Από τον Ιούνιο, οπότε επανήλθε στο τραπέζι του προβληματισμού η πρόταση για πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο, μέχρι και την προηγουμένη της εξαγγελίας τους από τον πρωθυπουργό, στο ενδοκυβερνητικό και ενδοκομματικό παρασκήνιο διαδραματίστηκε μία μάχη επιχειρημάτων μεταξύ εκείνων που έβλεπαν τις εκλογές ως τη μόνη λύση και εκείνων που θεωρούσαν ότι πρέπει να εξαντληθούν τα αποθέματα δυνάμεων.
Ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς, όπως και η κ. Μπακογιάννη και ο κ. Μεϊμαράκης είχαν εισηγηθεί στον πρωθυπουργό να προχωρήσει σε ανασχηματισμό της κυβέρνησης και σε αλλαγές στο επικοινωνιακό επιτελείο και στον κρατικό μηχανισμό, αρχικώς πριν και στη συνέχεια αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, αλλά δεν εισακούστηκαν. Με άλλους λόγους, ειδικά οι δύο τελευταίοι δεν ήταν εξ αρχής υπέρ των πρόωρων εκλογών. Σε κάθε περίπτωση, από τα τέλη του Ιουνίου ο κ. Γ. Σουφλιάς άρχισε να προβληματίζεται σοβαρά για τα ουσιαστικά περιθώρια κινήσεων που θα διασφάλιζαν περιβάλλον μίνιμουμ «ασφάλειας» για τη συνέχιση του κυβερνητικού βίου. Αλλωστε, η ρεαλιστική αποτίμηση των αντοχών της οικονομίας από τον αρμόδιο υπουργό Οικονομίας κ. Γ. Παπαθανασίου, αλλά και η διαρκής επιβεβαίωση της αδύναμης εσωτερικής συνοχής της Ν.Δ., κατά τον κ. Σουφλιά δεν άφηναν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.
Στήριξη στα επιχειρήματά του ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ αντλούσε και από τον σύμβουλο του πρωθυπουργού Γ. Λούλη, ενώ στην ουσία της συζήτησης άρχισαν να μπαίνουν σταδιακά η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Β. Μεϊμαράκης.
Πρωτοβουλίες
Η πρώτη τροφοδοτώντας τον προβληματισμό με επιχειρήματα και ο δεύτερος εμμένοντας ότι αν αναληφθούν θεαματικές αλλά και ουσιαστικές πρωτοβουλίες, η Ν.Δ. μπορεί να κερδίσει τον πολιτικό χρόνο που της χρειάζεται μέχρι τις αρχές του νέου έτους. Η θέση του κ. Μεϊμαράκη άρχισε να διαφοροποιείται το τελευταίο διάστημα, αφού όπως έλεγε σε συνομιλητές του, υπό τις συνθήκες που διαμορφώνονται και αφού οι προϋποθέσεις που ο ίδιος είχε θέσει δεν εκπληρώθηκαν, η προσφυγή στις κάλπες ήταν περίπου μονόδρομος.
Αυτή η εκτίμηση βρέθηκε πολλές φορές από τις αρχές Αυγούστου στο επίκεντρο των συζητήσεων που είχε ο υπουργός Αμυνας με συναδέλφους του, μεταξύ των οποίων και ο Αρης Σπηλιωτόπουλος. Ο υπουργός Παιδείας επέμενε μέχρι την τελευταία στιγμή ότι τίποτα δεν έχει χαθεί και ότι θα πρέπει να εξαντληθούν όλα τα χρονικά περιθώρια.
Την ίδια άποψη, με μεγάλη ένταση, εξέφραζαν κατ’ ιδίαν σε πρώτη φάση ο Δημ. Αβραμόπουλος, ο Αντ. Σαμαράς, ο Ευρ. Στυλιανίδης, ο Κ. Χατζηδάκης, η Φάνη Πάλλη Πετραλιά, ο Κ. Μαρκόπουλος και ο Νικ. Δένδιας. Οι υπουργοί Υγείας, Πολιτισμού, Μεταφορών και Τουριστικής Ανάπτυξης επέλεξαν να εκφράσουν την αγωνία αυτή για δύο λόγους : Πρώτον, διότι θεωρούσαν -λανθασμένα όπως αποδείχθηκε – ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει λάβει τις τελικές του αποφάσεις. και ότι ζυγίζει τα υπέρ και τα κατά. Και δεύτερον, διότι επιθυμούσαν να καταγραφεί η διαφωνία αυτή στη συνείδηση της κομματικής βάσης. Τί σημαίνει αυτό; Οτι θα την υπενθυμίσουν αν και όταν έρθει η ώρα του λογαριασμού… Του καταλογισμού, δηλαδή, των ευθυνών για τις πρόωρες εκλογές.