Παρά τις διαβεβαιώσεις για σταθερή πορεία του πρωθυπουργού στο προχθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο η σοβούσα πολιτική και οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρα και αποδυναμώνει την κυβέρνηση είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι θα αναπαράγει κατά τακτά διαστήματα ανταρσίες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας και θα καθιστά έτσι προβληματική την άσκηση πολιτικής συμβατής με το πρόγραμμα των μεταρρυθμίσεων που έχει εξαγγείλει ο κ. Κώστας Καραμανλής. Τις νέες ανταρσίες θα τις δούμε στις αμέσως προσεχείς ημέρες, επ’ ευκαιρία της κατάθεσης του προσχεδίου του προϋπολογισμού του 2009 και κυρίως της συζήτησής του στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής.
Πράγματι, στην πρόσφατη αναθεώρηση του Συντάγματος, περιελήφθη διάταξη που προβλέπει ότι οι βουλευτές μπορούν να υποβάλουν προτάσεις για αύξηση συγκεκριμένων κονδυλίων του προϋπολογισμού, ενώ μέχρι τώρα τον ψήφιζαν ή τον καταψήφιζαν στην Επιτροπή της Βουλής, στο σύνολό του. Είναι προφανές ότι η διάταξη αυτή δίνει την ευκαιρία όχι μόνο στον κ. Γ. Μανώλη που θέλει να εκπροσωπεί τα συνδικάτα, αλλά και στον κάθε βουλευτή είτε είναι φιλελεύθερος είτε της λαϊκής Δεξιάς, να ζητεί, π.χ., αύξηση των πιστώσεων για την υγεία, για την παιδεία, για την περιφερειακή ανάπτυξη κ.λπ., για κάθε τι δηλαδή που πιστεύει ότι αναδεικνύει το φιλολαϊκό του ή το κοινωνικό του προφίλ. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι σε μια περίοδο που η κυβέρνηση και ειδικά ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφης θα προσπαθεί να επιτύχει την έγκριση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής για έναν δύσκολο και αμφιλεγόμενο προϋπολογισμό, που μέσα σε συνθήκες προϊούσης κρίσεως της οικονομίας επιβάλλει φόρους για να αποφύγει τον κοινοτικό πέλεκυ της επιτήρησης, οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας θα παίζουν τα δικά τους κομματικά ή πολιτικά παιχνίδια για να κερδίσουν πόντους δημοτικότητας.
Μέτωπα
Το συγκρουσιακό σκηνικό, λοιπόν, είναι έτοιμο για να εμφανισθούν όχι ένας ή δύο αντάρτες, αλλά περισσότεροι που θα παρουσιάζονται μάλιστα ως αντιρρησίες συνειδήσεως ή ως εκφραστές του δυσαρεστημένου από την οικονομική πολιτική λαού. Και σε ποιον θα απαντά τότε ο κ. Γ. Αλογοσκούφης ή ο κ. Αντ. Μπέζας; Στην αντιπολίτευση που θα τον μαστιγώνει για την αντιλαϊκή του πολιτική ή στους βουλευτές της παράταξής του που θα ζητούν αλλαγή της οικονομικής πολιτικής; Τα μέτωπα, λοιπόν, στα οποία θα υποχρεούται να μάχεται η κυβέρνηση δεν είναι μόνο μπροστά της αλλά και πίσω της. Και αυτός ο διμέτωπος ή θα την αποδυναμώσει εντελώς, αφού για να ψηφισθεί ο προϋπολογισμός τον Δεκέμβριο στην Ολομέλεια θα πρέπει από αυτόν τον μήνα στην Επιτροπή να διαπραγματευθεί με τους αντάρτες και να συμβιβασθεί ή θα τη φθείρει πολιτικά και ανεπανόρθωτα. Και το σκηνικό αυτό δεν αφορά μόνο τον προϋπολογισμό και γενικά κάθε νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης, που έχοντας τώρα μόνο 152 βουλευτές, υποχρεώνεται να κάνει αναξιοπρεπείς διαπραγματεύσεις με τους κάθε φορά αντάρτες για να λάβει την ψήφο τους, χάνοντας έτσι κάθε κύρος.
