Στη διαδικασία των διαγωνισμών μέσω των οποίων θα προκύψουν οι προσφορές και οι τελικές αναθέσεις υλοποίησης βρίσκεται, το ύψους 26,74 δισεκατομμυρίων ευρώ νέο δεκαετές εξοπλιστικό πρόγραμμα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Με το Ενιαίο Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Ανάπτυξης Εκσυγχρονισμού (ΕΜΠΑΕ 2006-2015) το οποίο εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Αμυνας το καλοκαίρι του 2006, επιδιώκεται η βελτίωση της αποτελεσματικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων, η αύξηση της αποτρεπτικής -και όχι πλέον αμυντικής- ικανότητας της χώρας, καθώς και ο εξορθολογισμός των αμυντικών δαπανών με απώτερο στόχο τη σταδιακή ελάττωση και σταθεροποίησή τους σε νούμερα που δε θα υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ.
Στο 1% του ΑΕΠ
Για την ακρίβεια, στόχος της κυβέρνησης είναι το ύψος των αμυντικών δαπανών να διαμορφωθεί στο τέλος της δεκαετίας στο 1% του ΑΕΠ, πράγμα πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Το πρόγραμμα, που χωρίζεται σε δύο πενταετείς περιόδους, προβλέπει την έγκριση 11,39 δισεκατομμυρίων ευρώ για την πρώτη φάση και 15,35 δισεκατομμύρια ευρώ για τη δεύτερη, από τις οποίες όμως αναμένεται να αφαιρεθούν 8,5 και 1,1 δισεκατομμύρια ευρώ αντίστοιχα, αμφότερα για αποπληρωμές προηγούμενων χρεών.
Ετσι λοιπόν για την αγορά των νέων οπλικών συστημάτων της πρώτης πενταετίας περισσεύουν μόλις 2,89 δισεκατομμύρια ευρώ και οι υποψήφιοι μνηστήρες είναι πολλοί. Σύμφωνα με πληροφορίες, η κυβέρνηση φέρεται, λόγω του υψηλού κόστους και της δημοσιονομικής επιβάρυνσης που αυτό θα επιφέρει, να μεταθέτει την αγορά των νέων μαχητικών αεροσκαφών στη δεύτερη περίοδο, πράγμα που πιθανώς να ευνοεί και τα σενάρια για προτίμηση της κυβέρνησης για το αμερικανικό JSF (εκσυγχρονισμένη έκδοση του F-16), έναντι των «παρωχημένων» Γιουροφάιτερ, Ραφαέλ και Σουχόι.
Με βάση λοιπόν τα παραπάνω και με δεδομένες τις επιχειρησιακές ανάγκες των τριών επιτελείων, οι προτεραιότητες της κυβέρνησης για την τρέχουσα πενταετία φαίνεται να εστιάζονται κατά κύριο λόγο στα τεθωρακισμένα οχήματα μάχης για λογαριασμό του Στρατού Ξηράς, στις φρεγάτες πολλαπλού ρόλου για λογαριασμό του Πολεμικού Ναυτικού και στα αεροσκάφη προκεχωρημένης εκπαίδευσης για λογαριασμό της Πολεμικής Αεροπορίας.
Σε αντίθεση με το μαχητικό αεροσκάφος, και για τις τρεις αυτές κατηγορίες, εικάζεται ότι ο τελικός ανάδοχος θα προέρχεται από χώρες ή κοινοπραξίες χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης, γεγονός που θα ικανοποιεί και τα «πολιτικά» κριτήρια της αγοράς. Γι’ αυτό όμως, αναμένεται να δοθεί σαφέστερη απάντηση στο προσεχές διάστημα.
Το θέμα πάντως που δείχνει να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον στον τομέα των εξοπλιστικών συστημάτων είναι οι καθυστερήσεις που συχνά σημειώνονται στην αγορά των αντίστοιχων πυρομαχικών, πράγμα το οποίο αναιρεί την ίδια την αγορά του οπλικού συστήματος μιας και αυτό, μη μπορώντας να χρησιμοποιηθεί με τον τρόπο που προβλέπεται, παραμένει για αρκετό καιρό καθηλωμένο και ανενεργό. Ο κίνδυνος απόκτησης πανάκριβων οπλικών συστημάτων που πιθανώς να τεθούν σε ακινησία λόγω καθυστέρησης απόκτησης συνοδευτικού εξοπλισμού, πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί.
Οχι καθυστερήσεις
Τα οποιαδήποτε συστήματα αποφασιστεί από την ηγεσία του υπουργείου ότι πρέπει να αγοραστούν, αναφέρουν στρατιωτικές πηγές, οφείλουν να αγοραστούν ταυτόχρονα με τον προβλεπόμενο πρόσθετο εξοπλισμό τους. Τα παραδείγματα καθυστερήσεων στο παρελθόν είναι αρκετά και η χώρα είναι σαφές ότι δεν έχει την πολυτέλεια για καθυστερήσεις, που να θέτουν υπό αμφισβήτηση την επιχειρησιακή αξία των δαπανηρών αυτών επενδύσεων.