«Είναι γνωστό, βεβαίως, ότι με τους «πρώην» ο Περισσός έχει ανέκαθεν τις χειρότερες δυνατές σχέσεις», σημειώναμε στο φύλλο της περασμένης Κυριακής αναφορικά με το κλίμα που επικρατεί στις σχέσεις KKE – ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα τώρα, στην κορύφωση της προεκλογικής εκστρατείας. Τη σκυτάλη πήρε αμέσως μετά, στην εφ’ όλης της ύλης συνέντευξή της στο Ζάππειο, η γ.γ. της Κ.Ε. του Κομμουνιστικού Κόμματος:
«Υπάρχει μια διεθνής εμπειρία που λέει ότι οι πρώην δεν κατάφεραν ποτέ να είναι συνεπείς. Είδατε πού κατάντησε ο Γκορμπατσόφ. Δεν ταυτίζω κανέναν με τον Γκορμπατσόφ. Λέω ότι οι πρώην δεν κατάφεραν ποτέ ούτε οι ίδιοι να αυγατίσουν, ούτε τον λαό να τον βοηθήσουν, ακριβώς γιατί είναι πρώην», υπογράμμιζε η κ. Αλέκα Παπαρήγα, στρεφόμενη ευθέως εναντίον του κ. Αλέκου Αλαβάνου.
Κύμα αντιδράσεων
Στον Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, παρά την επίσημη γραμμή να μην καταγραφεί αντιπαράθεση με το KKE «διότι από κάτι τέτοιο θα χάσει συνολικά η Αριστερά», οι επιθέσεις της κ. Παπαρήγα ξεσήκωσαν κύμα έντονων επικριτικών αντιδράσεων.
«Η λασπολογία και η συκοφαντία δεν συνιστούν αριστερή πολιτική πρακτική. Αλλά αν το γνώριζε αυτό το KKE, θα ήταν ένα διαφορετικό κόμμα», σημειωνόταν σε ανακοίνωση του γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ.
«Το KKE είναι το αυτιστικό κόμμα στην πολιτική ζωή του τόπου. Στη γωνία, με τον εαυτό του, για τον εαυτό του», υπογράμμισε σε δήλωσή του ο εκ των ηγετικών στελεχών του ΣΥΝ και από τους κεντρικούς εκφραστές της ανανεωτικής πτέρυγας του κόμματος κ. Δημήτρης Χατζησωκράτης.
Στο στόχαστρο των προσωπικού χαρακτήρα επιθέσεων που εξαπολύει η ηγεσία του KKE βρέθηκε, πέραν του κ. Αλέκου Αλαβάνου, και ο ευρωβουλευτής του ΣΥΝ κ. Δημήτρης Παπαδημούλης, με αφορμή τη στάση του σε μία από τις ψηφοφορίες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Το γνωστό για το ήπιο ύφος στις πολιτικές τοποθετήσεις και παρεμβάσεις του στέλεχος εξοργίστηκε: «Λυπάμαι ειλικρινά για την κατάντια, που δεν έχει καμία σχέση ούτε με την αλήθεια ούτε με το ήθος της Αριστεράς», είπε ο κ. Παπαδημούλης κληθείς να σχολιάσει τις εναντίον του επιθέσεις.
Ιστορία 40 ετών
Γεγονός είναι ότι αυτού του είδους και της έντασης συγκρούσεις ανάμεσα στις δυνάμεις της ελληνικής Αριστεράς δεν είναι κάτι νέο. Χρονολογούνται, για τη χώρα μας, τουλάχιστον από την εποχή της διάσπασης του ενιαίου Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας και τη δημιουργία του KKE Εσωτερικού. Επαναλαμβάνονται δε με ιδιαίτερη οξύτητα σε προεκλογικές περιόδους, με μοναδική εξαίρεση την εκλογική αναμέτρηση του καλοκαιριού του 1989, όταν οι δύο ηγεσίες συμμάχησαν, εκτιμώντας ότι η πολιτική και βιολογική πτώση του Ανδρέα Παπανδρέου θα οδηγούσε το ΠΑΣΟΚ σε διάλυση και συνεπώς η ελληνική Αριστερά θα ήταν δυνατόν να προσελκύσει δυνάμεις – μεγάλα τμήματα ψηφοφόρων του. H ανθεκτικότητα του A. Παπανδρέου και του κόμματος που είχε ιδρύσει, σε συνδυασμό με την απόφαση για (βραχύβια κυβερνητική) συνεργασία της Αριστεράς με τη Ν.Δ. έφεραν τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα από εκείνα που προσδοκούσαν «δογματικοί» και «ανανεωτικοί» του -τότε- ενιαίου Συνασπισμού.
Η νέα διάσπαση που ακολούθησε έφερε το KKE υπό την ηγεσία της κ. Παπαρήγα να αυτονομείται, και στελέχη του κόμματος είτε να παραμένουν στον Συνασπισμό, είτε να δημιουργούν μικρότερες κομμουνιστικές ομάδες και κινήσεις. Από εκείνους που παρέμειναν στον ΣΥΝ, κάποιοι πήγαν στο ΠΑΣΟΚ και κάποιοι άλλοι έχουν σήμερα την πλειοψηφία στην Κουμουνδούρου, με κορυφαίο τον πρόεδρο Αλέκο Αλαβάνο.