Στις 22 – 24 Σεπτεμβρίου 1980, η πρωθυπουργός της Βρετανίας Μάργκαρετ Θάτσερ πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Ελλάδα. Οπως επισημαίνει ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα ήταν: «H πρώτη επίσκεψη Βρετανού πρωθυπουργού στη χώρα από το 1958 όταν ο Χάρολντ Μακμίλαν επισκέφθηκε την Ελλάδα στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό και η πρώτη επίσκεψη πρωθυπουργού χώρας – μέλους της Ευρωπαϊκής Κοινότητας από τότε που η Ελλάδα είχε υπογράψει της Συνθήκη Ενταξης τον περασμένο Μάιο» (FCO9/2972, 1 Οκτωβρίου 1980).
Στις συναντήσεις της Βρετανής πρωθυπουργού με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή και τον πρωθυπουργό Γ. Ράλλη εξετάσθηκαν η διεθνής κατάσταση, η πορεία της Ευρώπης, το Μεσανατολικό, οι ελληνοτουρκικές διαφορές και το Κυπριακό. «Οι απόψεις της πρωθυπουργού για την πολιτική της ΕΣΣΔ έτυχαν ιδιαίτερης προσοχής.
Οι κίνδυνοι από τη σοβιετική απειλή επισημάνθηκαν από τον Ελληνα πρωθυπουργό και για τους κινδύνους αυτούς μίλησε με έντονο ύφος ο υπουργός Αμυνας Ευ. Αβέρωφ». Κατά τον Σάδερλαντ η ελληνική κυβέρνηση στις συνομιλίες εκείνες με την πρωθυπουργό της Βρετανίας φάνηκε να είναι λιγότερο διατεθειμένη -«από ό,τι συνήθως»- να αποδεχθεί ότι είχαν αλλάξει τα κίνητρα της σοβιετικής εξωτερικής πολιτικής και να στηρίξει χωρίς ενδοιασμούς την πολιτική της ύφεσης στις διπλωματικές σχέσεις με τις χώρες του Ανατολικού Συνασπισμού. Στη συνάντηση με τη Μάργκαρετ Θάτσερ ο πρωθυπουργός Γ. Ράλλης, ο υπουργός Αμυνας Ευ. Αβέρωφ και ο υπουργός των Εξωτερικών Κ. Μητσοτάκης τόνισαν ότι ήταν σημαντικό οι συνομιλίες για την επανένταξη της Ελλάδας στο στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ να ολοκληρώνονταν το συντομότερο δυνατό.
Για το ζήτημα αυτό ο Σάδερλαντ γράφει: «Στις συνομιλίες μεγάλη έμφαση δόθηκε στους εσωτερικούς πολιτικούς περιορισμούς που αντιμετωπίζει η ελληνική κυβέρνηση. Οπως ισχυρίσθηκαν οι Ράλλης, Αβέρωφ και Μητσοτάκης οι περιορισμοί αυτοί δεν τους επέτρεπαν να εμμείνουν πολύ στο θέμα της επανένταξης κατά τη διάρκεια μιας προεκλογικής περιόδου χωρίς να έχει λυθεί το πρόβλημα. Οι Ελληνες υπουργοί υποστήριξαν ότι καμία απόφαση στην Ελλάδα δεν ήταν εφαρμόσιμη από πολιτική άποψη εφόσον χρειαζόταν την επικύρωση του Κοινοβουλίου. Επομένως, αν δεν υπάρξει λύση στο θέμα η ελληνική κυβέρνηση θα υποχρεωθεί να αποσύρει την αίτηση για επανένταξη και η απόφαση αυτή με τη σειρά της θα καταστήσει αδύνατη τη συνέχιση της παρουσίας των αμερικανικών βάσεων στην Ελλάδα» (FCO9/2972, 1 Οκτωβρίου 1980). Σε ό,τι αφορά τις ελληνοτουρικές διαφορές «ο κ. Αβέρωφ περιέγραψε με χαρακτηριστικό τρόπο τα μακροπρόθεσμα σχέδια της Τουρκίας που αποβλέπουν στην επιβολή της τουρκικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και στην προσάρτηση των ελληνικών νησιών που είναι κοντά στην τουρκική ενδοχώρα». Το Κυπριακό εξετάσθηκε «επί τροχάδην». Και οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι οι διακοινοτικές συνομιλίες -«που άρχισαν πριν από μία εβδομάδα»- ήταν η καλύτερη ευκαιρία για να σημειωθεί πρόοδος. Στη συνάντηση με τη Θάτσερ ο Ελληνας πρωθυπουργός εκφράζει τη γνώμη ότι το Κυπριακό ήταν ένα πρόβλημα λιγότερο δύσκολο να λυθεί από ό,τι οι ελληνοτουρκικές διαφορές στο Αιγαίο. Με την εκτίμηση αυτή συμφωνούσε και ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα Ιάν Σάδερλαντ. «Η παρατήρηση του Ελληνα πρωθυπουργού δείχνει περισσότερο την ελληνική αποφασιστικότητα να αποφευχθούν σοβαρές παραχωρήσεις στο Αιγαίο παρά την πρόθεση η Ελλάδα να αναλάβει ένα περισσότερο ενεργό ρόλο για την προώθηση ενός διακανονισμού στην Κύπρο», σημειώνει ο Σάδερλαντ (FCO9/2972, 1 Οκτωβρίου 1980).