Αιφνιδιασμό, αλλά και έντονο προβληματισμό προκαλεί η επιλογή του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου να αγνοήσει τις παραινέσεις της Ε.Ε. και τα μηνύματα των αγορών για την ανάγκη λήψης επώδυνων μέτρων με στόχο τη μείωση των εκρηκτικών ελλειμμάτων. Ο κ. Παπανδρέου είναι εμφανές πως στην παρούσα, τουλάχιστον, φάση απορρίπτει εισηγήσεις τμήματος του οικονομικού επιτελείου για «ήπια» εφαρμογή του ιρλανδικού μοντέλου, που προβλέπει μέτρα όπως το πάγωμα ή τη μείωση μισθών και συντάξεων στο Δημόσιο. Αντιθέτως, επιχειρεί την έξοδο από την οικονομική στενωπό με βασικά εργαλεία την πάταξη της διαφθοράς και την αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος, η οποία και επισπεύδεται. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα «πείραμα» με αμφίβολο αποτέλεσμα, καθώς προωθείται εν μέσω πληθώρας διαρθρωτικών προβλημάτων της ελληνικής οικονομίας, αλλά και της γενικευμένης κρίσης. Η επιλογή του κ. Παπανδρέου έχει και πολιτικές επιπτώσεις. Ο πρωθυπουργός, επιλέγοντας να παραμείνει πιστός στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, εμφανίζεται συντασσόμενος με τη «λαϊκή» πτέρυγα του κυβερνώντος κόμματος, που πρεσβεύει πως η έξοδος από την οικονομική συγκυρία είναι δυνατή μόνο μέσα από την ανάπτυξη. Ομως, σειρά κορυφαίων υπουργών σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους αφήνουν να εννοηθεί πως ο κ. Παπανδρέου θα έπρεπε να είχε ήδη λάβει σκληρά μέτρα.
Κevin Featherstone: Ο Αρμαγεδδών ίσως είναι η λύση
Η ενδεχόμενη προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα πιθανώς να αποδειχθεί θετική εξέλιξη για την Ελλάδα, αφού θα την εξαναγκάσει να λάβει μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα.