο πλευρών θα εξετασθούν χωριστά».
Παράλληλα, ο Κίλικ στις Βρυξέλλες πληροφορεί τον Χίμπερτ στο Λονδίνο ότι η συνάντηση Μπίτσιου – Τσαγλαγιανγκίλ αποδείχθηκε εποικοδημητική και στο θέμα της Κύπρου. Οι δύο υπουργοί συζήτησαν πώς να υλοποιήσουν τη συμφωνία των Βρυξελλών. «Ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών εξήγησε στον Ελληνα ομόλογό του με μεγαλύτερη σαφήνεια και πειστικότητα, απ’ ό, τι στον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Αντονι Κρόσλαντ, τις θέσεις του και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει».
Σύμφωνα με τον Τσαγλαγιανγκίλ η τουρκική πλευρά δεν ήταν πρόθυμη να προβεί σε εδαφικές παραχωρήσεις στην Κύπρο «και να αποδεχθεί κάποιον χάρτη» πριν γίνουν ουσιαστικές διαπραγματεύσεις. Η Αγκυρα δεν αποδεχόταν ότι η Αθήνα είχε κάνει τα απαραίτητα βήματα στο θεσμικό πρόβλημα στην Κύπρο, για να αντισταθμίσει τις οποιεσδήποτε εδαφικές παραχωρήσεις από την Τουρκία. Ολα περιστρέφονται γύρω από τον ακριβή προσδιορισμό των εξουσιών της ομόσπονδης κυβέρνησης έναντι των εξουσιών που θα διαθέτουν οι δύο ομόσπονδες περιοχές. Σε ό, τι αφορά το Κυπριακό ο σερ Τζον Κίλικ καταλήγει: «Οπως μου τόνισε ο Τούρκος πρέσβης, η τουρκική πλευρά δυσανασχετεί όταν ορισμένοι, όπως ο κ. Κρόσλαντ, ισχυρίζονται ότι οι Ελληνοκύπριοι έχουν κάνει πολλές υποχωρήσεις. Μια τέτοια εκτίμηση υπονοεί ότι οι Τούρκοι δεν ξέρουν πώς να διαπραγματεύονται. Η Τουρκία γνωρίζει τον Μακάριο κι αν προχωρήσει σε οποιαδήποτε εδαφική παραχώρηση, ο Μακάριος θα την αποδεχθεί και θα ζητήσει περισσότερα» (20 Δεκεμβρίου 1976, FCO9/2397).