Είκοσι λεπτά πριν από τις εννέα, έξω από το στούντιο του debate: ανάμεσα σε πενήντα τουλάχιστον ρεπόρτερ, αναθεματίζω τη δημοσιογραφική μου μοίρα, που καλύπτω το ίδιο ρεπορτάζ με είκοσι κάμεραμεν και δέκα φωτογράφους. Από το βάθος του διαδρόμου βλέπω να κατηφορίζουν ο Νίκος Χατζηνικολάου με τον Τζόνη Καλημέρη και τον Δημήτρη Μιχαλέλη χαμογελαστοί – προς στιγμήν νιώθω σαν να γύρισε ο χρόνος πίσω και να βρέθηκα στον Alpha δύο χρόνια πριν, αλλά ένα ουρλιαχτό πίσω μου με συνεφέρνει: «Πρέπει να κλείσει η πόρτα! Τώρα! Θοδωρή! Κάνε κάτι!». Μια διευθύντρια παραγωγής της ΕΡΤ στα όρια του παροξυσμού: θέλει να αποκλείσει το στούντιο, μην και τρυπώσει μέσα κανένας δημοσιογράφος.
Αυτό που κάνει ο Θοδωρής, που μάλλον είναι υπεύθυνος ασφαλείας, είναι να χώσει τον αγκώνα του στο πλευρό μου και να μουγκρίσει «προχωράτε!». Αναγκαστικά σπρώχνω τον μπροστινό μου και το τσούρμο των δημοσιογράφων ξεκινάει. Στη μέση του διαδρόμου, η πόρτα μιας αίθουσας. Κοιτάζω μέσα και βλέπω στο βάθος της τις οθόνες ζωντανής μετάδοσης – είναι η εικόνα από το επτασφράγιστο στούντιο! Στη μία οθόνη η Μαρία Χούκλη πουδράρει το μάγουλό της, στη δίπλα ο Ν. Χατζηνικολάου έχει γυρίσει προφίλ και ξεκαρδίζεται -αλλά αυτός που είπε το αστείο είναι έξω από το πλάνο-, στην τρίτη οθόνη η Ελλη Στάη ψαχουλεύει την τσάντα της, στην τέταρτη ο Νίκος Ευαγγελάτος ξεκοκαλίζει τα χαρτάκια με τις ερωτήσεις του… και μέχρι να γυρίσω πάλι προς τον διάδρομο, το τσούρμο των δημοσιογράφων έχει χαθεί στη γωνία και έχω μείνει μόνη μου.
Ξεκινώ να πάω να τους βρω, αλλά εκείνη ακριβώς τη στιγμή βλέπω τον Στέλιο Παπαθεμελή να ξεμυτίζει από τη γωνία του διαδρόμου με μια μικρή κουστωδία υπαλλήλων της ΕΡΤ πίσω του. Οπως με κοιτάζει λίγο πιο παραξενεμένος απ’ ό,τι εγώ εκείνον, συνειδητοποιώ πως ξέμεινα στο πιο κατάλληλο μέρος: στον απαγορευμένο διάδρομο από τον οποίο μπαίνουν οι αρχηγοί στο στούντιο! Και το ακόμη σουρεαλιστικότερο είναι πως δεν είμαι η μόνη: με το που χάνεται στη μία άκρη του διαδρόμου ο κ. Παπαθεμελής, εμφανίζεται από την άλλη άκρη μια κυρία με ένα παγωτό στο ένα χέρι, κι ένα πεντάχρονο παιδάκι στο άλλο. Το καρτελάκι της γράφει «Διεύθυνση Ειδήσεων» και περπατάει σα να βρίσκεται σε πάρκο. Η διευθύντρια παραγωγής, που νωρίτερα έπαθε κρίση την ακολουθεί έξαλλη: «τι θέλεις εδώ; Φύγε!», ωρύεται. «Και ποια είσαι εσύ;», της κάνει η κυρία με το παιδάκι που για συμπαράσταση στη μαμά του βγάζει μια μικρή στριγγλιά – «σελω το παωτόοο!» – αλλά εκείνη ακριβώς τη στιγμή από το βάθος εμφανίζεται ο Γιώργος Καρατζαφέρης και ακόμη και το μικρό ησυχάζει. Ο αρχηγός του ΛΑΟΣ προχωράει με το στυλ μποξέρ που ενέπνευσε και την αφίσα με το γάντι, μας κοιτάζει και μας κλείνει το μάτι! Η παραγωγός φεύγει μαζί του και το πεδίο είναι πάλι ελεύθερο – στα επόμενα πέντε λεπτά περνούν μπροστά από μένα και την κυρία με το παιδάκι και μας κοιτούν αμήχανα ο Αλέκος Αλαβάνος με τον Αλέξη Τσίπρα, δύο καθαρίστριες με μπλε ποδιές που τρέχουν έντρομες, μην πέσουν στη μέση του διαδρόμου πάνω στον πρωθυπουργό, η Αλέκα Παπαρήγα, η Ολγα Τρέμη και τελευταίος ο Γιώργος Παπανδρέου, που μπορεί σε μας να μη δίνει καμία σημασία, αλλά σταματάει μπροστά στην πόρτα του κοντρόλ, μπαίνει ένα βήμα μέσα και αρχίζει να χαιρετά τους τεχνικούς διά χειραψίας! Εκείνοι του πιάνουν και κουβέντα. Κανείς δεν ασχολείται με τον αγνώστου ιδιότητος παχουλό κυριούλη που κάθε τόσο περνοδιαβαίνει τον απαγορευμένο διάδρομο φωνάζοντας «εγώ δεν θέλω κάμερες!» με εξαιρετικά αλλόκοτο ύφος.
Περιμένω εναγωνίως να δω και τον πρωθυπουργό να περνάει, αλλά σε εκείνο ακριβώς το σημείο ο Θεός της δημοσιογραφίας αποσύρει την εύνοιά του: αντί για τον Κώστα Καραμανλή, από την άκρη του διαδρόμου εμφανίζεται αγριεμένη η διευθύντρια παραγωγής, και… «εσείς τι ακριβώς κάνετε εδώ;». Το «ξέμεινα…» ποτέ δεν αποτέλεσε την καλύτερη δικαιολογία του κόσμου – κι έτσι τελικώς βλέπω τον πρωθυπουργό δέκα λεπτά αργότερα, από την οθόνη μιας τηλεόρασης. Μερικά δευτερόλεπτα να είχε αργήσει η διευθύντρια παραγωγής, θα είχα ολοκληρώσει το ρεπορτάζ. Αλλά πάλι στην ΕΡΤ όλα είναι πιθανά: μπορεί και να φταίνε οι δύο καθαρίστριες με τις μπλε ποδιές – ίσως αυτές να στάθηκαν πιο τυχερές από μένα, και γι’ αυτό να καθυστέρησε ο πρωθυπουργός…