Το καλοκαίρι του 1997 η Ιεραρχία της Ελλαδικής Εκκλησίας ήταν σε αναβρασμό. Ο Σεραφείμ μιλούσε για «κοράκια που κράζουν και περιμένουν να ψοφήσει το πρόβατο για να το φάνε». Την ίδια στιγμή κάποιοι Αρχιερείς σχεδίαζαν τη νέα εποχή που θα έφερνε τον «εκσυγχρονισμό» και στην Εκκλησία.
Δέκα χρόνια μετά, η Εκκλησία της Ελλάδος βιώνει και πάλι ανάλογες στιγμές. Ενας αρχιεπίσκοπος δίνει μεγάλη μάχη για τη ζωή του, το ευρύτερο «περιβάλλον» του προσπαθεί να τον κρατήσει και να κρατηθεί στην «εξουσία», οι επίδοξοι διάδοχοί του -ορισμένοι ιδιαίτερα ευεργετημένοι από τον ίδιο- προετοιμάζονται, ενώ σενάρια περί διαδοχής βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Μέσα στο κλίμα αυτό κάποιοι αρχιερείς εκφράζουν εμμέσως την ευχή ο κ. Χριστόδουλος να αναλάβει την πρωτοβουλία που θα αποτρέψει μια πιθανή παρατεταμένη ακυβερνησία στην Εκκλησία.
Από την εποχή του Αρεταίειου
Αυτή τη φορά οι ενδιαφερόμενοι φάνηκαν να είναι έτοιμοι από καιρό. Ορισμένοι έδειξαν μάλιστα ιδιαίτερη σπουδή και δεν δίστασαν να ξεκινήσουν τις παρασκηνιακές επαφές λίγες μόλις ώρες μετά την εισαγωγή του κ. Χριστόδουλου στο Αρεταίειο. «Ακούμε ότι είναι σοβαρά, πεθαίνει», έλεγαν οι καλοθελητές κληρικοί σε εκκλησιαστικούς παράγοντες διαμορφώνοντας κλίμα. Στην ίδια κατεύθυνση ορισμένοι ρασοφόροι και λαϊκοί «φίλοι» του Αρχιεπισκόπου δεν έχαναν την ευκαιρία να διοχετεύουν σε εκπροσώπους των ΜΜΕ πληροφορίες -με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες- για την κατάσταση της υγείας του. Η διαδοχολογία είχε μόλις ξεκινήσει με ορισμένους εκ των πιθανών πρωταγωνιστών της επόμενης αρχιεπισκοπικής εκλογής να έχουν αρχίσει διερευνητικές επαφές με ιεράρχες αλλά και πολιτικούς.
Ωστόσο, μόλις οι πρώτες πληροφορίες για μυστικά δείπνα σε μοναστήρια ή ξενοδοχεία ήρθαν στο φως της δημοσιότητας συνάντησαν την αποδοκιμασία της κοινής γνώμης. Οι βιαστικοί διεκδικητές του θρόνου του Αθηνών «ανέκρουσαν πρύμναν». «Κατάλαβαν ότι αν συνέχιζαν, θα βρίσκονταν αντιμέτωποι με τη λαϊκή κατακραυγή και θα έκαιγαν μόνοι τους το χαρτί μιας πιθανής υποψηφιότητάς τους», σημειώνει ιεράρχης που εξελέγη επί Σεραφείμ και προσθέτει: «Ακόμα δεν είδαμε τίποτε. Αυτά που συμβαίνουν σήμερα ωχριούν μπροστά σε όσα έκαναν οι υπονομευτές του Σεραφείμ. Θυμάμαι το φθινόπωρο του 1993 όταν μετέβη στο εξωτερικό προκειμένου να υποβληθεί σε εξετάσεις για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε με το αναπνευστικό του. Την ίδια περίοδο είχαν παρουσιαστεί και τα πρώτα συμπτώματα που αργότερα θα του προκαλούσαν νεφρική ανεπάρκεια. Η ολιγοήμερη απουσία του από τις εργασίες της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου ώθησε μερικούς «αδελφούς» αρχιερείς να ζητήσουν την παραίτησή του. Ανάμεσά τους και μέλη της Χρυσοπηγής…»
Αναζωπύρωση συζητήσεων
Την περασμένη Δευτέρα η είδηση ότι η επιδείνωση της υγείας του κ. Χριστόδουλου δεν επέτρεψε στον καθηγητή Ανδρέα Τζάκη να προχωρήσει στη μεταμόσχευση ήπατος προκάλεσε σοκ στην Ιεραρχία. Ταυτόχρονα, όμως, αναζωπύρωσε τις συζητήσεις για τη διαδοχή του. Πιο προσεκτικά αυτή τη φορά, ξεκίνησαν και πάλι -με τη μορφή έντονου προβληματισμού- οι μυστικές διαβουλεύσεις, η καταγραφή των συσχετισμών στην Ιεραρχία, τα σενάρια, οι εκτιμήσεις για τις πιθανές συμμαχίες αλλά και οι επαφές με πολιτικούς. Πληροφορίες μάλιστα αναφέρουν πως τουλάχιστον δύο εκ των φερομένων ως υποψηφίων -από τη νέα γενιά- συναντήθηκαν τις προηγούμενες ημέρες με κυβερνητικούς αλλά και κομματικούς παράγοντες. Πρόσωπα του κοντινού περιβάλλοντός τους τις χαρακτήρισαν απλά «εθιμοτυπικές». Αξίζει να σημειωθεί ότι μακριά από τη διαδοχολογία έμειναν οι Μητροπολίτες Θηβών κ. Ιερώνυμος και Θεσσαλονίκης κ. Ανθιμος που είχαν διεκδικήσει τον αρχιεπισκοπικό θρόνο το 1998.
Σήμερα, τέσσερις και πλέον μήνες από την ώρα που ξεκίνησε η περιπέτεια της υγείας του Αρχιεπισκόπου, η Ιεραρχία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον σεβασμό προς το πρόσωπο του σκληρά δοκιμαζόμενου κ. Χριστόδουλου και τις φιλοδοξίες των επίδοξων διαδόχων του.