Στις 15 Μαΐου 1980 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ορκίζεται Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Ο Σάδερλαντ στη σχετική αναφορά του επισημαίνει το γεγονός ότι άργησε να δηλώσει την υποψηφιότητά του και ότι απέτυχε να έχει την υποστήριξη όλων των κομμάτων. Παρά την αρνητική στάση του ΠΑΣΟΚ, το αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται μια επιτυχής δοκιμασία των θεσμών. «Ο Καραμανλής, υπερήφανος, μονήρης και αυταρχικός, έχει δύο βασικούς στόχους: την εμπέδωση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα και τη σύνδεση της χώρας με τη δυτική Ευρώπη», τονίζει ο Σάδερλαντ. Σύμφωνα με τον Βρετανό πρέσβη, ο Καραμανλής ήταν ο πλέον επιτυχημένος πολιτικός του νεώτερου ελληνικού κράτους. «Είναι ο εκπρόσωπος του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού στην Ελλάδα», σημειώνει ο Σάδερλαντ. Σε αντίθεση με τον Τσάτσο, δεν θα δίσταζε να ασκήσει τις προεδρικές εξουσίες όπως αυτές προβλέπονταν από το Σύνταγμα -ειδικότερα να αποφασίσει τη διάλυση της Βουλής, τον διορισμό και την αποπομπή του πρωθυπουργού και την προσφυγή σε δημοψήφισμα- αν θα υπήρχε ανάγκη. Η ανάδειξή του στο προεδρικό αξίωμα ενίσχυε τις προοπτικές του Ανδρέα Παπανδρέου στις επόμενες εκλογές. Γράφει ο Ιαν Σάδερλαντ (FCO9/2959, 15 Μαΐου 1980): «Ορισμένοι Ελληνες που επιθυμούν τη σταθερότητα (Καραμανλής) αλλά και την αλλαγή (Παπανδρέου) ίσως τώρα να θεωρούν ότι μπορούν να έχουν και τα δύο μαζί. Υπάρχει το ενδεχόμενο σύγκρουσης μεταξύ της επιθυμίας του Καραμανλή να συνεργασθεί με οποιαδήποτε εκλεγμένη κυβέρνηση και των φιλοδυτικών αρχών που τον καθοδηγούν. Μια κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που αντιτίθεται στις αρχές αυτές μπορεί να προκαλέσει συνταγματική κρίση. Αυτό όμως δεν είναι αναπόφευκτο. Είναι πολύ νωρίς να πει κανείς ότι η Νέα Δημοκρατία υπό τον Ράλλη δεν θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές».
«Ο Καραμανλής, μονήρης και αυταρχικός»…
1' 17" χρόνος ανάγνωσης
