«Δεν προκύπτουν στοιχεία για την εμπλοκή πολιτικών προσώπων» ήταν το σχόλιο ανώτατων δικαστικών κύκλων για τις έως τώρα έρευνες περί την πολύκροτη υπόθεση Siemens, ωστόσο μόλις δύο εβδομάδες πριν η αμερικανική δικηγορική εταιρεία Debevoise and PlimptoLLP είχε παραδώσει στον αρμόδιο εισαγγελέα Πρωτοδικών κ. Παναγιώτη Αθανασίου ένα διάγραμμα με τίτλο «ανοικτές πληρωμές 2%».
Το διάγραμμα στηρίζεται στην κατάθεση του Wolfgang Rudolph στην εισαγγελία του Μονάχου -δηλαδή ενός εκ των χειριστών των «μαύρων ταμείων»- στις 12 Φεβρουαρίου του 2007. Σημειώνεται ότι οι πληρωμές 2% ήταν οι πληρωμές για το «πολιτικό προσωπικό». Αλλωστε, όπως συνάγεται και από τα αιτήματα δικαστικής συνδρομής που έχει αποστείλει ο εισαγγελέας κ. Αθανασίου, οι πληρωμές αυτές φθάνουν τα 11.000.100 ευρώ σε χρονικό διάστημα δύο ετών (2001 – 2003). Από τον όγκο αυτών των πληρωμών, η εισαγγελική έρευνα δεν κατάφερε να εντοπίσει κάποια «ένδειξη» ευθύνης έστω και για αδικήματα που έχουν παραγραφεί. Ισως γιατί δέν έψαξε…
Πάντως, η δημοσιογραφική έρευνα της «Κ» εντόπισε λογαριασμούς και υπεράκτιες εταιρείες στις οποίες κατευθύνθηκε «πολιτικό χρήμα», δηλαδή υλικό που έως σήμερα δεν έχει απασχολήσει την ανάκριση.
Στη λειτουργία των «μαύρων ταμείων» της Siemens πριν από το 2001, η μητρική εταιρεία είχε προβλέψει «χωριστή δομή για την πληρωμή υπουργών και άλλων εκλεγμένων αξιωματούχων σε ολόκληρο τον κόσμο…» δήλωσε σε τηλεφωνική του επικοινωνία με την «Κ» πρώην διαχειριστής των «μαύρων ταμείων» που έκανε χρήση του δικαιώματος να μην καταθέσει στο δικαστήριο του Μονάχου επειδή είναι κατηγορούμενος. «Για την Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ενημερωνόταν ο κ. Χαρντς, οικονομικός διευθυντής τηλεπικοινωνιών, εφ’ όσον επρόκειτο να πάρει χρήματα πρωθυπουργός ή υπουργός σε επιτελική θέση. Αργότερα, τις εγκρίσεις τις εδιναν οι κ. Κοχ και Μπέρνσαου…». Στην προανάκριση του κ. Αθανασίου, τα ονόματα αυτά δεν διαδραμάτισαν τον παραμικρό ρόλο ούτε ζητήθηκε η εξέταση κάποιου εξ αυτών…
Αυτά τα τρία ονόματα επιβεβαιώνονται και από την κατάθεση του κ. Νιντλ, χειριστή των «μαύρων ταμείων», στις 23 Νοεμβρίου 2007 στην ανακρίτρια Μπόιμλερ Χεσλ, κατάθεση που έχει στη διάθεσή της η «Κ».
Στην κατάθεσή του ο κ. Μπέρνσαου (σ.σ.: την παρέδωσε μετά τη δημοσίευσή της ο υπογράφων στον κ. Αθανασίου), όπως αποτύπωνεται σε έκθεση της βαυαρικής αστυνομίας τον Ιούλιο του 2007, λέει ότι «ο κ. Μαυρίδης εξυπηρετούσε το προσωπικό του ΟΤΕ και ο κ. Χριστοφοράκος τους διοικούντες τον οργανισμό και πιθανώς και αλλους αξιωματούχους» (πέραν του ΟΤΕ). Δύο συνεργάτες του κ. Μπέρνσαου κατά τη δεκαετία του ’90, είπαν στην «Κ» ότι «ο κ. Μπέρνσαου γνώριζε ονομαστικά ορισμένους από τους Ελληνες πολιτικούς, μάλιστα και των δύο μεγάλων κομμάτων».
Οι λίστες των ταξιδιών
Οι λογαριασμοί που χρησιμοποιήθηκαν για τις πληρωμές ήταν ο 350001860647 και ο 3500013870399, στην τράπεζα Ραϊφεϊζενμπάνκ» του Σάλτσμπουργκ. Χειρίστρια των Ελλήνων «πελατών» ήταν η κυρία Γκ. (ούτε αυτής ζητήθηκε η εξέταση…), ενώ σε αρκετές περιπτώσεις -αναφέρει στέλεχος της Siemens Financial Services- οι πληρωμές γίνονταν από Ελληνες, στελέχη της Siemens, στην Ελβετία κυρίως στους «ταμίες» τους και, πολύ σπανιότερα, σε δύο ή τρεις περιπτώσεις, αυτοπροσώπως στους ίδιους τους πολιτικούς. Οι λίστες γι’ αυτά τα ταξίδια υπάρχουν στη μητρική εταιρεία. Πρόκειται για τις ίδιες λίστες για τις οποίες μίλησε στην κατάθεσή της η κ. Κατερίνα Τσακάλου.
Η εξοικείωση των υπαλλήλων της μητρικής Siemens με τις «χρήσιμες πληρωμές» που μετά την αναγωγή τους σε αξιόποινες πράξεις, το 1999, μετονομάστηκαν σε «διακριτικές πληρωμές» ήταν τέτοια, που σε αρκετές περιπτώσεις γνώριζαν και τους «ταμίες» των πολιτικών προσώπων τα οποία πλήρωναν τουλάχιστον κατ’ όνομα (στην «Κ» επιδείχθηκαν τετοια ονόματα ή δόθηκαν σημειώματά τους).
Και από τα δύο κόμματα
Ο «αλληθωρισμός» της προανάκρισης ως προς την πολιτική δεν σταματάει στα πρόσωπα. Αφορά και συμβάσεις. Μάρτυρας που κατέθεσε στο δικαστήριο του Μονάχου ανέφερε στην «Κ» ότι για την περίφημη πια «σύμβαση 8002» του ΟΤΕ πληρώθηκαν πολιτικοί και από τα δύο μεγάλα κόμματα. Το ίδιο έγινε με την προγραμματική συμφωνία του ΟΣΕ, τα προγράμματα του στρατού ΠΑΤΡΙΟΤ, ΕΡΜΗΣ και το σύστημα ασφαλείας C4 Ι.
Στο διάγραμμα των πληρωμών 2% της Debevoise εμφανίζονται δύο φυσικά πρόσωπα, ο κ. Μιχάλης Βόγιας και ο κ. Ι. Πιταούλης, που φαίνεται να συνδέονται με τη σύμβαση για τα ΠΑΤΡΙΟΤ, ο πρώτος, και με ένα πρόσωπο στο περιβάλλον του γραφείου του τέως πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, ο δεύτερος.
Ο δικαιούχος του δεύτερου εμβάσματος, το οποίο αποστέλλεται στις 4 Φεβρουαρίου 1999, μόλις έξι ημέρες πριν από το ΚΥΣΕΑ, που εγκρίνει τη σύμβαση για τα ΠΑΤΡΙΟΤ δεν είχε κληθεί από τον κ. Αθανασίου όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές. Φυσικά, ο κ. Πιταούλης που ήταν ναυτικός και έχει τώρα ένα μεσιτικό γραφείο στα βόρεια πράστια της Αθήνας τα διαψεύδει όλα αυτά. Γεγονός πάντως είναι ότι άνθρωποι που «έδωσαν το πράσινο φως» για την πληρωμή θυμούνται ότι ο δικαιούχος του λογαριασμού 411229486 στην τράπεζα ABAMRO (κ. Πιταούλης) θα έδινε τα χρήματα σε άλλο πρόσωπο (δεύτερο παρένθετο) το οποίο θα τα έδινε στον τελικό δικαιούχο. Ο κ Πιταούλης πήρε 1 εκατομμύριο μάρκα.
Ελαβε το «ΟΚ»
Ο κ. Νιντλ δίνει εντολή να πληρωθεί ο κ. Μ. Βόγιας στις 7 Οκτωβρίου 1998, ταυτόχρονα με το «ΟΚ» του τότε υπουργού Εθνικής Αμυνας κ. Ακη Τσοχατζόπουλου για το σύστημα ΠΑΤΡΙΟΤ. Ο κ. Βόγιας μέσω του δικηγόρου του υποστηρίζει ότι τα 2,3 εκατομμύρια ευρώ που έλαβε από τη Siemens ουδέποτε δόθηκαν αλλού, αλλά τα διαχειρίστηκε ο ίδιος στον λογαριασμό της τραπεζας Credit Suisse της Ζυρίχης. Δεν εκλήθη όμως να τα πει αυτά στον αρμόδιο εισαγγελέα – ώς την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Για το πρόγραμμα ΠΑΤΡΙΟΤ ο κ. Νιντλ στην κατάθεσή του αναφέρει ότι έδωσε 1 – 2 εκατομμύρια δολάρια στον κ. Μίλτο Ψαρρό (βλ. κατάθεση Νιντλ). Ο κ. Ψαρρός, κάτοικος Κηφισιάς, δεν εκλήθη παρ’ όλο που η απομάκρυνσή του απο τη Siemens είχε σχέση με την πληρωμή αυτή…
Λίγο αργότερα, το 1999, η Siemens αναλάμβανε την κατασκευή του συστήματος ΕΡΜΗΣ-2 για τις τηλεπικοινωνίες του στρατού. Η Siemens τιμολογεί στο πλαίσιο αυτό την εταιρεία Dasa. H Dasa πληρώνει μια εταιρεία off shore ονόματι Pacific Οceaστη Midland Bank στο Μονακό απ’ όπου ο συνεργαζόμενος με τη Siemens μεσάζων πληρώνει δύο πολιτικούς της τότε αντιπολίτευσης (Ν.Δ., το ένα πρόσωπο πληρώθηκε μέσω συγγενούς) και τρεις του ΠΑΣΟΚ (δύο πολιτικοί και ένας υπηρεσιακός παράγων).
Ανέγγιχτοι λογαριασμοί
Λογαριασμοί τριών άλλων εταιρειών, της Sandbury, της Ashby και της Harcourt, βρίσκονται με βάση τα στοιχεία της γερμανικής δικογραφίας σε δύο τράπεζες του Μονακό, στις οποίες έδειχνε μεγάλη «αδυναμία» ο κ. Μιχάλης Χριστοφοράκος. Στα στοιχεία της η αμερικανική δικηγορική εταιρεία «χρεώνει» αυτές τις «μαύρες πληρωμές» στο 2% των πολιτικών πληρωμών, όπως και μία άλλη της τράπεζας Merril Lynch Pierre Fenner επ’ ονόματι της εταιρείας Supersatellite LTD. Ολοι αυτοί οι λογαριασμοί παραμένουν ανέγγιχτοι.
Τέλος, ένα μεγάλο μέρος του «πολιτικού χρήματος «που συνδέεται με τις εκλογές του 2004 κατευθύνθηκε από την Placid Blue Corporation, όπως έγινε γνωστό από μια κίνηση που έγκαιρα και καίρια έκανε ο κ. Αθανασίου, σε δύο ναυτιλιακές εταιρείες. Η κίνηση του κ. Αθανασίου δεν άρεσε σε εκείνους προφανώς που κινδυνεύουν να εκτεθούν από αυτήν και που διατύπωσαν κάποια παράπονα αρμοδίως για «υπερβολικό ζήλο» του εισαγγελέα. Και αυτό, γιατί οι αποδέκτες των 2,3 εκατομμυρίων ευρώ των πολιτικών πληρωμών του 2004 ήταν τα ίδια πρόσωπα με εκείνα που πληρώθηκαν και από την άλλη εταιρεία του κ. Χριστοφοράκου, την fairways estates. Τα ονόματα των παρένθετων προσώπων -τουλάχιστον για τη μία εταιρεία- είναι γνωστά από μηνός περίπου. Και… φυσικά δεν εκλήθησαν να καταθέσουν!