Σε έξαρση, όπως συμβαίνει παγίως σε προεκλογικές περιόδους, βρίσκεται το μέτωπο του εμφυλίου «πολέμου» στους κόλπους της ελληνικής Αριστεράς, τη στιγμή κατά την οποία οι ηγεσίες των δύο κοινοβουλευτικών εκπροσώπων της, KKE και Συνασπισμού – ΣΥΡΙΖΑ, αναγκάζονται να διασπάσουν τις δυνάμεις τους και σε ένα ακόμη, «νέο» μέτωπο: Πέραν, δηλαδή, του παραδοσιακού δικομματισμού, έχουν να αντιπαλέψουν και τα δύο άλλα μικρά κόμματα, το ΛΑ.Ο.Σ του κ. Γ. Καρατζαφέρη και τη Δημοκρατική Αναγέννηση του κ. Στ. Παπαθεμελή, που φαίνεται με αξιώσεις να διεκδικούν την ψήφο των «αγανακτισμένων ψηφοφόρων».
Δεδομένου ότι σύμφωνα με τις υπάρχουσες πολιτικές αναλύσεις, οι κ. Καρατζαφέρης και Παπαθεμελής προσβλέπουν σε διαρροές από τα δύο μεγάλα κόμματα, KKE και ΣΥΡΙΖΑ συνειδητοποιούν ολοένα και περισσότερο τον κίνδυνο να μην «εισπράξουν» εκείνοι τελικώς την ψήφο διαμαρτυρίας του εκλογικού σώματος. Ενδεικτικό αυτής της διάστασης που έχει η προεκλογική εκστρατεία της Αριστεράς, είναι ότι σε κάθε ευκαιρία όχι μόνο η κ. Αλέκα Παπαρήγα ή ο κ. Αλ. Αλαβάνος, αλλά και τα κορυφαία στελέχη και οι υποψήφιοι των δύο πλευρών, σε κάθε ευκαιρία στρέφουν τα βέλη τους ειδικά κατά του ΛΑ.Ο.Σ.
Σωστή επιλογή
Στην κεντρική προεκλογική συνέντευξή του ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφηνε, λίγα 24ωρα νωρίτερα, περιθώρια για αμφιβολίες: «Θέλω να πω ότι δεν είμαστε υπέρ της πεντακομματικής Βουλής, όπως λέγεται. Δεν θέλουμε εμείς να υπάρξουν στη Βουλή πολιτικές δυνάμεις οι οποίες θα δημιουργούν ξενοφοβία και ρατσισμό. Και γι’ αυτό, ενώ είναι κατανοητή η τάση ενίσχυσης γενικά των μικρών κομμάτων λόγω αυτής της κρίσης εμπιστοσύνης στον δικομματισμό, έχει σημασία νομίζω και η επιλογή που θα κάνουν οι πολίτες ανάμεσα σε αυτές τις δυνάμεις των άλλων κομμάτων», είπε ο κ. Αλαβάνος.
Την ίδια στιγμή, η «συμπίεση» των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και η επίτευξη του «στόχου» να μείνει τουλάχιστον τετρακομματική η επόμενη Βουλή, αποτελούν κεντρικούς πυλώνες του στόχου που έχει θέσει ο Περισσός. Το «ακραίο» σενάριο, πάντως, του να μείνει εκτός Κοινοβουλίου ο ΣΥΡΙΖΑ και, αντ’ αυτού, να εισέλθει το ΛΑ.Ο.Σ, δεν θα πρέπει να θεωρείται ότι βρίσκεται εκτός των «ευχών» των λεγόμενων σκληρών της ηγεσίας του KKE: Σε μια τέτοια περίπτωση, το KKE θα μπορεί και τυπικά θα μονοπωλεί τον τίτλο του μόνου κοινοβουλευτικού κόμματος της ελληνικής Αριστεράς.
Πάντως, ο Περισσός αντιμετωπίζει για την υλοποίηση των εκλογικών του στοχεύσεων δύο τουλάχιστον δυσκολίες: H αλήθεια είναι ότι για το Κομμουνιστικό Κόμμα η εκλογική συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ με το ΔΗΚΚΙ αποτέλεσε επικοινωνιακό πλήγμα, δεδομένου ότι το προηγούμενο διάστημα το κόμμα που είχε ιδρύσει ο κ. Δημ. Τσοβόλας ήταν εκ των λεγόμενων υπαρκτών πολιτικών δυνάμεων με τις οποίες το KKE θα μπορούσε να πραγματοποιήσει συνεργασίες. Και τώρα, ο σύμμαχος αυτός «χάθηκε».
Δικό του «παιδί»
Παράλληλα, καταγράφεται και σε προσωπικό επίπεδο ένα συγκεκριμένο εμπόδιο: στην ηγεσία του Συνασπισμού και στη θέση του επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα «παιδί» του KKE, ο κάποτε εκ των ηγετικών στελεχών του και πρώην ευρωβουλευτής κ. Αλέκος Αλαβάνος. Είναι γνωστό, βεβαίως, ότι με τους «πρώην» ο Περισσός έχει ανέκαθεν τις χειρότερες δυνατές σχέσεις.
Τέλος, σε πολιτικό επίπεδο οι εκατέρωθεν επιθέσεις δεν στερούνται εντάσεων: Το KKE δεν σταματά να χαρακτηρίζει το ΣΥΡΙΖΑ εν δυνάμει «δεκανίκι» του δικομματισμού που με τη στάση του αποπροσανατολίζει το λαϊκό κίνημα. O ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει το Κομμουνιστικό Κόμμα για τακτικές αδιέξοδης απομόνωσης.
Κατά τ’ άλλα αμφότεροι, εκτός από το να καταστρέφουν κάθε δυνατότητα γεφύρωσης των μεταξύ τους διαφορών, ανταγωνίζονται ως προς το ποιος θα καταγγείλει τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και τη Ν.Δ. για την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα και την ελληνική κοινωνία, όπως επίσης και στο ποιος θα δηλώσει με μεγαλύτερη κατηγορηματικότητα ότι δεν πρόκειται, σε περίπτωση μη επίτευξης αυτοδυναμίας, να συνεργαστεί με κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα για συγκρότηση κυβέρνησης συνεργασίας.