«Ας χαμηλώσει επιτέλους κάποιος τη μουσική!». Ωρα 7 μ.μ. στο κεντρικό εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο νεαρός που είχε επιφορτιστεί με το καθήκον του… ζάπινγκ ίδρωνε από την ένταση. Αμέσως, η φωνή του Μάνου Τσάο έδωσε τη θέση της σ’ αυτήν της παρουσιάστριας που είχε ξεκινήσει την αντίστροφη μέτρηση για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των exit polls.
Με τη σειρά, ΝΕΤ, ΣΚΑΪ, ALPHA, ΑΝΤ1, MEGA, ALTER. Ηδη από την πρώτη σχετική κάρτα ξέσπασαν πανηγυρισμοί, ενώ ένας βουβός αλλά πολύ ηχηρός αναστεναγμός ανακούφισης βγήκε από τα στόματα όλων. «Επιτέλους! Επιτέλους, αυτό ήταν…». Η εικόνα επέστρεψε στον ΣΚΑΪ, που έδινε τα θετικότερα για το κόμμα αποτελέσματα, αλλά λίγο πια ενδιέφεραν τα περαιτέρω τους παρευρισκομένους.
«Ευτυχώς, όλα καλά. Ημουν σίγουρος ότι θα πάμε καλά, αλλά ποτέ δεν ξέρεις σ’ αυτή τη χώρα», λέει με ζωγραφισμένη την ικανοποίηση στο πρόσωπό του ο Νίκος, 30 ετών, που δεν είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά «απλός φίλος», όπως συστήνεται. «Εάν και αυτή τη φορά δεν ανέβαιναν τα ποσοστά, θα είχα σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσο αξίζει κανείς να ασχολείται με όλα αυτά πια», συμπληρώνει και μας αφήνει: μόλις είχε φτάσει στο εκλογικό κέντρο ο κολλητός του. «Ναι ρε μεγάλε, ναι!» λένε με μια φωνή και αγκαλιάζονται. Πιο πέρα, η μικρή Αλίκη σκαρφαλώνει στις πλάτες του μπαμπά της. «Ηταν δεδομένο ότι θα ανέβουμε», λέει εκείνος. «Ολα ήταν με το μέρος μας, το debate που όλοι είπαν ότι ο Αλαβάνος τα πήγε καλά ήταν μόνο το κερασάκι στην τούρτα. Ηταν απλά η ώρα του Συνασπισμού».
Για μια στιγμή επικρατεί ησυχία, ίσα ίσα για να ακουστεί το σχόλιο κάποιου τηλεδημοσιογράφου, ότι το ΠΑΣΟΚ ενδέχεται να συγκεντρώνει το χαμηλότερο ποσοστό από το ’81. Αυτό ξεσηκώνει νέο γύρο επευφημιών. «Χα χα, αυτό κι αν είναι μάθημα!» ακούγεται από κάπου.
Η αισιοδοξία πάντως δεν έλειπε από τη μικρή αλλά ζωντανή παρέα που είχε σχηματιστεί από νωρίς το απόγευμα στο εκλογικό κέντρο του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Ματθαίος είχε έρθει με την κόρη του, ο Νίκος πέρασε πηγαίνοντας στη δουλειά, η Χριστίνα είδε κίνηση και… έμεινε. Ο μέσος όρος ηλικίας δεν ξεπερνούσε τα 30. «Θα πάμε καλά, είμαι σίγουρη», έλεγε γύρω στις 6 μ.μ. η Χριστίνα. «Σύμφωνα με όσα ακούω δεξιά κι αριστερά, όσα μου λένε οι φίλοι μου, το 4,7 που δίνουν οι δημοσκοπήσεις είναι πλασματικό. Απλά, δεν αποτυπώνει την αλήθεια. Ο κόσμος τους έχει σιχαθεί όλους πια, δεν πάει άλλο».
Η διάθεση αποτυπωνόταν και στην επιλογή των τραγουδιών – η Πανεπιστημίου δονούνταν υπό τους ήχους της ρέγκε κυρίως…
Η αλήθεια είναι πάντως πως οι μικροπωλητές που είχαν απλώσει την πραμάτεια τους ακριβώς μπροστά από το εκλογικό κέντρο, στην είσοδο του μετρό, μάλλον μονοπωλούσαν το ενδιαφέρον των περαστικών. Πετσέτες, μπλούζες, τσατσάρες, τσάντες άλλαζαν διαρκώς χέρια και τα μάτια σπάνια σηκώνονταν για να συναντήσουν τις αφίσες που στόλιζαν το ξύλινο περίπτερο του ΣΥΡΙΖΑ ή έστω από περιέργεια για τα όσα διαδραματίζονταν εκεί. «Εδώ, στο μεροκάματο», λέει χαμογελώντας ο Ρακάλ. «Εκλογές έχουμε, το ξέρω, αλλά όπως βλέπετε τον κόσμο δεν τον νοιάζει και πολύ. Πρέπει να ψωνίσει, πρέπει να φάει». Γυρίζει την πλάτη του για να εξυπηρετήσει μια πελάτισσα. «Macedonia is greek», γράφει η μπλούζα του.