Ολοι αυτοί όμως οι συμβιβασμοί, όλα αυτά τα αναξιοπρεπή παζάρια στα οποία θα πρωτοστατούν ο γραμματέας του κόμματος και ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας κ. Ζαγορίτης και Τραγάκης, είναι προφανές ότι αντανακλούν το κύρος και την ηγετική εικόνα του κ. Κώστα Καραμανλή. Αυτόν φθείρουν πρωτίστως και γι’ αυτό όσοι τον γνωρίζουν καλά είναι πεπεισμένοι ότι δεν θα ανεχθεί αυτό το καθημερινό πριόνισμα και θα προχωρήσει όσο μπορεί πιο γρήγορα σε πρόωρες εκλογές. Πιθανόν και νωρίτερα του σχεδίου που είχε μέχρι τώρα κατά νουν για εκλογές την άνοιξη του 2009. Κανείς εκ των συνεργατών του δεν αποκλείει τώρα εκλογές πιο νωρίς γιατί, όπως όλοι συμφωνούν, σε λίγο θα διαπιστωθεί ότι δεν μπορεί να κυβερνήσει όχι μόνο γιατί έχει 152 βουλευτές, αλλά και γιατί η Κοινοβουλευτική Ομάδα είναι ένα σκορποχώρι με καπετανάτα που το καθένα έχει τους δικούς του στόχους και επιδιώξεις.
Μπορεί ένας ριζικός και δομικός ανασχηματισμός, όπως εισηγείται π.χ. ο κ. Δημ. Αβραμόπουλος, να εξασφαλίσει τη στιβαρή διακυβέρνηση που χρειάζεται ο τόπος σε περιόδους εντεινόμενης πολιτικής αμφισβήτησης και οικονομικής κρίσης; Το πιστεύει ο κ. Γ. Σουφλιάς, η κ. Ντόρα Μπακογιάννη και ο κ. Ευ. Μεϊμαράκης που κι αυτοί απεύχονται τις πρόωρες εκλογές, αλλά από ό,τι φαίνεται δεν συμφωνεί ο κ. Κώστας Καραμανλής, ο οποίος είναι πεπεισμένος ότι η κόκκινη γραμμή που έθεσε με το τελεσίγραφό του στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής θα παραβιάζεται συνεχώς, με αποτέλεσμα να σέρνεται η κυβέρνηση και από την άλλη έχει και την υποψία ότι η πρόταση για ανασχηματισμό εκφράζει την επιθυμία των δελφίνων να τον ελέγχουν!
Τα συμφέροντα
Ο κ. Κώστας Καραμανλής στηρίζει την πεποίθησή του για αναταραχή και ανταρσίες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, όχι μόνο σε πληροφορίες που έχει για τα οικονομικά, εκδοτικά κ.λπ. συμφέροντα που τον πολεμούν, κυρίως όμως στους φόβους του ότι η οικονομική κρίση που έρχεται από το εξωτερικό, αλλά τώρα τροφοδοτείται και από το εσωτερικό, θα διαρκέσει και θα βαθύνει. Ο υπουργός του επί της Οικονομίας και των Οικονομικών δεν του κρύβει ότι η κατάσταση και οι προοπτικές της οικονομίας επιδεινώνονται και τα χειρότερα είναι μπροστά μας, αφού τώρα που έρχεται και ο χειμώνας, τα νοικοκυριά λόγω της ακρίβειας θα περάσουν δύσκολες ημέρες.
Χωρίς πόρους
Βεβαίως, ο κ. Κ. Καραμανλής υπεσχέθη ότι η κυβέρνηση θα συμπαρασταθεί στους οικονομικά αδυνάτους. Αλλά με ποιους πόρους; Αυτούς του Ταμείου για τη Φτώχεια; Αυτούς όμως τους είχε εξαγγείλει ο ίδιος από πέρυσι, πριν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2007 και πριν από τη διεθνή οικονομική κρίση. Είναι προφανές, λοιπόν, όπως πολλές φορές το έχω γράψει, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια να αλλάξει ή μάλλον να χαλαρώσει η οικονομική πολιτική, γιατί απλούστατα ο προϋπολογισμός δεν διαθέτει κονδύλια και το πρώτο μέλημα για τον προϋπολογισμό του 2009 θα είναι να πεισθούν οι Βρυξέλλες ότι το έλλειμμα θα κρατηθεί κάτω από το 3% του ΑΕΠ.
Μέσα στις συνθήκες αυτές, μόνο η φυγή προς τα εμπρός, δηλαδή η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές είναι ο δρόμος που απομένει στον κ. Κώστα Καραμανλή. Και μάλιστα για να είναι πιο ξεκάθαρη η προοπτική, δεν είναι μόνο οι πρόωρες εκλογές, αλλά οι διπλές εκλογές! Αφού και να κερδίσει τις πρώτες δεν θα έχει αυτοδυναμία αλλά θα αποκτήσει το τακτικό πλεονέκτημα να ζητήσει νέες εκλογές για να μην διαλυθεί η οικονομία από την ακυβερνησία. Αυτή είναι η προοπτική εκτός αν οι πρόωρες εκλογές καταλήξουν σε πλειοψηφία αυτοδυναμίας για ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ. Είναι και αυτή μια κάποια λύσις, όπως έγραφε και ο Καβάφης.