Η κατάλυση της έννομης τάξης από τα ίδια τα όργανα που οφείλουν να την υπηρετούν και ο απρόκλητος θάνατος ενός νέου ανθρώπου εύλογα μονοπωλούν το ενδιαφέρον, φορτίζουν συγκινησιακά την ατμόσφαιρα, μας γεμίζουν ανησυχία και αγανάκτηση. Είναι πλέον σαφές πως η Ελλάδα βιώνει την πρώτη βίαιη κοινωνική αντίδραση που ξεσπάει στη Δύση μετά την πρόσφατη διεθνή οικονομική κρίση. Συνεπικουρούν σ’ αυτό εγχώριοι παράγοντες, όπως το θεσμικό ξεχαρβάλωμα της χώρας από την παρούσα κυβέρνηση, η τυφλή στροφή της Αστυνομίας προς τον αυταρχισμό, τα μεγάλα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα που ορθώνονται μπροστά στους νέους όλο και πιο συχνά το τελευταίο διάστημα.
Ωστόσο, παρατηρώ με έκπληξη πως η πρωτοφανής και εμφανώς ανεξέλεγκτη έκρηξη βίας που συγκλονίζει την πρωτεύουσα και άλλες πόλεις της χώρας τα τελευταία 24ωρα, ελάχιστα απασχολεί τους κρατούντες, σε μια επίδειξη(;) πιθανώς «καλής θέλησης» απέναντι στους εξοργισμένους διαδηλωτές. Το αποτέλεσμα; Επί τρία 24ωρα η Αθήνα θυμίζει Βαγδάτη χωρίς κανείς να γνωρίζει ή να αντιλαμβάνεται ποιο είναι το επιχειρησιακό σχέδιο της κυβέρνησης για την αποκλιμάκωση της έντασης. Είναι σαφές πως η κυβέρνηση όφειλε να διασφαλίσει δύο πράγματα: τη δυνατότητα των πολιτών να διαδηλώσουν ειρηνικά, και την αποτροπή, στο μέτρο του δυνατού, των επεισοδίων. Απέτυχε παταγωδώς και στα δύο. Δεν αμφιβάλλω πως όταν η οργή είναι μεγάλη, οι αρχές πρέπει να επιδεικνύουν πολλαπλάσια σύνεση και ψυχραιμία απ’ ό,τι συνήθως. Ομως εδώ δεν πρόκειται περί αυτού. Είχαμε συνειδητή και απολύτως καταστροφική αυτοκατάργηση του κράτους χωρίς ίχνος σύνεσης. Με την ίδια επιπολαιότητα που αυτή η κυβέρνηση καλλιέργησε τον αυταρχισμό των διωκτικών αρχών ακυρώνοντας κατακτήσεις χρόνων με όλα εκείνα τα μηνύματα για «πραίτωρες» και κορύφωση το τραγικό συμβάν του Σαββάτου, έτσι και τώρα αποσύρεται, σηκώνει τα χέρια ψηλά, δηλώνει αναρμόδια να χειριστεί μια κοινωνική κρίση που η ίδια σε μεγάλο βαθμό πυροδότησε. Για άλλη μια φορά, σε μια ακόμη κρίση, παρατηρείται ένα τεράστιο έλλειμμα πολιτικής και επιχειρησιακής ηγεσίας. Η Ελλάδα αξίζει και μπορεί καλύτερα απ’ αυτό.